یادداشت

ضرورت مراقبت از نفس
امروز خراسان جنوبی – زنگویی
zangoei@birjandtoday.ir
پیشتر ها هم در این باره نوشتیم که زمین را ذراتی است به اسم اتم که چون شکافته شود چه انرژی آزاد می شود. این خط را ادامه دادیم به این سخن که وقتی زمین را حکایت این است، زمان را هم قطعا ماجرا همین خواهد بود. هر دو ملک خداست و زمان چیزی کمتر از زمین ندارد. اگر خداوند زمین را به عنوان آیت خویش معرفی فرموده، به زمان هم قسم یاد کرده است. پس لحظات زمان هم می توانند مثل ذرات خاک عمل کنند. همین روزها بود که در مطالعه فضای مجازی به پستی برخوردم از کلام آیت الحق، آقا سید علی قاضی طباطبایی از بزرگان حوزه عرفان عملی و نظری. ایشان در توصیه ای درباره بزرگداشت ماه رجب چنین فرموده اند: ” همان‌ گونه که در زمین‌ های حرم باید از محرّمات اجتناب نمود و ارتکاب یک سلسله اعمالی که در جایی جرم نیست، امّا در حرم جرم محسوب می‌ شود، در این ماه‌ ها هم که قرقگاه زمانی محسوب می‌ شوند، چنین است و باید با هشیاری و مواظبت در آن وارد شد و به همان نحو که در قرقگاه مکانی که حرم است، انسان به کعبه نزدیک می‌ شود، در این ماه‌ ها هم که قرقگاه زمانی است، انسان به مقام قرب خداوند می‌ رسد. پس چقدر نعمت‌ های پروردگار بر ما بزرگ و تمام است؟! و او هرگونه نعمتی را بر ما تمام نموده است.” جالب است که ایشان همان طور که به حرم در زمین اعتقاد دارند، به حرم زمانی هم توجه می دهند که باید حرمتش رعایت شود. سپس چنین ادامه می دهند که؛ “پس حال که چنین است، قبل از هر چیز، آنچه که بر ما واجب و لازم می‌ باشد، توبه ایست که دارای شرایط لازم و نمازهای معلومه است و پس از توبه، واجب ترین چیز بر ما، پرهیز از گناهان صغیره و کبیره است تا جایی که توان و قدرت و استطاعت داریم!.” فکر می کنم باید لباسِ آلوده را از تن به درکرد و جامه ای نو و پاک پوشید. توبه تجسمی چنین دارد با این توضیح که در لباس نو باید مراقبت را صد چندان کرد که دگر باره به آلودگی، دچار نشود. این حس خوبی است که آدم ها دارند و تا لباس شان نو است، مراقب هستند در جای آلوده ننشینند و مواظب اند که لکه ها ننشیند بر لباس شان. همین حساسیت را هم باید در حوزه رفتار داشت و جامه نو شده به توبه را مراقبت کرد که آلودگی نگیرد. حضرت قاضی به این سخن، کلام را تمام می کنند که؛ ” هر کسی که در صدد متذکّر شدن به ذکر حقّ و در مقام خشیّت از ذات اقدس حضرت حقّ متعال بوده باشد، می تواند از راه مراقبه و محاسبه و معاتبه و معاقبه متذکّر گردد!”. بله، باید مراقبت کرد، خود را به حساب کشید، با عتاب رفتار کرد با نفس خود به خاطر گناه و عقابش نمود به ریاضت های شرعی چون روزه. نفس نباید خود را رها ببیند و پس از ارتکاب هر عملی، راحت بماند. باید وجدان مدام با حساست تمام نفس را به سوال و جواب بکشاند تا حساب کار دستش باشد….