یادداشت امروز / دیپلماسی عمومی آمریکا؛ دستگاهی برای ماله‌کشی

دیپلماسی عمومی نوعی ارتباط با مردم دیگر کشورها برای تاثیر گذاری و نفوذ در افکار آنهاست. در دیپلماسی عمومی استفاده از ابزار به گونه ای صورت می گیرد تا تصویر زیبایی از آن کشور در ذهن مخاطبان سایر کشورها نقش بندد و در نهایت منجر به ارتقای نفوذ و جایگاه بین المللی یک کشور شود.
دیپلماسی عمومی با دیپلماسی سنتی تفاوت زیادی دارد، دیپلماسی عمومی فقط با دولت ها سر و کار ندارد و در وهله اول شهروندان و مراکز غیر دولتی را مخاطب خود می داند. اما دیپلماسی سنتی به طور فعال درگیری یک دولت با دولت دیگر است در دیپلماسی سنتی، مقامات سفارت کشور مهمان با حفظ ضوابط رسمی و عرف بین الملل با مقامات دولت میزبان طرف حساب می شوند در حالی که دیپلماسی عمومی محدود به عرف و قواعد بین المللی نیست و در محدوده بازتری که شامل عموم جامعه می شود و قواعد و قانون کمتر و آزادی عمل بیشتری دارد مشغول فعالیت است.
هنگامی که انور سادات، والری ژیسکار، هلموت اشمیت، رائول آلفانسیون، مارگارت تاچر و بسیاری دیگر از رهبران ملل مختلف به دعوت امریکا از ایالات متحده بازدید کردند، در واقع در حال پیاده شدن سیاست های دیپلماسی عمومی ایالات متحده بر روی اذهانشان بودند. هنگامی که مردم آمریکای لاتین فیلمی با نام سفر را با موضوع خطرات قاچاق مواد مخدر غیرقانونی بر روی ایستگاه های تلویزیونی خود مشاهده می کردند در حقیقت محصولی تولیدی از USIA (آژانس اطلاعات ایالات متحده ) را می دیدند. هنگامی که فضانوردان ایالات متحده برای اولین بار در ماه فرود آمدند (البته اگر واقعا فرود آمده باشند) سرویس های رادیویی، آژانس دیپلماسی عمومی دولت ایالات متحده بود که کلمات نیل آمسترانگ را برای میلیون ها نفر در زمین پخش کرد. وقتی دانشجو یا محققی از کشوری توسعه یافته در آمریکا حضور می یابد و تحقیقات یا تحصیلات خود را  در آنجا می گذراند در هنگام بازگشت یک دیپلمات عمومی بسیار خوب برای ایالات متحده به شمار می رود. این اما تعداد کمی از فعالیت های مختلف است که دست اندرکاران دیپلماسی عمومی با آن درگیر می شوند. دامنه و انواع دیپلماسی عمومی مدرن بسیار گسترده تر از این مسائل است.
دیپلماسی عمومی در آمریکا نقش توجیه کننده نیز دارد و اگر جنایتی توسط ایالات متحده صورت می گیرد حتما توجیهی برای افکار عمومی از طریق ابزارهای دیپلماسی عمومی صورت میگیرد. در توصیف و بیان دیپلماسی آمریکایی و اسلامی میتوان به ویژگی های آنها اشاره نمود که دیپلماسی آمریکایی تخریبی، ابزاری مادیگرا، حامی جنگ و خونریزی و سرکوب مظلوم بوده ولی دیپلماسی اسلامی معنوی، ارزشی، همگرا و حامی مظلوم است. در دیپلماسی واگرای آمریکایی چهره اسلامی با استفاده از کلید واژه هایی نظیر تروریست و داعش و ابزار قدرتمندی چون هالیوود بد نشان داده شده تا مردم جهان در مقابل این دین الهی بدبین باشند. در این روش پای حقوق بشر هم به میان آماده و حتی غربی ها برای توجیه رفتار خود از نقض حقوق بشر در کشور هایی مثل ایران نام می برند و با رسانه های خود این مطلب را به مردم دنیا القا می کنند که ایران در حال نقض حقوق بشر است در حالی که خود بزرگترین  ناقض حقوق بشر هستند. آنها در افغانستان و عراق آدم می کشند، در فلسطین مردم را محاصره می کنند، یمن را بمباران کرده و در سوریه فتنه بپا می کنند، ولی هیچگاه ناقض حقوق بشر نام نمی گیرند و رسانه هایشان چیز دیگری را به مردم نشان می دهد و بدین ترتیب دیپلماسی عمومی برایشان در حکم ماله کشیدن بر روی خرابی هایی ست که پدید آوردند.
یکی از اضلاع دیپلماسی عمومی قدرت نرم است. در سال های اخیر با رشد علم و توسعه تکنولوژی از دیپلماسی عمومی برای سلطه اقتصادی، و سیاسی استفاده کردند لذا برای نفوذ، قانع کردن و القا که جزو پارامترهای جنگ نرم هستند از شیوه هایی تاثیر گذار از جمله رسانه ها و شبکه های تلویزیونی استفاده کرده و با بهره گیری از ماهواره ها ، برنامه ها و تحلیل های خبری خود را در سطح جهان منتشر کردند. بنابر این ابزاری به نام دیپلماسی عمومی در اختیار سلطه گران غربی از جمله آمریکا خصوصا پس از جنگ سرد قرار گرفت که از آن علیه مسلمانان و کشورهای مخالف خود اما نه به شکل جنگی سخت و بلکه جنگی نرم استفاده کردند.