یادداشت

آدم عاقل محبوب خود
را اذیت نمی کند!
امروز خراسان جنوبی – زنگویی
zangoei@birjandtoday.ir
ادعا های بی عمل مثل قرار دادن سنگی در ترازو ست که میان تهی باشد. وزنی ندارد حتی اگر هیکل داشته باشد. ترازو به وزن، عیار می دهد نه به هیکل و هیئت. این قصه توزین و سنجش وزن ها نیست فقط بلکه به گفتار ها و رفتار ها هم ناظر است. چه مردم – عموما- حق را دوست دارند، اما این “دوست داشتن” چه عیاری از واقعیت دارد؟ مطالعه رفتار ها به ما می گوید این دوست داشتن از جنس دوستى کاذب است. یعنى دوستى بى ‏ریشه ‏اى است. شبیه اشتهاى کاذب ، نظیر صبح کاذب ادعاست حتی اگر به هزار در تعداد برسد باز هم وزنی به ایمان آدمی نخواهد داد. امام صادق (علیه السلام) ناظر به ادعا هایی از این دست، این بیت را قرائت می کردند:” تَعصِی الإِلهَ وأنتَ تُظهِرُ حُبَّه / هذا مُحالٌ فِی الفِعالِ بَدیعُ
به این معنا که؛ نافرمانی خدا را می‏کنی و باز اظهار دوستی او را داری ! خدا را معصیت می کنی ولی ادعا می کنی که من خدا را دوست دارم ! به جانم قسم که این کار، در میان کارها، شگفت‏ آور است. این در کارها خیلی عجیب است و باور کردنی نیست. و این بیت را در ادامه می خواندند که؛ لَو کانَ حُبُّکَ صادِقا لَأَطَعتَهُ / إنَّ المُحِبَّ لِمَن یُحِبُّ مُطیعُ
اگر محبت تو صادق باشد،او را فرمانبردارى،زیرا دوستدار، مطیع کسى است که او را دوست مى‌دارد. اگر کسی محب کسی باشد خواه ناخواه مطیع او خواهد شد. از او تخلف هرگز نخواهد کرد.” واقعیت است این کلام حقیقت که باید بارها و بارها خواند. یک باید دیگر هم اینجا پا به میدان می گذارد که “باید” رفتار خود را با ادعا های خویش تنظیم کرد و یا ادعا ها را به سبکی رفتار گرفت و الا این می تواند ذیل نوعی نفاق تعریف شود. خود را دوست دار حقیقت می خوانیم و حتی می دانیم اما کردار ما با آنچه گفته ایم زمین تا آسمان فرق می کند. کسی که به حقیقت، به امامت، به نبوت محبت داشته باشد نمی تواند کاری بکند که حضرات معصومینِ محبوبین(ع) را نا خوش آید. ساده سازی این سخن هم می تواند چنین تحریر شود که آدمی هرگز حاضر نمی شود کاری کند که محبوبش ناراحت می شود پس چگونه خواهد بود رفتار نا زیبای ما با اداعای زیبا دوستی؟ مگر از زبان امام صادق(ع) نخوانده ایم که؛” یَا مَعْشَرَ اَلشِّیعَهِ إِنَّکُمْ قَدْ نُسِبْتُمْ إِلَیْنَا کُونُوا لَنَا زَیْناً وَ لاَ تَکُونُوا عَلَیْنَا شَیْناً “- شما منسوب به ما هستید و هر کس شما را می بیند؛ می گوید اینها شیعیان امام صادق و پیروان اهل بیت هستند پس شما برای ما زینت باشید و موجبات بدنامی ما را فراهم نکنید .؟”. آیا نباید به تجدید نظر در رفتار خویش برسیم؟ نباید گفتار و کردار مان به قاعده ادعا هامان باشد؟ کاری باید کرد برای اصلاح روش برای تنظیم کردن گام ها در صراط مستقیم. این می تواند ادعا ها مان را وزن دهد تا وقتی در ترازو قرار گرفت، کفه دیگرش خالی نباشد….