امروز خراسانجنوبی_محمد راعیفرد
واقعیت پرستاری که شغلی بسیارگرانسنگ و حیاتی است در کشورمان به معضلی تبدیل شده که هر دولتی آمد و شعاری داد و رفت اما وضعیت اسفبار این قشر از جامعه پزشکی همچنان بیخاصیت و بیپشتوانه باقی ماند. چرا باید سالی ۴۰۰۰ هزار پرستار ترک فعل کنند؟ چرا باید دستمزد پرستاران در کشورهای حاشیه خلیج فارس چندین برابر حقوق آنان در ایران باشد؟ چه فرقی است بین پرستار ایرانی با سایرکشورها؟ به نام پرستاران از صندوق توسعه ملی پول برداشت کردند اما آن را در حوزه ها و محلهای دیگری هزینه کردند. در این شرایط آیا راه دیگری جز اعتراض مسالمتآمیز باقی میماند؟ چرا کسی حرف این قشر زحمتکش که گاه چون فرشته نجات به میدان میآیند نه میشنود و نه میبیند؟کمبود پرستار در بیمارستانها به شکل بغرنجی سیستم درمان را دچار نقص جدی در خدمات کرده است.۵۰ هزار پرستار خانه نشین داریم. اوج عدالت زمانی است که یک پرستار در ماه ۴ میلیون تومان اضافه کاری دارد، در حالی که یک جراح حتی بدون حضور بر سر عمل جراحی ماهیانه ۴۰۰ میلیون تومان اضافه کار دریافت میکند. پرستاران رغبتی با توجه به حقوق و مزایای شان برای ادامه کار در کشور را ندارند لذا به راحتی جذب کادر درمان سایر کشورها میشوند.مگر میشود با اضافهکاری ۵۰ تا ۸۰ هزار تومان ایجاد انگیزه کرد؟
دریافتی پرستاران در کشورمان حدود ۱۵میلیون تومان یا ۱۸۰ دلار در ماه است در حالیکه قیمت متوسط هر مترمربع زمین ۱۲۷۰ دلار است، حال تو بخوان حدیث مفصل از این مجمل… .در شرایط حاد و پرفشاری که کشور را در خود پیچیده است نگاه علمی و عقلانی به مشاغلی چون پرستاری در اصل یک سرمایهگذاری بزرگ برای بهداشت و درمان کشور است.

۱۹:۱۱
بازدیدها: ۴۲