سرمقاله/ بدون ارتباط باجهان بن بست خودخواسته….!!

امروز خراسان جنوبی – محمد راعی فرد-mohammadraeifard@yahoo
پس از کش و قوس های فراوان و فراز و فرودهای تمام ناشدنی “برجام”رخ نمود وگروه مذاکره کننده با نظر و نظارت بالاترین رده های تصمیم سازوتصمیم گیرنده نظام در دوجبهه دلواپسان همیشه مضطرب داخلی و جمهوریخواهان تندروی سنا ومجلس نمایندگان آمریکا، مهرتایید ۵قدرت جهانی درمقابل یک کشور ۸۰میلیونی بر توافقی امضا گذاشتند که سختی ها و مرارتها و توهینها و بی نزاکتی ها و بهانه جویی های تمام ناشدنی فراوانی را برای تیم مذاکره کننده ایرانی در داخل به همراه داشت…
به کیفیت وچند وچون آن وخلف وعده ها و بهانه جویی های آمریکایی ها ورودی پیدا نمیکنیم که همگان ازآن باخبرند و تحلیلهای فراوانی راشنیده اند و باز هم خواهند شنید، قصدمان ورودبه بحثی است که تعامل جهانی اش میخوانیم و عقلانیت اش مینامیم… پیشرفت و ترقی و آسایش و آرامش از بدیهی ترین وابتدایی ترین اهداف هرحکومتی و با هرسیستمی است که فراهم کند برای مردم اش،بی منت والبته درچارچوبه های اعتقادی و نوع ونام حکومت اش، میخواهد لائیک باشد یا سوسیالیسم یا سرمایه داری یا کمونیسم یا مسیحی و یهودی و یا بودیسم وقس علیهذا…
حکومتها بامردمانشان عهدی دارند وبرعکس مردم باحکومتشان، هر چند سالی هم با توجه به قوانین رایج مملکتشان درانتخاباتی مهره هایشان را جابجا میکنند،گاه جمهوری خواه وگاه دموکرات، گاه سوسیالیستها وگاه چپهای دوآتشه، گاه اصولگرایان وگاه اصلاح طلبان وگاهی دیگر میانه روها…
روابط باجهان خارج از ابتدایی ترین الفبای هرحکومت برای دسترسی به اهداف کوتاه ،متوسط ودرازمدت است که برمبنای آن بتواند شرایط آرمانی برای رسیدن به خواستهای مصوب در برنامه ریزی هایش رافراهم آورد. درجهان امروز و باتوجه به پیشرفتهای سریع و غیر قابل باور نمی توان خود را در چمبره ای از بدبینی ها و شکهای دایم محصورکرد و تمام دنیا را دشمن دانست و انتظار داشت که از درون اتفاقی معجزه وار رخ دهد،روابط علمی و اقتصادی و فرهنگی از بدیهیاتی است که نمیشود آنرا موکول کرد به زمانی دیگر که تصور کنیم همه چیز بهتر شده و همه کشورها برما کرنش میکنند…برای ارتقا باید به رسمیت بشتاسیم علم روز را، علم دیپلماسی را، علم فهماندن و فهمیده شدن را…نمیشود که درب بر روی همه ببندیم وانتظار معجزه پیشرفت داشته باشیم،اقتصادمقاومتی بدون سرمایه گذاریهای خارجی وارتباطات پیچیده جهانی ره بجایی نخواهد برد،بستر پیشرفت که آماده نباشد فقط باید به دور خودمان بچرخیم وسال به سال شاهد از کف رفتن نخبگانمان باشیم.
ماکشوری هستیم که دیدگاه ها وخواسته های مان را به قدرتها دیکته کرده ایم و اینک باهمان باورها چاره ای جز تعامل و سیّاس گریهای حرفه ای برای جذب سرمایه و به کارگیری نیروی انسانی خلاق ایرانی نداریم. باشعارهایی که ره به جایی نبرده اند نمی توان بر باد تکیه زد باید بر زمین سخت قدم گذاشت و واقعیتهای دنیای اطراف مان را قبول کنیم هرچند به مذاق مان هم خوش نیاید.
شک نکنید که تعامل سازنده با دنیای پراز ریا و قلدر امروز مارا نیز به قدرتی تبدیل خواهدکرد که همه در آرزوی آنیم. با تنگ نظری ها و نگاههای سلبی ودشمن تراشی های بی ثمر از قافله جهانی عقب خواهیم ماند. با قبول خطوط قرمزمان بجای مشتهای گره کرده ، بازبانی منطق زده و فرهنگی اصیل توان خواباندن بسیاری از مچ های بی هویت منطقه ای وجهانی راخواهیم داشت…به شرطی که ازقیلوله خوش باوری و احساسات کودکانه خارج شویم…
جهان امروز درمقابل حرف حق وراه درست و اندیشمندانه برما کرنش خواهدکرد، شعور در برابر شعار ، منطق در برابر مشت، آرامش در مقابل دلواپسی، تعامل در مقابل تجادل، قانون در برابر کانون و عشق در مقابل نفرت. برجام را فرجامی است از واقعیت گریزی نیست.