سرمقاله / خونین شهری که خرمشهر نشد…!!!

امروز خراسان جنوبی / محمدراعی فرد
چهل سال پیش خرمشهر در یورش ناجوانمردانه ی ارتش عراق به دستور صدام تسخیر و اشغال شد. در مدت قریب به بیست ماه این شهر درتصرف نیرهای عراقی بود و غریبانه به وسیله ی فرزندان دلاورش از آن دفاع شد. شهری که تمام دار و ندار مردمش به غارت رفت. شهری که دروازی ورودی تجارت ایران بود شهری که ۲۱ اسکله تجاری و بندرگاه بزرگش نبض و حیات اقتصادی کشور بود.سوم خرداد روزی بود که با دلاوری، شجاعت مردان ایرانی از هر قوم و طایفه ای از اشغال رهانیده شد. تا بار دیگر به آغوش مام وطن برگردد و این قصه آن روز اشغال و آزاد شدنش نبود این قصه چندین بار قبلا اتفاق افتاده بود.در عصر کریم خان زند که در مقابل حمله سپاه عثمانی در بصره زمانی که حاکم شهر برادر شاه، صادق خان از بصره فرار کرد و به سوی محمره که بعدها خرمشهر نامگذاری گردید آمد شهر در محاصره ی عثمانیان قرار گرفت. برادر شاه فرار کرد و شهر بلا دفاع ماند و دلاور مردخرمشهری شیخ سلمان کعبی رئیس عشیره ی کعب جانانه با عشیره ی خود بدون حمایت نیروی دولتی مقاومت کرد تا شهر به اشغال سپاه دشمن در نیاید که در این امر موفق شد. بعدها در قضیه ی هرات در عهد ناصر الدین شاه که انگلیسی ها با اشغال و حمله به خرمشهر که منجر به فرار فرمانده و سپاه هفت هزار نفره ی حکومتی به  رهبری عموی شاه بود شد. شیخ جابرکعبی پدر شیخ خزعل بانیروهای عشیره ی خود مقاومت شدیدی کرد که شهر به اشغال انگلیسیان در نیاید. که در نیامد. به شهادت امیر نظام گروسی که اگر ارتش ایران از این مردان بود این گونه در مقابل سپاه انگلیس منهزم نمی شدیم  استعداد نیروهای انگلیسی ۳۲۰ نفر و ۱۵۰۰ نفر هندی بودند. بار سوم درتهاجم قوای متفقین به ایران در زمانی که فرمانده ی نیروی دریای خرمشهر بهمن دریابیگی به دستور حاکمان تهران که تسلیم نیروها ی ارتش ایران به مهاجمین بود گوش نداد، مقاومت کرد و کشته شد. شهر با کوچک ترین مقاومت اشغال شد چون رضا شاه نیروی محلی و منطقه را نابود کرده بود و ارتش ناکارآمدی را به وجود آورد که بدون شلیک و در کردن توپی تسلیم اشغالگران شدند. اما در حمله ی دلاوران ایرانی به قوای اشغالگران بعثی برای آزادسازی خرمشهرطلایه دار شهر که از فرزندان همان منطقه بود به فرماندهی فرمانده ی جان نثار خود سید قاسم موسوی فرمانده ی سپاه آبادان خط شکن شدند و به شهادت رسیدند تا شهر بار دیگر به آغوش ایران عزیز بازگردد. شهر آزاد شد اما آباد نشد بزرگ ترین بندر و دروازه ی تجارت ایران باز سازی نشد تا بنادر جدید خارج از منطقه سر برآورند بدون کارایی خرمشهر که فاجعه ی عظیم در حق مردم منطقه می باشد.خرمشهر خونین شهر ماند چون که بعد از آزادی از اشغال بیگانگان خرمشهر نشد…!!!