سرمقاله / جنگ وصلح…!!!

امروز خراسان جنوبی / محمدراعی فرد

شکل و شمایل دنیا و کره ی خاکی را جنگ ها و صلحی مشخص می کند که همه امتحان دنیا و بشر امروزی ست.سطح دانش و میزان شعور انسان های اولیه و عصر غارنشینی با انسان های امروزی را فقط و فقط همین صلح وجنگ ها، معنی بخشیده و به تعداد جنگ ها به این غار ها نزدیک و به تعداد صلح ها از آن دور شده ایم.جنگ ها ، چکاچک شمشیرها و غرش عرابه های جنگی و ابری از قارچ های سمی ناشی از انفجار هسته ای فقط طغیان حیوانیت بشر بود که چهره و شمایل زیبای کره ی خاکی را تخریب و همنوعان را در ویرانه های ناشی از آن ، دفن نموده است.اما صلح ، روح لطیف وشریف و زیبای همین انسان برای زیستن و سرودن زیباترین نغمه های زندگی و حیات می باشد.متاسفانه همه ی سال های نه جنگ و نه صلح به سود جنگ تمام شده است و در غیاب صلح ، فقر و گرسنگی و تباهی و تیره بختی ،گریبان گیر بوده است .جنگ سالاران و غارت گران و دیکتاتورها ، هرگز روی خوش به صلح نداشته و رسم و آیین انسانی در ایام صلح و روابط ناب متقابل بین انسان ها و حتی کشور ها بزرگ ترین موقعیت و زیباترین فرصت ها برای بقای زیست متمددانه ی عصر صلح می باشد .زراد خانه های ریز و درشت همراه ایدئولوژی های مخرب و ویران گر ،کابوس امروزی بشر می باشد و علارغم گشایش عصر علوم انسانی و میلیاردها کتیبه ها و خطبه ها و کتابت ها ، هنوز نکبت و سایه ی شوم جنگ ، خواب از چشمان بشر ربوده وساعتی و ثانیه ای نیست که خبر کشتار وقتال انسان ها در نقطه ای از جهان و امروز در خاور میانه  به گوش نرسد. مناره ها و گهواره ها و دانشکده ها و اندیشکده های صلح و امنیت وعصر کنش گری صلح و دوستی و میلیون ها ساعت برنامه مصور و مصوت در نفی جنگ ،هنوز نتوانسته اند نعره ها و نفیر های جنگ و جنگ طلبی را خاموش کنند.همه ی ذخیره ها و اندوخته های انسانی عصر صلح،نظیر علم و فلسفه و هنر و تجربه ی حیات طیبه و حتی دموکراسی و آیین حکمرانی ناب ، در جنگ ها نابود می شوند و ضجه و آه و ناله های زنان و کودکان وسالخوردگان در کنار پیکر های تکه تکه شده ی سربازان ، بشریت را در هر مقطع از تاریخ ،به سوی عصر غار نشینی برده است .مگر در  سوریه و افغانستان و لبنان و جنگ های داخلی یوگسلاوی سابق و اینک خاور میانه به جز این ها بوده اند؟تفکر جنگ و جنگ طلبی و زراد خانه ها و صنعت ساخت سلاح همیشه و به شکل قدرتمند ، روز به روز ظهور بیشتری دارند و علیرغم میلیون ها سازمانهای عریض و طویل ِ حقوق بشری، این غرش سلاح های مخرب است که آسمان آبی صلح را شکافته و بر ویرانه های جنگی دیگر می افزاید.به امید سحر و سپیده صلح جهانی و منطقه ای…!!!