سرمایه گذاری ، پاشنه آشیل استان…!!!

محمدراعی فرد
هیچ توسعه ای درهیچ نقطه جهان رُخ نخواهد داد جز باسرمایه گذاری بخش خصوصی ودولتی ، سرمایه گذاری که مبنای علمی و تخصصی با اولویت بندی کارشناسی شده انجام گیرد که بغیراز این جز درهم ریختگی و ابترشدن طرح ها اتفاقی رخ نخواهد داد…سوال مهم وبزرگی که درطول گذرزمان در شکل گیری استان همچنان بی پاسخ مانده این است که چرا دربهای ورود سرمایه گذاران دراستان خراسان جنوبی کماکان بسته است ؟ چه عامل یاعواملی باعث بروز چنین وضع اسفبار وتاسف برانگیزی گردیده است…دوعامل را می توان در این امرحیاتی دخیل دانست ، عامل اول مدیریت ونقش آن در توسعه استان است ، مدیریتی که فقط درچارچوبه دستورالعملها وبودجه های اندک مصوب شده به رتق وفتق امور می پردازد طبیعتا ازهمان ابتدا سرود شکست وتوجیه آن را خوانده است ، مدیریت یک علم است که با لمیدن برصندلی چرخان و زیر بادکولرگازی وتبدیل به ماشین امضا شدن تعریف نمیشود ، دراستانی همچون استان خراسان جنوبی که بسیاری از داشته هایش شناخته نشده ودربایگانی دارد خاک میخورد مدیرانی را میطلبد که علم و تخصص لازم را داشته باشند تا پاشنه کفش را ورکشیده وپای دررکاب کاری سخت گذارند ، علم لابی گری رابدانند و تصمیم سازی وتصمیم گیری بموقع را آموخته باشند ، پاسخگو وشفاف و علمی بوده وبر محور شایستگی بر پست خویش نشانده شود نه برمحور رابطه و سفارش این وآن…عامل دوم راباید در ریسک سرمایه گذاری دراستان دانست که بسیاربالاست ، سرمایه گذار به دنبال زیرساخت میگردد تا باهزینه های کلان خود سود مناسب را نیز کسب کند ، وقتی دراستانی چنین پهناور راه مناسب ونزدیک وجود نداشته باشد ، وقتی ازراه ریلی خبری نباشد ، وقتی راه هوایی دائم درحال کنسل شدن و آب رفتن است ، وقتی ….بسیارطبیعی است که حتی با التماس کردن هم کسی راضی به سرمایه گذاری نخواهد شد ، لذا باید با مصوبه های اندک دولتی سوخت وساخت وهمچنان درآخرین رده شاخصه های توسعه سالهای سال ماند…استان خراسان جنوبی درجذب گردشگری که این دیاررا هدف قرارداده باشدنیز هیچ حرفی برای گفتن ندارد همچنانکه درصنعت وکشاورزی ومعدن ندارد ودر زمینه استفاده ازهنرمندان این دیاربه بن بستی خودخواسته رسیده است ، مدیریت منطقی به دنبال زنجیره ای از بودنها وشدن هاست.یک مدیرموفق لازم نیست بجای هفت نفرکارکند ، کافی است که هفت نفر را به کار وادارد…!!!