زنجیری بر پای نرم افزار نویسان بومی

شاغلان و کارآفرینان حوزه آی تی بیشترین درآمد کاری خود را از مراوده ها و قراردادها با دستگاه های اجرایی یا شرکت های بزرگ به دست می آورند اما این سال ها وزارتخانه ها با اجرای دستورالعمل حذف بعد جغرافیایی در طراحی های نرم افزاری باعث رکود بازار کار فعالان این حوزه شده اند تا جایی که به عنوان مثال لیست بیمه شده های یک کارآفرین این حوزه در بیرجند از ۲۲ به نفر کاهش یافت.
سیدعلیرضا حسینی ، یکی از کارآفرنیان استان در حوزه ای تی است..با او در زمینه وضع کنونی بازار شغلی رشته های آی تی گفت و کردیم.
از چه سالی وارد این حرفه شدید؟
من از سال۸۰ ساخت نرم افزار را شروع کرده ام و هنوز هم ادامه می دهم، از ابتدا که شروع کردیم در حوزه ساخت سامانه وب و نرم افزار مشغول بودیم وخوشبختانه یا به نوعی متاسفانه هنوز در همین حیطه کار می کنم.
اشتغالزایی در این رشته چگونه است؟
با لبخند می گوید که از در عرض یک سال ۸۳ تا ۸۴ تعداد لیست بیمه شده های شاغل شرکت خودم از ۲ نفر به ۲۲ رسیده بود ولی از سال ۸۴ تا ۹۲ این اوضاع دگر گون شد و دوباره به همان ۲ نفر رسید.
دلیل این کاهش اشتغال چه بود؟
حذف بُعد جغرافیایی مزیتی است که باعث می شود همه از تمام دانش های به روز استفاده کنند ولی همین موضوع، زنجیری بر پای شرکت هایی شده که به صورت پروژه ای نرم افزار م یسازند.در شرایط فعلی ما نمی توانیم کارهای خودمان را پیش ببریم چرا که یک وزرات خانه به یک شرکت خاص درخواست می دهد که نرم افزاری را طراحی کند و بعد نرم افزار را در اختیار تمام سازمان ها و ادارات متبوع قرار می دهد در حالیکه می توانند همان بودجه را بین تمام استان ها تقسیم بندی و استاندردها را برای طرحی نرم افزاراعلام کنند تا نرم افزار نویسان هر استان به شکل بومی برای سازمان منطقه خود ، نرم افزار مورد نظر را طراحی کند تااگر مناسب با استاندردها بود استفاده شود با حذف بعد جغرافیایی نرم افزار نویسان بومی متضرر شده اند و بازار کار را از دست داده اند
برای رفع این مشکل چه کارهایی می شود انجام داد؟
هیئت مدیره نظام صنفی ما قرار است که با استاندار جلسه ای در این زمینه تشکیل دهد تا بتوان این مشکل را به نوعی بر طرف کرد .اگر ساخت نرم افزارهای مورد نیاز هر استان به شکل بومی انجام شود، محدودیت های ما از بین می رود. چون مشتری نرم افزارهای پروژه ای فقط بخش دولتی است و اگر همان را هم از ما بگیرند دیگر بازار فروشی نداریم چرا که بخش خصوصی و مردم نیازی ندارند تا به عنوان مثال برای ساخت سامانه های پشتیبانی سفارش میلیونی بدهند. انها خیلی راحت نرم افزارهای عادی و مورد نیازشان را به صورت رایگان دانلود می کنند.
راهکارها برای ارتقا رشته آی تی در استان چیست؟
اگر می خواهند که این حوزه در استان ها ارتقاء پیدا کند باید همان موضوع تولید محصول بومی را برای مشتری ها که فقط سازمان های مختلف هستند تقویت کنند تا آن ها از انعقاد قرارداد با شرکت های استانی سرباز نزنند.
برای جوانانی که می خواهند وارد این حوزه شوند چه پیشنهادی دارید؟
از سال ۸۰ تا کنون که واقعا وضع در آمدی نامناسب است به ویژه در حوزه نرم افزارهای پروژه ای و گویا اگر وضع به همین منوال قبلی که توضیح دادم بگذرد، اشتغال در این حوزه هیچ آینده ای ندارد ولی به کسانی که تازه می خواهند وارد این حیطه شوند توصیه می کنم که حتما به سراغ نرم افزارهایی بروند که سرویس ارائه می دهند و طاراحی سامانه برای فروش سرویس را پشتیبانی می کنند چون در دنیا این نوع سامانه ها جای کار و پیشرفت دارد. پیشنهاد دیگری که دارم این است که فقط به سمت نرم افزارها و ایده های بومی نروند بلکه کاری که می خواهند انجام دهند در سطح ملی طراحی کنند، به دلیل اینک بازار استان ها دیگر کشش ندارد و مسلما با این وضع، بازار فروشی نخواهند داشت.
سرمایه گذاری در حوزه آی تی را چگونه می بینید؟
تنها بهره ورود سرمایه گذارانی که از استان های دیگر وارد خراسان جنوبی می شوند انتقال دانش به افراد بومی است که برای آن ها کار می کنند و گرنه تمام سود کار به جیب سرمایه گذار غیر بومی سرازیرمی شود و در کل می توان گفت که سودی برای خود استان ندارد.