معلم و تربیت نسلی در طراز کشور

امروز خراسان جنوبی – محمد علوی
mohammadalavi@gmail.com
روز و هفته معلم را قرار است به سبک و سیاقی دیگر تحلیل کنیم، بیش از ۴دهه بزرگداشت معلم و نوع انتخاب معلمین نمونه استانی و کشوری را نوشتیم و تحلیل کردیم و نقد نمودیم، اما واقعیت روز معلم همچنان در پیله ای ضخیم باقی مانده است ..
آموزش و پرورش کشورمان چنان چالش های عظیم  و غیرقابل دفاعی دارد که ابزار اصلی او یعنی معلمینش معلوم نیست در کدامین جایگاه اجتماعی و فرهنگی قرار دارند، ما به لحاظ کیفی و ماهوی هم آموزش و هم پرورش مان از غافله روز جهان امروز بسیار عقب مانده است و دلخوش کردن با تک ستاره هایی که در کنکور و مسابقات جهانی راه گم‌ کردنی بیش نیست، امری است برای ارائه آمار و دورکردن اذهان از واقعیت های وزارتخانه‌ای چنین عریض و طویل…
نسل هایی که در طی چند دهه به وجود آمدند و بر کشتی جامعه قرار گرفتند اثباتی است بر ناکارآمدی روش های موجود در آموزش وپرورش، طبیعی است که این نسل ها دست پرورده و خروجی عملکرد معلمینی است که در چارت سازمانی این وزارتخانه می بایست تمامی سیاست های او را مو به مو اجرا کنند …
اگر قرار است روز و هفته معلم را در زر ورق های رنگین انواع شعارها بپیچیم و واقعیت گریزانه معلم را به عرش برسانیم و سپس پس از گذر این هفته دوباره بر فرش بکوبانیمش، نتیجه آنی خواهد بود که اینک همه درگیر آنند …
معلم را آنقدر قداست می دهیم و سپس چنان قداست زدایی می کنیم که یا از این سوی بام می افتیم یا از آن سویش، نقش معلم در اقتصاد، فرهنگ و سیاست چیست؟ جایگاهش کجاست؟ نسل های پرورش یافته ای را که در تنور وزارتخانه آموزش و پرورش پخته شدند یا سوختند همانانی هستند که جامعه را تشکیل دادند، خانواده ساختند، آیا واقعا جامعه آرمانی آنی هست که شاهدیم؟ معلم و جامعه یک زنجیره جدا ناشدنی از کشورند، اگر فقط به لحاظ مالی و دستمزد معلمین روز و هفته معلم را تبیین کنیم به نظر می رسد که جفای بزرگی برآنان روا داشته ایم، وزارت آموزش و پرورش چه امکانات تحقیقی و پژوهشی و نرم افزاری و سخت افزاری را در اختیار معلمینش گذاشته است؟ غرق کردن واقعیات بزرگ این وزارتخانه در شندرغاز حقوق معلمین و طرح رتبه بندی آنان فرار بزرگ روبه جلویی است که جایگاه معلم و نقش او در تربیت نسلی در طراز کشور را زیر سوال برده و می برد، بس کنیم شعارها و بیانیه ها و سخنرانی هایی را که فرسنگ ها فاصله دارد با واقعیت جامعه و معلمینش، بس کنیم و بس کنید هدایا و وعده غذایی به نام معلم که یکی از سخیف ترین کارها برای اوست، بگذاریم و بگذارید معلمین هم حرف بزنند، راهکار ارائه کنند، نقد کنند و حق شان را بخواهند، شاید این حق فقط رتبه بندی و سرهم بندی نباشد و منجر به این باور شود که آموزش وپرورش ما با توجه به فرهیختگان بی نام و نشانی که دارد نیازمند یک تغییر و شخم اساسی در زمینه آموزش و پرورش باشد، با روش های جاری بیشتر در گردابی ناخواسته غرق می شویم …!!!