سرمقاله / عسل مصفای تهدید و تحدید

امروز خراسان جنوبی / محمدراعی فرد
در سیستمها و کشورهای توسعه یافته بسیار بسیار کم اتفاق می افتد که مسئولین و مدیران از نقدهای گاه بسیارتلخ و گزنده برآشوبند و باعصبانیت خیال کنندکه دنیا به آخررسیده و کشورشان درحال نابودی و فروپاشی است، چراکه در یک تعادل دموکراتیک قرار نیست اطلاعات و اخبار و خبر رسانی صحیح و دقیق و سریع بنا به ناروا داری و تحزیه و تحلیل های بی منطق فریز شود و مردم دربی خبری محض قرار گیرند. اتفاقا در این کشورها رسانه های نوشتاری و تصویری آنقدر آزاد هستند تا توان به زیرکشیدن دولتها را نیز داشته باشند اما آن آزادی در نوشتن و به تصویرکشیدن نیز سکته هایی دارد که دموکراسی اجازه خروج از این سکته ها را نمی دهد. بسیار نادر است که روزنامه نگار و یا خبرنگاری را بجرم نوشتن واقعیت تهدید و یا تحدید کنند، چرا که آموخته اند که یکی از ابزارهای سلامت جامعه و سلامت دولت ها همین قلم به دستانی هستند که همواره سوت بردهان دارند و دائم سوت می زنند و دولتها نیز مکلف و موظف به پیگیری حق مردم هستند و گرنه این خبرنگاران و روزنامه نگارانند که رواداری را کنارگذاشته و لباس مجرمانه کسانی را که حق خورده اند و فساد کرده اند و زورگفته اند و بر سر قانون شیره مالیده اند را برسر چوب واقع گویی بکشند، تا بر آن، باد آگاهی افکار عمومی بوزد! توسعه یافتگی یعنی قبول مسئولیت کارهایی را که انجام داده ای و پاسخگویی به افکار عمومی و مردمی که به تو اعتماد کرده اند. اینکه برآن سرپوش گذاری و خاک برآن بپاشانی نمی تواند واقعیت ها را بسیار طولانی پنهان کند که روزی یک به یک آنها پرده برداری خواهد شد و این امر تاریخ است. ما هنوز در دوران گذار هستیم و تبدیل از حالت تقدیر به حالت تغییر و طبیعتا زهرتلخ تهدید و تحدید را هم باید چونان عسلی مصفا به درون انبان پراز صبوری مان روان کنیم.