یادداشت امروز-دنیا را عزیز باید داشت!

بد می گوئیم از دنیا اما هیچ کس ندیده که کشاورزی به «مزرعه» بد بگوید! اگر هم بد محصول دهد و یا محصولش هدر شود. کشاورز عاقل، پی علت می رود تا فصل بعد بدان بلا مبتلا نشود. قصه انسان و دنیا هم باید از این زاویه نگریسته شود و انسان چون کشاورز بررسی کند که چرا اعمالش حبط می شود و چرا بذر حسنه ای که می کارد، به بار نمی نشیند. باید بررسی کند همه چیز را و به شناخت برسد آن وقت چون جناب «شمس تبریزی» درخواهد یافت که؛ دنیا بد است اما در حق آن کس که نداند که دنیا چیست… چون دانست که دنیا چیست، او را دنیا نباشد…. بله، اگر بدانیم که دنیا همان مزرعه آخرت است دیگر نه تنها آن را مذموم نخواهیم دید که برای کشت و کار در آن تمام قد برخواهیم خاست که این «خواستن» به حق شایسته « برخاستن» است. این برخاستن که مومنانه تحقق یافت، آدمی جایگاه خود را در نظام خلقت خواهد یافت که «خدا خود راه را می نمایاند» راه را که دید به آسمان برخواهد شد چنانکه از زبان مولانا به خوبی می فهمیم که ما را هدف کدام است؛ کودکان بلخ از مولانا خواستند از بامی بر زمین بپرد؛ مولانای ۷ ساله خندید و گفت:کار آدمی پریدن به آسمان است؛ نه زمین؛ ما از عرش دورافتاده ایم و با فرش ما را کاری نیست…. کسی که او را سر عرش باشد باز دنیا را بسان دفتر مشق و امتحانی خواهد دید که حضرت معلم پای آن را نمره قبولی می گذارد. امتحانی که چون در آن قبول شود خدا را همه چیز خواهد دید و از آنانکه نگاهی به غیر او دارند، خواهد برید که گزارش نوشته اند ؛ روزی بایزید بسطامی پشت پیش نمازی، نماز می کرد.

پیش نماز گفت: یا شیخ، تو که کسبی نمی کنی و چیزی از کسی نمی خواهی، از کجا می خوری!؟

شیخ گفت: صبر کن تا نماز، قضا کنم سپس پاسخت را بدهم.گفت: چرا !؟شیخ گفت: در پس کسی که روزی دهنده را نداند، روا نبود که نماز گزارند!

بله، روزی دهنده حضرت خداوندگار علیم و حکیم و بصیر است و آنکه نداند این را چگونه بنده تواند بود؟ که بندگان، به چنان مرتبتی از عشق می رسند که جز او نمی بینند چه رسد که رازقی جز او بجویند؟ عارف، عالم را از خدا می داند و محضر حضرت رب الارباب و چه زیبا روایت می کند آیت الله جوادی آملی از سلوک استاد و درس تامل برانگیز حضرت علامه که؛ هرکس به علامه طباطبایی می گفت مرا موعظه کنید، علامه آیه ۱۴ سوره علق را بعنوان موعظه برای او می خواند؛ « الم یعلم بان ا… یری» آیا نمی داند  که خداوند او را می بیند؟… خداوند می بیند و عالم محضر حضرت اوست پس ببینیم که در دنیا که محضر حضرت حکیم است چه می کنیم و چه می کاریم تا معلوم شود فردا چه خواهیم برداشت کرد؟ طرفه حرف اینکه دنیا را فرصت بدانیم برای رفیق حضرت یار شدن  و از هرچه غیر اوست بریدن که استاد عارف آیت ا…کشمیری  مى ‏فرمود : اگر انسان مجذوب شد و غرق در یاد محبوب گشت، از بسیارى از مسائل دست مى‏ کشد. چنان‏که در زیارت شعبانیه آمده : « الهى وَالهمنى ولهاً بذکرک الى ذکرک» خدایا! مرا واله یاد خود براى یاد خودت گردان. برای خدا که باشیم، دنیا هم برای ما خواهد بود و آخرت نیز برای ما….