محمد راعی فرد
چهار نماینده استان چکیده خواسته ها و آمال۷۰۰ هزار نفر جمعیت استان خراسان جنوبی در شهرستانهای یازده گانه آن است. آرزوهایی که بلند پروازانه نیست، این مردم هنوز به دنبال حداقل هایی هستند که از آن محروم اند. زیرساختهایی را طلب میکنند که فراهم نیست، اینان پروژه قطار شهری نمیخواهند، خواستار طرح های مونوریل هم نیستند، ورزشگاههای چندده هزار نفری هم نمیخواهند همانگونه که بوستان های چندین هکتاری با شهربازی های عظیم و گران را نیز طالب نیستند. این مردم هنوز در به در به دنبال راههای مناسب شهری و روستایی اند، به دنبال محیطهای آموزشی استاندارداند، بسیاری از روستاییانی که هنوز متروکه نیستند درتلاش اند که فقط قوتی برای سیرکردن شکم خانوار بیابند تا از دام سو تغذیه برهند که شاید هم نتوانند، درتلاش دستیابی به بهداشتی هستند که عمر متوسط شان را بالا ببرد و امید به زندگی را درآنان زنده کند، در تلاش دستیابی به آب شربی شیرین هستند که گلویی تازه کنند و با تانکر مزارع نیمه خشکشان را آبی اندک بنوشانند، در تلاش بازاری هستند که تولیدات شان را اعم ازکشاورزی، دامداری و صنایع دستی بفروش برسانند برای معیشتی حداقلی.
تا زیرساختهای مناسب فراهم نشود اتفاقی خارق العاده در این استان نخواهدافتاد و این مردم باید همچنان چون سالهای دور تاکنون چشم انتظار کرم و منت دولت باشند. این که تمام تخم مرغ ها را در سبد دولت بچینیم و تمام خواسته های مان را متوجه دولت کنیم این در اصل همان فرار رو به جلو است، آنگاه سوالی بزرگ مطرح میشود که در اصل نمایندگان استان و مسئولان باید پاسخگوی آن باشند! نقش نمایندگان در توسعه و پیشرفت استان چیست؟ استانی که سومین رتبه کشوری از نظر وسعت در کشور را داراست فقط ۴نماینده دارد که این نیز تاییدی است بر برهوت بودن و بی توسعگی خراسان جنوبی!
بلاشک نماینده فقط کارش سخنرانی قبل از دستور و رأی انداختن در گلدان ها نیست، نقش آنان آنقدر مهم است که بتوانند درتغییرات ماهوی استان تاثیری حیاتی داشته باشند. گستره عقب ماندگی و عدم توسعه یافتگی استان آنقدر وسیع وعمیق است که بدون تغییر نگاه و زاویه دولت و مسئولین رده بالا امکان بالندگی و پیشرفت استان خراسان جنوبی به رویا و سرابی میماند تا واقعیتی قابل لمس و این امر محقق نخواهد شد مگر با تغییر روشهای چندین و چند ساله نمایندگانی که تاکنون درارتقای توسعه استان موفقیتی کسب نکرده اند، تا مسئولین ندانند واقعیات استان را و تحولی درقوانین حاکم و بروکراسی رایج براین دیار به وجود نیاورند تا استثناتی را فراهم آورد برای جذب اعتبار و سرمایه گذاران داخلی وخارجی ، هیچ اتفاقی دراستان رخ نخواهد داد و سالها بعد نیز همچنان در رتبه۳۱ باقی خواهد ماند. نمایندگان استان میبایست با مستندات غیر قابل انکار و توجیه، وزرا را به این دیار بکشانند تا بیایند پای کار و جدای از قوانین مصرحه جاری تبصره هایی را نیز در هیئت دولت به تصویب رسانند تا باز شود قفل زنگ زده و سنگین عقب ماندگی استان، نمایندگان رأی مردمی را ذخیره دارند که به آنان اعتماد کرده اند ، اینک زمان بازی باکلماتی مانند اصولگرا و اصلاح طلب نیست، چهار نماینده نیاز به یکی شدن دارند تا بتوانند کاری کنند و گرنه باز هم تابلوی مخدوش استان همانی خواهد بود که سالهاست همگان دارند میبینند، استان خراسان جنوبی برایش سرافکندگی است که همچنان تبعیدگاه باقی بماند.