سرمقاله/ کتابت جنگ به زبانی دیگر…!!!

محمدراعی فرد
صدای کوبیدن بر طبل جنگ روز به روز نزدیک تر و محکم تر می شود .سزاست که جهانیان به هوش باشند تا سیل و خیل اغیار به جفا و ستم ، جهان را دست درازی و در حراج آن دست و دل بازی نکنند. درس تاریخ را خوب بخوانیم و نیک بدانیم که هرگاه سستی پیشه کردیم ، پیکر نحیف سرای کهن به بیشه بردند و بهر ترکان شیرازی وطن ، دل ربایی نکردند و هم خال هندو دادند و هم بخارا، و کام سمر قندی را قندی نکردند. حجم ویرانی ها در جنگ قطعی است ، تحلیل کنیم و گله از کس نکنیم که از ما بود آن که بر ما بود و با حمایت از صلح ، پرنده ی صلح به پرواز دهیم تا فرزندان وطن را سر افراز کنیم که اگر تامل نکنیم و تعلل کنیم ، جنگ طلبان تعرض و قصد میدان کنند و شیر و شیرابه و شیرازه را ویران کنند و آن را لانه ی موران و ستوران و کنام ناکسان و کرکسان و شغالان و بد نهالان کنند و نفیر عندلیبان و هَزاران خاموش و جغد سیاه جنگ را آویزه ی گوش کنند. مسئولیت تاریخی را پیشه و بهر اعتلای وطن اندیشه کنیم تا پلنگان و ددان ،کمین در بیشه نکنند. نسبت به آیندگان وفرزندان مام وطن در هر عصری مسئولیم و اگر تیغ به شاهرگ امیری مان زنند ، کاشان و کاشانه به جنگ طلبان نسپاریم . ستار خان ها را با فراخوان ستاره ها ، بهر صلح ندا دهیم و مشروطه خواهی را صفا و صدا دهیم که ایام نه تفنگ است و نه درنگ ، بلکه کتابت قشنگ است. در این حرکت تاریخی شتاب کنیم وشبابی نکنیم تا حریت باب شود و صلح ارباب شود و در جشن پیروزی، چنگی به رباب شود. هشدار و هوشیار تا  میدان به جنگ سالاران ندهیم که اگر حاکم بر میدان شوند ،کام ها را تلخ و بلخیان را نا کام کنند و عشق به وطن را خرافه و خرابه کنند ،که آنگاه نه تومانی و نه ارژنگی برای مانی و نه عشقی برای ایمانی و وطن حراج رود به تومانی. هموطن! پند نا صحان و عشق سالکانِ وطن گیر تا کتاب تاریخ ، ورق زنیم و عشق پیام صلح به طَبَق زنیم و هرگز مباد زین مسیر جز صلح سَبَق زنیم .قهر با سرنوشت خویش نکنیم  و سر خورده نشویم و سرمای بی نشاط فصل زمستان را ،شوری بخشیم و چو خورشید بدرخشیم ودر بهار وصل مستان ،لاله ها به آغوش وناله ها فراموش کنیم. مایوس نشویم و اَلَم سوزان را با صلح فروزان سپری کنیم و آوای ضد جنگ را جار زنیم تا فرزندان فردا تبر بر چوبه ی دار زنند. با تحلیل منطقی ودرست ،وضعیت را رصد کنیم و از تند روی بپر هیزیم و با افراطیون ضد وطن نیامیزیم که خطر است و ثمر ی نیست .با سیره و سیاق احرار و حواریون فرهیخته وطن پرست همره شویم که جز بدین نمط نشاید و نهالی نیز نپاید و حیات را در ممات نا امیدی ببینیم وتا فردایی ،به سوگ ننشینیم.گر در درس تاریخی ، وارونگی دادیم هشدار که کشور به واژگونی دادیم…!!!