اهالی روستای افین در مقابل استانداری خراسان جنوبی تجمع کردند: صدای جنگ آب می آید

چشم های نافذشان آن ها را قدرتمند نشان می دهد اما در ته نگاه همه شان سوسوی قحطی دیده می شود، قحطی که قرار است ارمغان سازه ای باشد که روی رودخانه روستا زده می شود !!! این باوری است که افنی ها را به جلوی استانداری خراسان جنوبی کشانده است و همه یک چیز را می خواهند «هیچ سازه ای نباید بر روی رودخانه ساخته شود» این پیام صدای جنگ آب می دهد.
انبوهی از مردان روستاهای پیرامون هم نشان دادند می خواهند با افینی ها به شهر بروند.ماشین ها پشت سرهم به راه افتادند.ماشین های بزرگ و کوچک.همه در نواری کج و کوله و رنگ و وارنگ روانه شهر شدند .سرنشینان بیشتر ماشین ها خاموش بودند .افین را پشت سر گذاشتند . هنوز از راه خاکی پر دست انداز نگذشته و به جاده آسفالت پهن نرسیده بودند که سر بیشتر مردم به سوی جایی چرخید که افینی ها نشان می دادند و می گفتند:«این همان راهی است که به سر محل احداث سد ختم می شود، کسی که کدخدا ،خاموش ،کنار دستش نشسته بود شنید که می گوید: دیگر پا به افین نمی گذارم .مگر اینکه قبول کنند چنین سازه ای اینجا روی رودخانه ای که حق ما هم هست ساخته نشود. تنها در این صورت برخواهم گشت تا افین به جای مرگ هر روزه، طعم زندگی را بچشد. دوباره خاموشی چادر زد. تنها صدای خودروهایی شنیده می شد که روی جاده آسفالت به سوی شهر می رفتند.
در شهر روبه روی استانداری
آفتاب گرم مانع نیامدنشان نشده بود از پیر و جوان آمده بودند تا آنچه حق خود می دانند را از آنهایی که به قول خودشان قرار است ناحق کنند بگیرند. در صف های چند نفره بدون اینکه داد و فریادی راه اندازند چند نماینده از خود انتخاب کردند تا به داخل استانداری رفته و با مسئولان صحبت کنند.
پلیس ها دور تا دور منطقه فضای آرام را زیر چشمی کنترل می کردند و شاید در سایه نقاب کلاه هایشان به این می اندیشیدند که آیا واقعا جنگ بر سر آب در استان آغاز شده است.
پدر یک شهید عکس جوانش را در دست گرفته و می گوید: آب را از ما بگیرند انگار زندگی را از ما گرفته اند! مگر ما چند فنجان آب از این رودخانه می خواهیم که چنین طرح هایی می گذارید ؟ چرا قرار است روی رودخانه سازه ای بنا کنید و بعد می گویید قرار نیست از حقابه کسی کم شود؟ مگر می شود روی رودخانه ای را گرفت و بعد گفت هیچ اتفاقی نمی افتد.!!!
جمعیت در یک گوشه به دور هم جمع می شوند تا همه حرفهایشان یک کاسه باشد. چشم های نگران همه شان انگار تا عمق قحطی پیش رفته باشد تصویری از افین را برایشان نشان داده که هرکدامشان حتی با کهولت سن و مندیل های بلند سفید که کار در زمین های زرشک و زعفران صورت هایشان را آفتاب سوخته می نماید ترجیح دادند حضور داشته باشند و دست های خار خورده شان را به مسئولان نشان دهند که زندگی و کشاورزی در افین تنها با این آب زنده خواهد ماند.
مردم خوش دارند هرازگاهی روزهای دل انگیز گذشته را به یادآورند. ولی روزهای سخت هم زیبایی خود را دارند. حتی گرفتاری هایی که روزی گریبان ها را می گرفت در یادشان کارستانی گنگ می شود .باورشان نمی شود آن همه را تاب آورده باشند و جا نزده باشند !
اما این یکی را نمی توانند تاب آورند مسئله، مسئله آب است.یکی از کهن سال تر ها که سعی می کند با آرامش بیشتری حرف بزند می گوید: بیش از ۲ هزار نفر در افین زندگی می کنند و زندگی ، محیط زیست ،زمین ها و قنات های ما در حال نابودی است!!! حالا علاوه بر درد خشکسالی باید شاهد این سد سازی ها روی بستر رودخانه نیز باشیم. من ۷۰ سال از عمرم گذشته و تا به حال نشنیده ام که با ایجاد سازه روی بستر رودخانه شرایط قنات ها بهتر شود ! یا زمینی احیا شود و یا حتی به محیط زیست کمک شود!!!
ملکی ادامه می دهد : طرح گردشگری این روستا هم با این شرایط از بین می رود. اهالی این روستا تمام زندگی شان به همان یک فنجان آبی است که از این رودخانه می گیرند رودخانه ای که از دل روستا می گذرد و تا قبل از این باعث رشد هزاران درخت و سرسبزی در روستا شده است.
می پرسد با کدام قانون دولت دست به چنین کارهایی می زند و بدون این که زندگی انسان های یک محیط و روستا و وابستگی آنها را در نظر بگیرد شروع به طرحی می کند که از پایه اشکال دارد؟
دیگران هم حرف های پیرمرد را تکرار می کنند و تصریح می کنند با اجرای این سازه که آقایان در حال انجام مطالعات آن هستند زندگی در افین نابود می شود، همان طور که سازه های پایین دست این کار را با زندگی روستاهای دیگر مانند خوشبخت ، کلاته میری ، عبادا…، خطیبی و . . . کرده است.
دوباره می پرسند آیا سابقه داشته است که فرد یا افرادی در کف رودخانه اقداماتی انجام دهد؟ با زدن این سازه باغ ها و محیط زیست نابود می شود. همان طور که با سازه جلوتر حتی ماهی های رودخانه ازبین رفته است. یکی از آن دور تر ها در حالی که سعی می کند خود را به جمع گفت و گو کننده ها برساند پرندگان مهاجر را یاد آور می شود که هر ساله از این رودخانه عبور می کنند و به طور حتم با این رویه جدید دولت برای ایجاد سازه روی بستر رودخانه زندگی این پرندگان هم به خطر می افتد تا به جایگاه بعدی برسد و این یعنی نابودی محیط زیست.
یکی با صدای بلند و بغضی در گلو می گوید: سهم مردم افین از آب این رودخانه چقدر است ؟ما در بین دو رودخانه هستیم و حالا باید درد بی آبی را داد بزنیم. سهم ما از این رودخانه یک دهم است آیا برای رسیدن به این یک دهم هم باید فریاد کشید؟
یکی دیگر از افینی ها در حالی که نشان می دهد انگار تنها افینی ها نیستند که برای اعتراض به این جا آمده اند می گوید: در پایین دست حدود ۳۰ حلقه چاه زده شده همچنین در بالا دست افین هم چاه هایی حفر شده کاش دبی آب را قبل و بعد از این چاه ها اندازه می گرفتند تا ببینند آیا سد سازی و ایجاد سازه روی رودخانه به راستی به نفع مردم است ؟
یکی هم حریم رودخانه را بهانه می کند برای ورود به بحث و می پرسد یک باغ و یک رودخانه حریم دارد آیا یک روستا حریم ندارد؟ می دانید که با ایجاد سازه آب های روستاهای بمرود ، خطیبی و دوست آباد هم کم شده است آقایان بیایند دبی رودخانه را در آمار ۲۰ ساله بگیرند برایشان واضح می شود که هزینه های مملکت را فقط هدر می دهند ! و دوباره با تکان دادن سر می پرسد چرا این همه آدم را روانی کرده اید ؟ خواب و آرامش مان از روزی که شنیده ایم طرح مطالعات ایجاد سازه بر روی رودخانه را شروع کرده اند از بین رفته است. مهری که مردم طیبه به ابادی شان بسته اند، مهری تک سویه نیست .مهر به همه چیز است. به محیط زیست، به درختان چند هزار ساله، بهپرندگان مهاجر و به نوزادانی که قرار است در این آبادی به دنیا بیایند و جوانانی که قرار است امید به ادامه زندگی در افین داشته باشند.
در این جمع خواسته همه نساختن سازه روی بستر رودخانه است، خواسته ای که به افین نشین ها ختم نمی شود .کسانی هم که در پی روزی و دانش از افین کوچیده اند و در جاهای دیگر به سر می برند ، تنها به فرستادن آرد و شکر و چیزهای دیگر به زادگاهشان بسنده نمی کنند . می آیند و لنگر می اندازند . به ویژه اگر نتوانند کاری کنند نزدیکانشان دل از افین بکنند و پیش آنها بروند. چرا که آنها زمین هایشان را به امید همان چند فنجان آب به نزدیکان سپرده اند و به همان چند فنجان هم ایمان دارند تا محصولی عایدشان شود.
حالا این روزها اندوهی به جانشان می ریزد که نمی دانند با چه ترفندی باید پنهانش کنند به ویژه وقتی می بینند آب به اندازه ای کم شده که نزدیک است از سرچشمه بخشکد. از چشمان نیمه بازشان در مقابل آفتاب سوزان به وضوح می خوانی که اگر جوی خشکیده ای را ببینند و آوای تبری را بشنوند که بر درختی خشک فرود می آید، نفسشان بالا نمی آید. همه داد می زنند وقتی جلوی آب گرفته شود معلوم است آب شور می شود. نمی دانیم چه کسانی دخالت دارند ؟ در حالی که ما هم در این رودخانه شریک هستیم نمی شود که هر کاری بکنند. و همه یک صدا می گویند «مگر با خون ما بتن بسازند برای سازه شان» این بحران اجتماعی را طرح های نابسامان آقایان به وجود آورده است.
می گویند : چرا بدون مشورت با افینی ها دست به چنین اقداماتی می زنند غیر از این که نفوذ دارند و می توانند چنی طرح هایی اجرا کنند ؟
سوال هایشان تمام شدنی نیست ،برادر یک شهید هم جلو می اید و می گوید اگر به این موضوع رسیدگی نشود و به همین شکل جلو برود اوضاع خطرناک می شود.
طرح در حد مطالعات
به نظر بوی جنگ می آید، جنگ بر سر قطره قطره زندگی .با این حال مدیر عامل شرکت آب منطقه ای تاکید می کند که هنوز خبری از اجرای سازه نیست و طرح در مرحله مطالعات است .
مهندس امامی از انجام مطالعات و کارشناسی های دقیق خبر می دهد که اگر پاسخ این مطالعات و کارشناسی ها بروز مشکلات زیست محطیی و یا کاهش حق آبه برای روستای افین را نشان دهد اجرایی نخواهد شد. البته وی با اشاره به این که اگر مطالعات مزیت ها را نشان دهد و به نفع روستا باشد می گوید: باید طرح بر اساس مطالعات پیش برود اما شواهد دال بر این است که حقابه ای از فردی کم نخواهدشد.باید دیدنتیجه این مطالعات چه خواهد شد!!!
تحصن کنندگان نماز ظهر شان را همانجا جلوی استانداری اقامه می کنند تا نماینده هایشان نتیجه گفت و گویشان با مسئولان را اعلام کنند ناگفته پیداست هزاران آشوب در جان آنها که در افین می زیند و آنها که از افین کوچیده اند می جوشد، این آشوب آن اندازه درهم و پیچیده است که هیچ کس نمی تواند از آنها سر در بیاورد. اما در همه این برآشفتگی یک چیز اشکار است آنها غم آب دارند. آیا این سازه روی رودخانه نابودگر خواهد بود ؟