روایتی از دو برادر روشندل شیرازی که وکالت می کنند
سهمش از جهانش سوسوی نوری گمشده در تصویری مه آلود است، جهانی که در آن به جای دیدن باید با سر انگشتانش لمس و گوش هایش جور ندیدن هایش را بکشد.
به گزارش ایلنا، به واقع دنیا از دریچه نگاه یک نابینا؛ زیستن در دنیای ماورایی به دور از سیاهی مطلق و نومیدی است که در آن شکوفه های امید از سرانگشتانشان با لمس زندگی زاده می شود.
«بو، لامسه، صدا» سه کلید واژه ایست که خلا ندیدن ها را برایشان پر می کند، عمود سفید چند تکه اشان پابه پای همیشگی شان به روی سنگفرش پیاده رو هایی است که بی مهری را در حق شان تمام کرده است.
در کنار همه ندیدن ها، گوش ها و دستهای شان، چشم های همیشه بیدارشان شده است.
آنها همیشه اثبات کرده اند که بدون دیدن هم می شود زندگی کرد و در حصار وابستگی گرفتار نشد.
گزافه نیست اگر بگوییم که روشندلان در عوض ندیدن های شان سراپا هوش و گوش و ذکاوتند که اگر زمینه شکوفایی استعدادهایشان فراهم شود با پشتکاری که دارند، کاری می کنند کارستان.
وکلای نابینای شیرازی مصداقی از اراده های آهنین
مصداق بارز این مدعا؛ سید مهدی حسینی وکیل پایه یک دادگستری و برادرش سید هادی حسینی دو تن از جامعه ۲۰ هزار نفری نابینایان استان فارس هستند که با همت بلند خود توانسته اند به جمله خواستن توانستن است، عینیت ببخشند.
برادرانی که با طی کردن مقطع دکتری حقوق خصوصی و کارشناسی ارشد حقوق، در لباس وکالت به دنبال اعاده حق هستند، آنها مصداقی عینی از اراده های آهنین اند.
دو برادر روشندلی که به تصویر تاریک و بی فروغ نابینایی، رنگ امید و اراده بخشیده اند.
رهایی از ظلمت با چشم های بسته
آنها برای رسیدن به فردوس آرزوهای شان با امید و ارادهای تحسین برانگیز تا مقطع دکترای حقوق و کارشناسی ارشد این رشته پیش رفته اند و با قلبی روشن و سرشار از دلبستگی به حرفه شان فعالیت می کنند.
برادران حسینی شاید چشمهای شان در ظاهر رنگی از دنیا ندیده اما در حقیقت جهانشان سرشار از رنگ و زیبایی است، چرا که آنها با چشمهای بسته، راه روشن رهایی از ظلمت را پیدا کرده اند.
حالا همین دو روشندل شیرازی نه تنها به الگوی نابینایان تبدیل شده اند، بلکه تحسین افراد بینا را برانگیخته اند.
نابینایی سید مهدی و سید هادی هیچگاه نتوانست آنان را گوشه نشین کند، چرا که حالا سید مهدی ۴۵ ساله و سید هادی ۴۱ ساله با راه اندازی دفتر وکالت مشترک به دنبال احقاق حقوق عامه هستند.
مسیر موفقیت این دو برادر روشندل شیرازی آمیخته با درد و رنج است، دو برادری که به دلیل ازدواج فامیلی والدینشان(دختر خاله ،پسرخاله) هر دو با رنج نابینایی، دیالیز و از دست دادن کلیه ها همزمان با هم در (۱۳۸۰) مواجه و در آخر پیوند نه برای یکبار که دو بار را به جان خریده اند.
اما آنها هرگز تسلیم بیماری نشدند و با تحمل همه دردهای جسمانی موفق شدند،حالا سید مهدی و سید هادی دارای خانواده و همسران شان بینا است. سید مهدی دارای دو پسر ۱۶ و ۱۳ ساله و سید هادی دارای یک دختر ۹ ساله است.
این دو برادر هر روز راهروهای دادگاه ها را دست در دست همسران شان طی می کنند تا به اعاده دادرسی موکلان خود بپردازند.
سید مهدی در کنار وکلالت خود استاد حق التدریس دانشگاه شیراز هم بود اما به دلیل فرایند دیالیز، مجبور شد تا از این دلمشغولی خود به صورت موقت دست بکشد، این دو برادر ثابت کرده اند که معلولیت شاید محدودیت باشد اما ناتوانی نیست.