محمدراعی فرد
روزنامه نگاری وخبرنگاری را بیش از سه دهه یعنی به اندازه عمریک نسل در تحریریه ها مختلف آزمودم وتجربه کردم…چه تلخ وچه شیرین .براین باورم که یکخبرنگار وروزنامه نگار نمیتواند فی نفسه به کشورش خیانت کند ، نمیتواند برعلیه منافع ملی کشورش قلم بزند نمیتواند برعلیه منافع عمومی و مردم اش بنگارد ، نمیتواند جیره خوار سایر کشورها باشد، نمیتواند برعلیه مردم اش قلم بزند. اینکه نوشته ها را مملو از چاپلوسی و شعار و تملق گویی کنیم که نامش خبرنگاری و روزنامه نگاری نیست، نامش میشود روزی نامه ، اگر قرارباشد که رسالت روزنامه نگاری و خبرنگاری را بنا به هردلیلی فریز و محدود کنیم شک نکنید و شک نکنیم که منافع ملی را به خطر انداخته ایم، وظیفه ما حکممیکند که دربرابر احکامی که برای دوتن از خبرنگاران صادر شده لااقل آنقدر حمیت داشته باشیم که به دنبال چرایی آن باشیم و امیدوار به رفع سوتفاهم هایی باشیم که در خبرها آمده بود…بی دلیل نیست که کار خبرنگاری وروزنامه نگاری را که دنیایی پراز آشوب استرس واضطراب دارد را جزو مشاغل پرخطر به حساب آورده اند ، راز خبرنگاری وروزنامه نگاری رازی است دربسته که شاید هرکسی نتواند آن را بگشاید ، روزنامه نگاری یاعشق است یا دیوانگی…!!!