یادداشت امروز /روحانی ، در آغازی دوباره!

روحانی در آغازی دوباره ما را هم در سر خط قرار می دهد بعد از آنکه همراه با او، یک دوره ریاست جمهوری را نقطه پایان گذاشتیم. در این آغاز دوباره، کار زیاد داریم و راه نرفته هم فراوان پیش روست اما نکته ای که شادمندانه باید برآن تاکید ورزید این است که هرچند ” راه بس دراز است” اما چشم انداز روشن، مقصد را هم در نور گرفته و در دید رس قرار داده است و این امید، می تواند و باید به گام های دولت و ملت شتابی بایسته بدهد تا بتوانیم به حق خود که همانا توسعه و تعالی است برسیم. روحانی در این آغاز که با تحلیف در مجلس شورای اسلامی، شروع شد نگاهی به چهار ساله گذشته هم داشت و گفت: دولت یازدهم تحولات بزرگی را در عرصه های مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی سیاست داخلی و خارجی ایجاد کرده است که از آن جمله بازگشت ثبات اقتصادی به بازارهای مختلف بخصوص بازار ارز کاهش نرخ تورم است. این هم البته برای همه مردم ملموس است که با تدبیر دولت روحانی از وضع فاجعه بار هر ساعت، یک قیمت به دوران ثبات پا گذاشتیم و این امید را به روز هایی افزون کرد که در ادامه تدبیر با عبور از رکود بازهم تورم در مهار رونق و تولید بماند و نتواند چون گذشته افسار پاره کند و بر مزرعه امید مردم بتازد. رئیس جمهور دوازدهم در سخنان مراسم تحلیف خویش خیلی از سنگ ها را همان اول واکند تا همه بدانند از این به بعد با چه چهره ای از روحانی سیاست ورز مواجه خواهند بود. او سویه اصلاح را با این سخن پر رنگ کرد که؛”ما دولتی مصلح هستیم چه در سیاست داخلی و چه در سیاست خارجی” و این پیغامی شفاف بود برای داخل و خارج که منتظر بودند مسیر حرکت روحانی را بدانند. همین اعلان مسیر ما را برآن می دارد تا از دولت بخواهیم برمدار اصلاح، گام های اصولی بردارد و چنان تدبیر کند که وعده های انتخاباتی اش، جامه تحقق پوشند و چنان رئیس جمهور همه باشد که رای دهندگان به دیگر نامزد ها نیز به احترامش برخیزند که از امروز او رئیس جمهور ایران ۸۰ میلیونی است. حتی کسانی که به او رای نداده اند و هم آنانی که اصلا رای ندادند. او رئیس جمهور همه است و این می طلبد برای خود ماموریتی چنین بزرگ قائل باشد و هم رقبای سیاسی، وارد میدان رفاقت شوند و به خدمت در کنار دولت برخیزند که کارشکنی در برابر دولت از امروز عهد شکنی با جمهوری اسلامی است و نمی شود پذیرفت که کسانی به اسم دفاع از جمهوری اسلامی، بر علیه دولت آن نظام، اقدام کنند. کارشکنی احتمالی- که هرگز مباد- در کار دولت، اعلان مخالفت با نظام است. البته تکلیف نقد همیشه از تخریب جداست و منتقد را جای در صدر است و تقدیر ، قدردانی اما تخریب گر را پاسخ، حکم قانون است و نگاه به خشم آمده مردم . پس راه را همین امروز به سوی صلاح و اصلاح برپایه اصول انقلاب تعریف کنیم و همه هم خود را مکلف به همراهی بدانیم و اگر دیروز “هم رای” نبودیم، امروز”همراه” باشیم که حق هم همین است و قاعده کار سیاسی و ملی نیز همین! روحانی را برای ایران و برای اسلام یاری کنیم تا پرچم عزت ایران اسلامی را بر ستیغ کوه ها بنشاند. ان شاا…