سرمقاله / لبیک هایی که عملیاتی نشدند…!!!

امروز خراسان جنوبی / محمدراعی فرد
نقدکردن تعریفی دارد که با انشانویسی و در حصار کلمات غریب ماندن و بودن بسیار فاصله دارد، وقتی بر مرکب نقادی سوار می شوی باید از آمار بگویی، از واقعیات جامعه بگویی، باید حقایق را در زرورق شعار نپیچانی و با کلمات نامانوسی که کمتر اثرگذاری دارند ور نروی، باید مخاطب تو بفهمد که در سراچه شهرش و مدیرانش و استان اش و کشورش چه میگذرد، بی واسطه و بدون ترس و عافیت طلبی و محافظه کاری و مصلحت اندیشی ..میگویند اینک باید مدیران ومسئولین لبیک گویند، لبیک به چه؟ این لبیک در بیش از چهاردهه چه میزان خروجی برای مردم داشته است؟ مردمی که بیش از ۶۰ میلیون نفرشان در ساحل انتظار کالابرگ باید گذران کنند؟ مردمی که با گزیده ترین و باشرافت مند ترین روش با تکه کاغذی بنام رای از بسیاری لبیک گوهای شان تاکنون خیری برآنان نازل نشده است، در شرایط کنونی جامعه که داد همه را درآورده، نصیحت کردن و روایت نوشتن اگر تاثیری می داشت اینک دچار چنین شرایط سخت و غیرقابل باوری در روزمره گی مردم نبودیم. ماعادت کرده ایم که چون خودمان دغدغه اقتصادی نداریم اکثریت قاطع جامعه را چون خود بپنداریم، چون خودمان جوان بیکار نداریم تصورکنیم که بیکاری در کشورمان بطور کامل حل شده است، چون علم اقتصاد و فرهنگ وسیاست را درحدخودمان تاویل و تفسیر میکنیم در رویاهای مان تصوری از پاشیدگی این سه عنصر نداشته باشیم. در جریان سیل سیستان وبلوچستان که هرچندسال یکبار میشوید و میبرد از کدامین لبیک صحبت میکنیم؟ اگر اینگونه بود که اینک این مصیبت سریالی را شاهد نبودیم، بودیم؟ همین روشهای کجدار مریز مردم را بدهکار ومدیران را طلبکار کرده است، زمان برای بازی با اینگونه کلمات بسیار تنگ وضیق است، از واقعیات اتفاقات نه چنان دور اگر خواسته باشیم چون همیشه بگریزیم و شعار کی بود کی بود من نبودم را مشق کنیم باید درانتظار روزهای بسیارسختی باشیم که در آرزوی دلار ۶۰ هزارتومان وسکه ۳۶ میلون تومان بمانیم…!!!