یادداشت امروز/با حسین(ع) زنده بمانیم!

کربلا را باید درست شناخت که بدفهمی، ظلم آشکار در حق امام و نهضت عاشوراست. این حقیقت را باید دریافت که مولا حسین علیه السلام در کربلا شهید نشد، تا بدهکاری معرفتی ما را بدهد. بل شهادت را انتخاب کرد تا شهادت و شهود در جان ما جاری شود تا هرگز بدهکار نشویم و بدهکار نمانیم. چه همان گونه که یزید، این نامبارک ترین نام، با بزرگ ترین بدهی به انسانیت، جز به دوزخ ره نسپرد ما هم اگر به حسین ایمانمان، بدهکار باشیم و به ایمانمان یک حسین بدهی داشته باشیم، لاجرم همان راهی را خواهیم رفت که او طی کرد و مبادا این سرانجام نامبارک در سرنوشت ما، مایی که به نام حسین علیه السلام از کویر دل چشمه می جوشانیم، مایی که حداقل چشمانمان حسین را دوست دارد. لذا باید به فکر باران بصیرت هم باشیم تا ما را از مرحله رعد و برق عبور دهد و به لحظات پرشکوه بارانی برساند که با لطف دوست و با نماز باران حجت خدا نازل شده باشد تا جان ها را شسته، در مدار صعود قرار دهد برای این هم نیازمند بازگشت به خویشتن کمال یافته انسانی هستیم چه ذات انسان، ناب و پاک و طاهر است، مثل مولاحسین علیه السلام. به دیگر عبارت، حسین، فطرت پاک و خدایی ماست.
لذاست که هر وقت به حسین باز می گردیم زلال می شویم مثل چشمه لباس زمین را پاره می کنیم و می جوشیم و جاری می شویم. هر وقت به فطرتمان باز می گردیم باز مثل آب، زلال از زیرزمین به مظهر قنات جاری می شویم و در هر قطره مان نام مقدس حسین علیه السلام را فریاد می کنیم، نامی که اسم رمز معرفت است، اگر در حوزه حسین شناسی از احساس به بصیرت برسیم اگر چشم هامان مرزهای ظاهر را درنوردد و در وادی باطن به سیر آفاق و انفس بپردازد این فرصت هم در محرم فراهم است. محرمی که در گردش سالانه خود باز ما را در مدار عشق قرار می دهد، حتی اگر تمام سال را در حصار آهن و آدم های عجیب گرفتار آمده باشیم. محرمی که دین ما را و دنیای ما را، جان ما را و جامعه ما را دوباره در مدار معرفت قرار می دهد، محرمی که همه تلاش ساحرانه شیطان ها را باطل السحر می کند. محرمی که به یک باره، طومار حکومت یزیدها را در جانمان در هم می درد. محرمی که دوباره، ما را از «نفس مان» باز می گیرد، تا نفس هامان معطر شود. پس قدر بدانیم این فرصت پرشکوه را. قدردانی نعمت هم باید از جنس نعمت باشد و این یعنی باید سبک زندگی خود را بر اساس زندگی مولامان امام حسین(ع) بنا کنیم آن گونه که همه زندگی ما، از غم تا شادی، از کار تا زندگی، از روابط فردی تا تعاملات اجتماعی در ذیل سبک زندگی حسین تعریف شود. یزیدها را هم حسین زنده در هم می شکند این را مستکبران عالم هم فهمیده اند، لذا می خواهند حسین را، عاشورا و محرم را به عنوان یک ماجرای تمام شده در اذهان رقم زنند، حال آن که حسین علیه السلام، زندگی را از عاشورا در شکلی دیگر آغاز کرد و عاشورا را، محرم را، صفر را زندگی بخشید تا اسلام زنده بماند. ما هم بفهمیم که زندگی ما زمانی به رستگاری گره خواهد خورد که زندگی بر مدار حیات طیبه حسین زنده بنا کنیم. این پیام عاشوراست و هل من ناصر ینصرنی مولا ابا عبدا…(ع) که همیشه به گوش می رسد، ما را به سلامت رفتاری و یاری حسین ایمانمان فرامی خواند…