نکته بسیار مهم و استراتژیک درباره هواپیماهای سوخت رسان ها این است که عملاً اسراییل بدون هواپیما‌های سوخت رسانش به هیچ وجه نمی‌تواند در ایران “هیچ عملیاتی” انجام دهد،

در مورد استقرار هواپیما‌های سوخت‌رسان اسرائیلی در کشور‌های دیگر، از جمله یونان، برخی گزارش‌های غیررسمی متعددی وجود دارد که اسرائیل در همکاری‌های نظامی خود با کشور‌های منطقه مانند یونان و قبرس، از پایگاه‌های هوایی این کشور‌ها استفاده می‌کند. این همکاری‌ها بخشی از تمرینات نظامی و استراتژیک مشترک است که به اسرائیل اجازه می‌دهد تمریناتی را در مناطق وسیع‌تر و دور از خاک خود انجام دهد.

قبرس و یونان به عنوان متحدان پنهان و بی سروصدای اسرائیل در مدیترانه نقشی غیرقابل انکار در حفظ و تحکیم دکترین نظامی امنیتی رژیم صهیونیستی دارند.

اما چرا رژیم صهیونیستی در شرایطی که وعده داده است پاسخ نظامی و گسترده به ایران بدهد، هواپیماهای استراتژیک خود را به مکاتی دور انتقال داده است؟  به بهانه این رویدادها  به اهمیت نقش هواپیماهای سوخت رسان در جنگ های فعلی و آتی جهان پرداخته ایم:

به گزارش سرویس سیاسی تابناک، سوخت‌گیری هوایی یا سوخت‌رسانی هوایی به فرایند انتقال سوخت از یک هواپیما (سوخت‌رسان) به هواپیمای دیگر (سوخت‌گیر) در آسمان و در حین پرواز گفته می‌شود. به‌دلیل مصرف بسیار بالای سوخت درهنگام برخاستن از زمین و اوج‌گیری، سوخت‌گیری هوایی به هواپیما این امکان را می‌دهد که مدت‌زمان بیشتری را در هوا بمانَد و برد عملیاتیِ آن افزایش پیدا کند.

قیمت هواپیماهای سوخت رسان که عملا نقش پایگاه متحرک هوایی را ایفا می کنند، بین ۶۰ تا ۲۰۰ میلیون دلار است، آمریکا، اسرائیل و ژاپن از جمله دولت هایی هستند که به دلیل شرایط جفرافیایی و فواصل زیاد با هدف های احتمالی، ارتش خود را به سوخت رسان های استراتژیک مجهز کرده اند.
سوخت رسان های ایرانی از مدل بوئینگ ۷۴۷ و بوئینک ۷۰۷ هستند که تخمین زده می شود هفت فروند سوخت رسان عملیاتی در اختیار نیروهای مسلح ایران باشد، عملیات پیروزمند و تاریخی حمله به H3 در مرز عراق و اردن در نخستین روزهای جنگ تحمیلی با استفاده از این سوخت رسان ها انجام شد.

در حالی که متوسط تعداد هواپیماهای سوخت رسان در کشورهای مختلف حدود ده فروند است، نیروی دریایی آمریکا ۳۹۰ فروند سوخت رسان دارد و تفنگداران دریایی ایالات متحده نیز ۵۲ فروند هواپیمای سوخت رسان از جمله هرکلوس را در اختیار دارند.روسیه نیز ۲۰ فروند سوخت رسان در اختیار دارد و ونزوئلا یک فروند.

نیروی هوایی اسرائیل (IAF) برای جایگزینی ناوگان قدیمی سوخت‌رسان‌های بوئینگ ۷۰۷، قراردادی به ارزش ۹۲۷ میلیون دلار با شرکت بوئینگ برای خرید چهار فروند هواپیمای سوخت‌رسان KC-۴۶A امضا کرده است. این هواپیماها، علاوه بر سوخت‌رسانی به جنگنده‌ها، توانایی حمل تجهیزات، نیروها، و اجرای ماموریت‌های چندگانه را دارند که نقش کلیدی در تقویت توان نظامی اسرائیل به‌ویژه در شرایط تهدیدات منطقه‌ای خواهند داشت.

طبق برنامه‌ریزی‌های انجام‌شده، اولین فروند از این هواپیما‌های سوخت‌رسان در نیمه اول سال ۲۰۲۵ به اسرائیل تحویل داده خواهد شد. با وجود درخواست اسرائیل برای تحویل زودتر این هواپیماها، آمریکا با این موضوع مخالفت کرده و تاریخ اصلی تحویل به قوت خود باقی است.

هواپیما‌های KC-۴۶ با قابلیت سوخت‌رسانی به بیش از ۶۴ نوع مختلف هواپیما و بردی معادل ۱۱,۸۳۰ کیلومتر، به اسرائیل این امکان را می‌دهند تا در ماموریت‌های طولانی‌مدت، مانند حمله احتمالی به تأسیسات هسته‌ای ایران، از نیرو‌های هوایی خود پشتیبانی کند.

هواپیما‌های سوخت‌رسان اسرائیلی عمدتاً در چندین پایگاه هوایی استراتژیک در سراسر اسرائیل مستقر هستند. از جمله مهم‌ترین آنها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

۱. پایگاه هوایی نواتیم: این پایگاه که در جنوب کشور قرار دارد، یکی از بزرگترین پایگاه‌هاست و هواپیما‌هایی مانند سوخت‌رسان‌ها و هواپیما‌های جنگی را در خود جای داده است، این پایگاه در عملیات وعده صادق ۲ توسط موشک های ایرانی درهم کوبیده شد.

۲. پایگاه هوایی تل نوف: این پایگاه که در مرکز اسرائیل واقع شده است، یکی از پایگاه‌های کلیدی نیروی هوایی اسرائیل (IAF) است که در آن انواع مختلفی از هواپیما‌ها مستقر هستند.

۳. پایگاه هوایی هاتزریم: نزدیک به بئرشبع، این پایگاه میزبان چندین اسکادران است، از جمله هواپیما‌های ترابری و احتمالاً سوخت‌رسان‌ها.