یک متخصص گوش و حلق و بینی و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران در خصوص کم شنوایی به گفتگو پرداخت.
به گزارش خبرگزاری مهر، پدرام برقعی، در برنامه ضربان شبکه سلامت سیما، گفت: گوش انسان یک آستانه شنوایی دارد که شامل حداقل مقدار صدایی است که گوش در هر فرکانسن به آن نیاز دارد تا بشنود. اگر در فردی این آستانه شنوایی بالاتر باشد، به این معناست که وی احتیاج به شدت صدای بیشتری دارد تا آن صدا را بشنود که به این پدیده کم شنوایی میگویند.
وی ادامه داد: کم شنوایی میتواند شدید یا خفیف باشد. اگر فردی برای شنیدن به ۲۵ تا ۴۰ دسیبل انرژی نیاز داشته باشد، کم شنوایی وی را خفیف، بین ۴۰ تا ۵۵ دسی بل، کم شنوایی متوسط و بین ۵۵ تا ۷۰ دسی بل را کم شنوایی شدید مینامند، اگر کم شنوایی بالای ۹۰ دسیبل باشد، نشانگر ناشنوایی فرد است.
برقعی، دلایل کم شنوایی را به دو گروه تقسیم کرد: نوع اول کم شنوایی هدایتی است. وقتی صدا به گوش ما میرسد امواج صدا باید در گوش میانی و گوش خارجی تقویت شوند تا به حلزون گوش برسند. اگر در گوش خارجی مشکلی وجود داشته باشد که باعث شود تقویت صدا به درستی انجام نشود، کم شنوایی هدایتی ایجاد میشود.(کم شنوایی حاصل از وجود جرم در گوش را نیز کم شنوایی هدایتی مینامند)
وی ادامه داد: نوع دوم، کم شنوایی حسی عصبی است. اگر گوش داخلی (حلزون شنوایی) یا اعصاب شنواییگوش، مشکلی داشته باشد، این نوع کم شنوایی ایجاد میشود.
برقعی افزود: صداهای بلند به صورت ذاتی برای سلامت گوش مضر هستند و اگر صدایی بیشتر از ۸۰ دسی بل به گوش ما برسد، میتواند به سلولهای مویی گوش که نقش گیرندههای شنوایی را ایفا میکنند، آسیب بزند. حال اگر شدت و مدت این صدا زیاد باشد، میتواند اثرات دائمی بر روی شنوایی فرد داشته باشد، در غیر این صورت این آسیبها برگشت پذیر هستند.
وی متذکر شد: افرادی که در محیطهایی با صداهای بلند مشغول کار هستند یا کسانی که عادت دارند موسیقی را با صدای بلند گوش کنند، به شدت در معرض آسیبهای شنوایی قرار دارند.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران ادامه داد: اگر از هدفون و هندزفری به صورت صحیح استفاده کنیم به سلامتی گوشها آسیب نخواهند رسید، اگر شدت صدای هندزفری به گونهای باشد که نفر بغل دستی شما صدای آن را نشنود، میتوان گفت سطح صدای هندزفری مناسب است و آسیب زننده نیست.
وی همچنین تاکید کرد: پس از استفاده از هندزفری، سر سیلیکونی آن را تمیز کنید و در مکانی عاری از خاک و آلودگی قرار دهید.
هشدار کمآبی بدن بعد از ۶۰ سالگی
سالمندان به دلیل کاهش توده عضلانی بیشتر در معرض خطر کم آبی هستند.
کم آبی بدن در همه سنین تأثیر میگذارد، اما بزرگسالان ۶۰ سال به بالا بیشتر در معرض خطر هستند. با افزایش سن، بدن ماهیچههای بیشتری را از دست میدهد و چربی بیشتری به دست میآورد. این بر توانایی در حفظ مقدار طبیعی آب بدن (TBW) تأثیر میگذارد.
سالمندان به دلیل کاهش توده عضلانی بیشتر در معرض خطر کم آبی هستند. کم آبی بدن در افراد مسن میتواند خطرناک باشد، به این دلیل که برخی از علائم این وضعیت با سایر بیماریها همپوشانی دارد و ممکن است علت اصلی آن به اشتباه تشخیص داده شود. مثلا خشکی دهان میتواند به عنوان عارضه جانبی داروهای روزانه اشتباه گرفته شود. این میتواند منجر به تاخیر در تشخیص کم آبی در بزرگسالان مسن شود.
احساس تشنگی تنها راهی است که نشان میدهد بدن به آب نیاز دارد. با این حال، از آنجا که پاسخ تشنگی با افزایش سن ضعیف میشود، افراد مسن شاید ندانند که نیاز به نوشیدن دارند. پس ۲ نکته مهم قابل توجه است؛ اول، ایجاد عادت برای خوردن مایعات شامل آب، آبمیوه، چای، آب نارگیل، شیر، سوپ، میوههای آبدار مانند هندوانه، خربزه، هلو، آناناس، پرتقال و نارنگی و دوم، تاکید بر نوشیدن مایعات به افراد بالای ۶۰ سال؛ چراکه این افراد باید هر دو ساعت یکبار مایعات بنوشند.
بعد از ۶۰ سالگی احساس به تشنگی در انسان ضعیف میشود، در نتیجه افراد نوشیدن مایعات را تقریبا متوقف میکنند و این درحالی است که دهیدراته شدن شدید بر کل بدن اثر میگذارد. ممکن است باعث پریشانی ذهنی ناگهانی و سریع شود، روی فشار خون اثر گذارد، موجب افزایش تپش قلب، بروز آنژین صدری با درد قفسه سینه، کما و حتی مرگ شود
مصرف مکمل های کلسیم بیش از ۱۴۰۰ میلی گرم در روز موجب افزایش خطر مرگ و میر می گردد
پژوهشگران علوم پزشکی در کشور سوئد می گویند نتایج یک تحقیقات که جدید انجام شده نشان داده است زنانی که روزانه از مکمل های کلسیم بیش از ۱۴۰۰ میلی گرم در روز مصرف می کنند ممکن است با خطر مرگ ناشی از بیماری های قلبی مواجه شوند.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز، صدها هزار زن و مرد مسن مکملهای کلسیم مصرف میکنند تا از پوکی استخوان و کاهش تراکم استخوانی خود پیشگیری کنند اما انجام این کار به جای آنکه از شکستگی استخوان پیشگیری کند باعث بروز حملات قلبی در زنان میشود.
محققین تاکید دارند که یافته های دیگر تحقیقات نیز نشان داده است که مردان نیز با مصرف کلسیم با خطر افزایش مرگ و میر ناشی از آن روبرو خواهند بود.
دکتر گریگ فونارو سخنگوی انجمن قلب آمریکا گفت: بسیاری از افراد مسن به منظور جلوگیری از دست رفتن استخوان خود در رژیم غذایی خود کلسیم را افزایش دادند یا گمان داشته اند که افزایش کلسیم در رژیم غذایی با یا بدون ویتامین D می تواند سلامت قلبی عروقی را بهبود بخشد.
وی افزود: با این وجود تحقیقات جدید نشان داده است که مصرف زیاد کلسیم نه تنها سلامت قلب و عروق را بهبود نمی بخشد بلکه ممکن است باعث خطر بیشتری از مرگ و میر ناشی از حوادث قلبی و عروقی همراه باشد.
قدرتِ “گرفتن” دست ؛ نشانه ای مهم از سلامت بدن
با افزایش سن، ماهیچه های ما به طور طبیعی ضعیف و ضعیف تر می شوند. در واقع این فرسایش و تحلیل عضلانی روی کل بدن از جمله زانوها، باسن، پشت و غیره تاثیر می گذارد.
به همین علت انجام منظم تمرینات قدرتی و یا حتی تمرینی به سادگی مشت کردن دست ها، برای مقابله با این اثرات بسیار مهم است. شاید متعجب شوید اما دست هایمان بخشی از بدن ما هستند که معمولا کمتر از سایر اندام ها به آنها توجه می کنیم.
در واقع به نظر می رسد که قدرت گرفتن یعنی میزان نیرویی که هنگام فشار دادن دست خود به دور یک جسم وارد می کنیم، نشانه بزرگی از وضعیت سلامت عمومی ما محسوب می شود.
به عبارت دیگر قدرتی که در دستان، مچ دست و ساعد خود احساس می کنید، مهر تاییدی بر میزان سلامتی بدن شما است. این قابلیت همچنین با کاهش خطر آسیب های فیزیکی، جلوگیری از روند پیر شدن سلول های مغزی و ابتلا به آلزایمر در ارتباط است.
دکتر Ardeshir Hashmi، متخصص طب سالمندان از کلینیک کلیولند توضیح می دهد: «قدرت گرفتن دست ها به طور طبیعی از حدود ۵۰ سالگی و شاید حتی زودتر رو به افول می رود. در این میان آنهایی که قدرت گرفتن دستان خود را با تمرینی به سادگی مشت کردن روزانه دست ها حفظ می کنند، کندتر پیر می شوند. آنها در عین حال مدت طولانی تری سالم می مانند و به احتمال بالاتری از آلزایمر در امان هستند»
چگونه قدرت گرفتن دست ها با سلامتی ما مرتبط است؟
قدرتِ “گرفتن” دست توسط دستگاهی به نام دینامومتر دستی اندازه گیری می شود. این وسیله نوعی دستگاه دستی است که فرد باید تا جایی که می تواند آن را فشار دهد.
– کمتر از ۲۶ کیلوگرم برای مردان
– کمتر از ۱۶ کیلوگرم برای بانوان
متاسفانه تا زمانی که شروع به از دست دادن قدرت دستان خود نکنیم، هرگز به این فکر نخواهیم افتاد که این اندام چقدر حیاتی است. دستان ما برای بسیاری از کارهای روزانه ما ضروری هستند. اگر بخواهیم دکمه های پیراهن خود را ببندیم، با چنگال غذا بخوریم و با خودکار بنویسیم، همه اینها به قدرت و مهارت خاصی در دست ها و انگشتان ما نیاز دارند.
«هرچه قدرت گرفتن دست های خود را بیشتر تقویت کنید، سلول ها کندتر پیر می شوند و این رویکرد حتی قادر به پیشگیری از ابتلا به امراضی نظیر آلزایمر نیز خواهد بود. در مقابل اگر این توان را حفظ نکنید، سلول ها با سرعت بیشتری شروع به متابولیسم کرده و سریعتر پیر می شوند»
اما چگونه می توانیم دستانی قوی داشته باشیم و از شر آلزایمر نجات یابیم؟
بهبود قدرت گرفتن دست ها بسیار ساده است: یک توپ کوچک را بردارید و شروع به فشردن کنید. هدف این است که تا جایی که می توانید ماهیچه های دست و ساعد خود را منقبض کنید. توصیه می شود دو بار در روز حداقل ۱۰ دقیقه برای هر دست زمان بگذارید. گفتنی است که حتی بدون توپ نیز می توان به راحتی تمرین مشت کردن و باز کردن دوباره دست را انجام داد. تنها کافیست به طور مرتب و روزانه این کار را انجام دهید تا بتوانید به سلول های مغز علاوه بر سلامت فیزیکی خود یاری برسانید.