یادداشت: وقتی دنیا را قشنگ می بینیم

امروز خراسان جنوبی – زنگویی zangoei@birjandtoday.ir / تازگی، زیباست. وسالی زیباست و نوروزی هم. باید که نو شد و در نویی به طرح های نوین هم اندیشید و همت کرد تا غبار های رفته، چندان باز نگردد که ما را در همان عادات کهنه بنشاند. نو، باید اندیشید و نو باید رفتار کرد و یکی از این “نوین رفتار”ها می تواند این باشد که با دریافت تازه از ستاریت حضرت ستار، چشمی داشته باشیم که حرمت پلک را نگهدارد. نبیند آنجایی که نباید دید و ببیند آنجایی که از دیدن، نورانیت می افزاید. من این نگاه را بسیار پسندیدم که عزیزی نوشته بود؛
“چشمی که دائم عیب‌های دیگران را ببیند، آن عیب را به ذهن منتقل می کند. ذهنی که دائما با عیب‌های دیگران درگیر است، آرامش ندارد، درونش متلاطم و آشفته است. ” دقت هم که می کنیم می بینیم واقعیت ماجرا همین است. آنکه عیب می جوید در رفتار دیگران، عیب گو هم می شود. آن رفتار و این گفتار، ذهنیتش را هم مدیریت می کند و این باعث می شود که چند برابر آنچه شاید به آنان که عیب شان می کند، به خود آسیب می رساند. خودش نا آرام است و مدام درگیر این که چه خواهد شد. اصلا این ضرب المثل که می گوید: ” از کوزه همان برون تراود که در اوست” این جا هم صدق می کند به اضافه این که درونش را هم به تلاطمی طوفانی گرفتار می کند. کسی که چنین خصلتی دارد، در گلستانِ هزاران گل، باز خار در چشمش خواهد نشست که سعدی، علیه الرحمه، زیبا می گوید و هشدار می دهد که؛
گرت عیبجویی بود در سرشت / نبینی ز طاووس جز پای زشت….
یعنی در طاووسی که نماد زیبایی است هم جز پایش را نخواهد دید و جز تصویر همان را هم به ذهن مخابره نخواهد کرد و روشن است از این تصویر جز، شمایلی نا زیبا از طاووس شکل نخواهد گرفت. اما چنان که آن عزیز نوشته بود اگر سکه را بر گردانیم ، درخواهیم یافت ” چشمی که یاد گرفته است همیشه زیبایی‌ها را ببیند، اول از همه خودش آرامش پیدا می کند. چون چشم زیبابین عیب‌های دیگران را نمی بیند و دنیای درونش دنیای قشنگی‌هاست.” یعنی از زیبایی دیدن به زیبایی اندیشیدن خواهد رسید این هم افزایی زیبایی ها زندگی اش را به بهتر شدن روز افزون، تعالی خواهد بخشید.
این را هم به تجربه دریافته ایم که صاحبان دیده زیبا بین، به آرامشی می رسند که نه تنها به سادگی بر نمی آشوبد که طوفان های بزرگ را هم مهار می کند چنان که ساحل ها، موج های بلند را هم به آرامش در آغوش می گیرد و باز به دل دریا باز می گرداند. زیبا بین به این ضرب المثل توجه دارد که “به خاطر یک بوته گل، صد بوته خار آب می خورد” و او نیز به حرمت گل، جز گل نمی بیند و خارهای پر شمار را می بخشد.بخشش هم مادرِ آرامش ها و زیبایی هاست…..