سرمقاله / به کودکانمان چگونه آموزش میدهند…؟؟!!

نظام آموزشی ما کماکان در دهلیزهای دهه ۲۰ و۳۰ سرگردان است ، هنوز همان روشهایی محفوظات عهد قجری ، تکلیف شب ، سکوت وزبان به کام گرفتن در سرکلاس، رتبه بالای معلمی که کلاس اش درسکوت مطلق سیر میکند ، عدم آموزش وتوانمندسازی حس مسئولیت در بین دانش آموزان ، عدم پرورش روح پرسشگری ونقد ، عدم آموزش روشهای همکاری اجتماعی ، عدم آموزش ویادگیری اصل ارجحیت منافع عمومی برمنافع شخصی و….نتیجه چنین آموزشهایی منسوخ شده آنی است که در جامعه امروزین و در جای جای مملکت مان میبینیم …دوری از اصل مطالعه وتحقیق، گریز از قانون ، مصلحت اندیشی ، ترس از پرسش ونقد،  لکنت زبان در زمان مواجهه با عوامل بالادستی ، ریا وتزویر ، نداشتن روحیه ریسک پذیری ، عافیت و راحت طلبی ، دستیابی به امکانات درکمترین زمان ممکن و…در کلاس اول ابتدایی کشورمان اولین جمله ای که به دانش آموز می آموزند بابا آب داد وبابا نان داد است ، درانگلستان من میتوانم بنویسم وبخوانم ودرکشور ژاپن من باید یادبگیرم. ..!!!این سه روش نشات گرفته از نوع فرهنگ وباور مردمان سه حیطه جغرافیایی در جهان است که برمبنای آ ن نقشه راه کشورشان را ترسیم و عملیاتی اش میکنند…!!متاسفانه هیچگونه نوآوری و به روز بودن در چارچوبه آموزش وپرورش مان دیده نمیشود ودر همچنان بر همان پاشنه یک سده قبل میچرخد…نه معلمان مان حقوق مکفی میگیرند ونه دانش آموزان مان امکانات لازم را دارند ، نه فضایی آموزشی مناسب ونه امکانات کارگاهی وآزمایشگاهی ، نه اولیا شناخت لازم ازاهداف آموزش وپرورش دارند ونه حاضرند برای ارتقای وضعیت آموزش وپرورش پای کاربیایند ، دانش آموزان همچنان زندانیان بی حکمی هستند که دایم ساعت نگاه میکنند زنگی بخورد واز چاردیواری کلاس هرچه زودتر خلاص شوند ، معلمانی که نه انگیزه مطالعه دارند ونه شرایط نظام آموزشی کشور آنان را مجبور به مطالعه وبه روزشدن میکند …!!سریال تمام ناشدنی آموزش وپرورش ما بدون تماشاگر همچنان ادامه دارد وظاهرا پایانی برآن متصور نیستیم…!!