سرمقاله / مردی که آمد

امروز خراسان جنوبی / محمدراعی فرد
مسعود پزشکیان پس از ماراتن سنگین ونفس گیر ، چهاردهمین رییس جمهور کشور شد، در حالی که چالشهای بسیاری در راه اوست ، این درست که مردم او را انتخاب کردند اما همین انتخاب چالشی بزرگ را به نمایش گذاشت، یک هفته قبل حضور ۴۰ درصد مردم بر پای صندوق های رای ایستادند که بسیار هشدار دهنده بود اما پس از یک هفته موجی ایجاد شد تا درصد شرکت کنندگان را ۱۰ درصد بالا ببرد که بازهم درصدبالایی همچنان حاضر به حضور نشدند که این نشان از انشقاق اجتماعی است .رییس جمهور پزشکیان درست که منتخب اکثریت شد اما انگار که باید برمیدان مین قدم بگذارد ، او آمد تا آنچه را که از مشکلات کشور در مناظرات گفته بود را به نوعی حل وفصل کند و نگاه به داخل وخارج را تغییر دهد، ارتباطات با بیشتر کشورهای جهان را از قوه به فعل درآورد ، مسئله مهم وحیاتی FATF را به نتیجه برساند، اقتصاد قفل شده کشور را بازگشایی کند ، فیلترینگ را با عوامل فروش آن با گردش مالی هزاران میلیارد تومانی سامان داده و حل وفصل کند ، طرح نور و گشت ارشاد را به کاری فرهنگی و ایجابی تبدیل کند و بساط رانت و اختلاس و پولشویی و قاچاق را جمع کند ، روا داری و احترام و مهر را برجامعه مستولی کند، مدیرانی قوی و مستقل و علم محور باقدرت اجرایی و پاسخگو و نشسته دراتاق شیشه ای وشفاف و زیر نورافکن رسانه ها را رونمایی کند، عدالت را به اقشار تحت ستم و فراموش شده بچشاند و سهم فراموش شده بسیارنقاط و استانهای محروم را به آنان بازپس دهد، آموزش وپرورش را که تبدیل به آزمایشگاهی بزرگ شده را به اهلش واگذارد ، لکنت زبان مردم را برای اعتراض بگشاید و…. این موارد قسمتهای کوچکی از درد مردم و کشور بود که نام بردیم و بی دلیل نیست که عنوان روی میدان مین رفتن را بکار بردیم .ساده لوحی و ساده اندیشی و ساده انگاری است اگر تصورکنیم که این کارها به سادگی حل و فصل می شود ، با اینکه در ظاهر و با بازی باکلمات عنوان می شود که اینک بجای رقابت باید رفاقت کرد تا با تیمی قوی و مشاورانی کارآزموده با تعاطی افکار و تعامل باکمترین تنش و بازدارندگی بتوان قدم به قدم پیش رفت و به آنی که باید رسید. پزشکیان اهل تعامل است و از نقد هراسی ندارد، به همین دلیل هرگاه که لازم باشد نقد عملکرد را شروع خواهیم کرد چون به سلامت نفس و سالم بودن او اعتماد کرده ایم، اما چک سفید امضا به هیچ رییس جمهوری نداده ایم و نخواهیم داد.