سرمقاله / وقتی کشور تعطیل می‌شود

امروز خراسان جنوبی_محمدراعی فرد

ناترازی های انرژی به آنچنان مرحله فروپاشی رسیده است که در چندماه گذشته و با سرمای ناگهانی واقعیت خود را به عینه نشان داد. امری که از مردم پنهان نگاه‌داشته شده بود تا با فریزکردن کارخانجات صنعتی وکشاورزی و معدنی به دلیل قطع گاز آنها و تزریق آن به مصارف درون شهری از قطع گاز منازل جلوگیری گردید بدون آنکه مردم بدانند که چه بلایی و چه ضررهای انباشته به دلیل قطع گاز آنها بر اقتصادکشور وارد شد.لذا اکنون که قرار است تا اندکی کارشناسانه‌تر گاز و برق را به زور همطراز نگاه دارند؛ داد و قیل و قال برخی را بلندکرده است که چرا گاز و برق مردم در دولت قبل قطع نمی شد و با نتیجه گیری که در فضای مجازی با لشکرسایبری که دراختیار دارند سعی بر ساده انگاری و ساده اندیشی شعارگونه و باورپذیر عوام کنند که دولت چهاردهم با عمری چهار ماهه توان مدیریت انرژی را ندارد. متأسفانه به دلیل انباشت ناترازی‌ها در اقتصاد و بانکها، ناترازی در مدیریتهای فله‌ای، ناترازی‌های تعلیم و تربیت در آموزش و پرورش و آموزش عالی و ناترازی‌های بازار و تولید خودرو شرایط را به گونه ای درآورد که تقریباً کسی را یارای ساماندهی آن نیست. لذا اگر دولت خواسته باشد در این میدان مین پای بگذارد نه اینکه از او حمایتی نمی‌شود بلکه با هر طرحی که دولت را به زحمت اندازد و به شکست آن طرح بیانجامد نه اینکه از سایه برون نخواهند آمد که هروله‌کنان توان جلوگیری از خوشحالی خود را نیز از دست میدهند. این ناترازی‌ها تولید دولت‌هایی است که قبل از دولت چهاردهم مسئولیت کشورداری را دردست داشتند. آن‌قدر شعارزده و دور از علم و مدیریت واقعی عمل شد که کشور را به قیلوله‌ای دهشتناک کشاندند و کسی هم آب در دلش تکان نخورد. جالب اینجاست که تولید کنندگان وضعیت فروپاشیده کنونی نه اینکه پاسخگو نیستند بلکه به شدت فریادکش و طللبکارند. اما هیچ اراده‌ای برای به محاکمه کشیدن آنان نیز وجود ندارد.ناترازی محیط زیست و بیخیالی مسئولین چند ده ساله اخیر شهرهای بزرگ خصوصاً پایتخت را وارد مرحله مرگ تدریجی کرده است. با اقیانوسی از کژی های نامدیریتی برخی آقایان یقه می درانند و به دنبال مچ‌گیری هستن که مثلاً چرا رییس‌جمهور با فلان رییس‌جمهور دست برسینه گذاشته است. کشور در حالت تلاطم و خطر بالقوه از آن‌سوی مرزها است. نیازمند همبستگی واقعی مردم با دولت برای دفاع از منافع ملی است تا منافع گروهی.ما از صریح حرف زدن و پاسخگویی وشفافیت فوبیای وحشتناکی داریم.کشوری بزرگ تعطیل میشود بی آنکه افکار عمومی بدانند برای چه و چه کسانی باید به محاکمه کشیده شوند.