امروز خراسان جنوبی_محمد راعیفرد
آن چه درکشور میگذرد و تنگناهایی که آرامش را از ما گرفته است چنان گسترده است که سخن گفتن نیز گرهای را نمیگشاید. دوستانی چند با نگرانی از شرایط کشور میگفتند و این که زندگی معمولی و ساده نیز از مردمان دریغ شده است. این که برگنج نشستن و در رنج زیستن تنها برای ما معنا پیدا میکند. این که همه سرمایهها و آینده کشور برای دیدگاه دولتها بر باد رفته و میرود. میگفتند که گفتن و نوشتن از مقولاتی که همه از آن آگاهند چه دردی را دوا میکند؟ هنگامی که گوشی شنوا نیست و در زمانی که تصمیمگیری های ابنالوقت و هیجانی جای خرد و فهم همگانی را گرفته است. زمانی که چاپلوسی و ستایشگری ارزش بیشتری از گزارش کارشناسی دارد؛ چه جایی برای سخن گفتن میماند؟ دلهرهها و نگرانیها و ناامیدیها و بیاعتمادی به همه و اعتراض به رفتار و سخنان پزشکیان در همه سخنان موج میزد. گویی همه در حال برنامهریزی برای رفتن و پیدا کردن فرصتی برای زندگی هستند. این همه اندوه از دانستن و نتوانستن آدمی را درهم میشکند. این همه امید بر باد رفته فرصت اندیشیدن را هم میگیرد. مسئولان اسیر در تصمیمهای گذشته که فرصت اندیشیدن را از خود گرفتهاند و ترس از واقعیت امکان بازنگری را از آنها گرفته است. در زمانی که سخن از شخمزدن تلآویو و حیفا زده میشود به پیامدهای ویرانگر و شخمزده شدن زندگی مردم توجهی نمیشود. اگر راهی نادرست و تصمیمی اشتباه بود و پیامدهای زیانبار آن آشکار شد؛ اصرار بر ادامه آن با هیچ منطقی سازگاری ندارد. امکان اشتباه در هر تصمیم و سخن و اقدام وجود داشته و امری پذیرفتنی است. ولی اصرار بر ادامه راه اشتباه نابخشودنی است.چرا برخی میدان سخن را از سیاستمداران ربودهاند؟ این همه هزینه از جیب ملت کردن و این همه خطر و تهدید به جان خریدن و کشور را در ستیز همیشگی نگهداشتن از نکتههایی است که نمیتوان به سادگی از آن گذشت.
بازدیدها: ۹