امروز خراسان جنوبی – دانش
وحدت، یک هدف راهبردی است. برای رسیدن به این هدف بزرگ باید هر آنچه که با این هدف در تضاد است را از میان برداشت. باید کوچه هایی که فرصت “گریز از وحدت” و گریز از مرکز را فراهم می کند بست. با مهندسی نبوت و ولایت و عصمت هم باید بست. من از این منظر می خواهم همه مان را به حدیث خوانی دعوت کنم. احادیثی که ما را بر طی طریق وحدت، مصر تر می کند و نه فقط از منظر یک راهبرد ملی و استراتژی اقتدار که از سویه نگاه دینی هم ما را سر این خط می آورد. اجازه دهید از کلام معیار حضرت رسول وحدت ( صلی ا… علیه و آله و سلم) بخوانیم که؛ ما اختلف أمه بعد نبیها الا ظهر أهل باطلها علی اهل حقها. یعنی، هیچ امتی پس از پیامبرشان، اختلاف نکردند مگر آنکه گروه باطل بر حق گرایان چیره شدند .(۱) کنز العمال، حدیث .۹۲۹
این سر انجام همه اختلافات است چه این رفتار خواسته و ناخواسته، در زمین کسانی انجام می شود که از پیش نقشه راه قدرت خویش را طراحی کرده اند و از میان وحدت مردم عبور داده اند. آنان برای هر کاری، طرحی مخصوص دارند و در برابر هر شرایطی آماده اند تا آن را به نفع خود رقم زنند. پس طبیعی است که منفعت اختلاف امت اسلام هم به کسانی خواهد رسید که نه می خواهند از اسلام خبری باشد و نه از مسلمان، نشانی. آنان می دانند تا ما ” با هم ” باشیم، می توانیم ” باشیم” و اسلام هم ” باشد” اما خوب دریافته اند که ما را فقط با خود ما می توان شکست.
با تفرقه ای که از قدیم راهبرد روباه پیر بود که می انداخت و حکومت می کرد و دریغ که آن راهبرد هنوز هم به جد کارایی خود را حفظ کرده است و دامن هم گسترانده است به پهنه جغرافیای جهان اسلام و ما از خود نمی پرسیم چرا همیشه، تفنگ ها مان، قلب یکدیگر را نشانه می رود؟ فکر نمی کنیم چرا همدیگر را سر می بریم و از آن سو، دشمن صهیونیستی، به لبخند ، سر فراز می کند؟ آنان به هدف می رسند و ما هم به جایی می رسیم که هدف آنان است! خب، چنین هم می شود چون گاه اختلاف، هنگام تدبیر هم نیست، تا بیندیشیم که امام علی ( علیه السلام) ، می فرمایند: ألخلاف یهدم الرأی، اختلاف، بنیاد «اندیشه درست» را درهم می ریزد.(۲) نهج البلاغه حکمت .۲۱۵ اختلاف بنیاد های اندیشه را نا بود می کند که اگر نبود تفرقه، اگر به بنیان های فکری اسلامی مراجعه می کردیم که امکان اتحاد شکنی نبود. دشمن با اختلاف افکندن میان ما، نمی گذارد به بنیان های فکری اسلامی توجه کنیم که اگر این رجوع، اتفاق افتد، از میانه جنگ با یکدیگر، کنار هم قرار خواهیم گرفت و پنجه بر حلقوم دشمن خواهیم گذاشت اما حیف که به هزار حیلت، ما را از مراجعه به مبانی دینی دور می کنند و ما هم نخواسته با آنان همراه می شویم…