به گفته نائب رئیس کمیسیون صنعت و معدن اتاق بازرگانی تهران، شهرکهای صنعتی دیگر امیدی به دولت برای حل مشکل کمبود برق ندارند و با ایجاد نیروگاه اقدام به تولید برق خودتامین کردهاند.
محمدرضا زهرهوندی، نائب رئیس کمیسیون صنعت و معدن اتاق بازرگانی تهران در تشریح پیامدهای قطعی برق برای صنایع در تابستان سال جاری به خبرنگار ایلنا گفت: در سالهای گذشته چیزی نکاشتهایم که امروز بخواهیم برداشت کنیم، برنامهریزی و بودجهبندی کشور برای تولید برق ناکارآمد بوده و این برآمده از ضعف مدیران در مدیریت بحرانهاست.
وی افزود: بیشتر برق ما با زیرساختهای برقآبی تولید میشود و کاهش بارشها از توانمندی کشور در تولید برق کاسته است و در همین حال بخش خصوصی که به تولید برق وارد شده آنچنان که باید از سوی دولتها فارغ از اینکه چه دولتی باشد مورد حمایت قرار نگرفت و امنیت سرمایه آن تامین نشد تا بتواند در تولید برق موردنیاز کشور سرمایهگذاری بکند.
زهرهوندی ادامه داد: کشور برای تولید برق از انرژیهای نو و به طور ویژه انرژی خورشیدی استعداد فراوانی دارد اما عملکرد ما در این زمینه نیز مطلوب نبوده و واحدهای تولیدی نیز نمیتوانند در تولید برق خورشیدی خودکفا عمل کنند چون هزینه هنگفتی را به آنها تحمیل میکند.
وی یادآور شد: تولید برق از انرژی هستهای که میتوانست منبع چشمگیری از برق کشور باشد نیز به نظر میرسد که مسکوت مانده است.
نائب رئیس کمیسیون صنعت اتاق ایران خاطرنشان کرد: علاوه بر کمبود برق تولیدی خطوط انتقال برق نیز فرسوده هستند و این فرسودگی به قطعی برق در فصل گرما دامن میزند این در حالی است که برای تقویت برقرسانی نیاز به بهرهگیری از سامانههای بهروز داریم.
وی اضافه کرد: در جلسهای که اتاق تهران با آقای مقیمی مدیرعامل شهرکهای صنعتی داشتند به این نتیجه رسیدند با ایجاد نیروگاهی برای یکی از شهرکهای صنعتی مشکل این شهرک حل شود، این تصمیمگیری نشانگر این است که صنعت به صرافت افتاده مشکل برق را به صورت خودتامین حل کند و دیگر امیدی به بخش دولتی برای حل مشکلات ندارد.
زهرهوند تصریح کرد: افزایش هزینههای ناشی از قطع برق واحدهای تولیدی مستقر در شهرکهای صنعتی، هزینه تولید و در نتیجه قیمت نهایی کالا و محصولات را برای مصرفکننده افزایش میدهد و در کوتاهمدت نرخ تورم تولید به شدت بالا میرود.
وی همچنین گفت: ضعف زیرساختها در شهرکهای صنعتی تنها به برق خلاصه نمیشود و هزینههای ناشی از کمبود زیرساختهای موردنیاز تولید بر دوش کارفرمایان سنگینی میکند و قدرت حرکت را از آنها میگیرد.