سرمقاله / آموزش وپرورش تنها راه نجات…!!!

واقعیت جهان امروز و تقسیم کشورها به جهان اولی ها وجهان سومی ها نتیجه فراهم بودن بستری است بنام آموزش وپرورش ، بدون تربیت نسلی که بداند آینده اش چیست وقراراست چه کند وچه جایگاهی داشته باشد وچه نقشه راهی دارد وبرای چه هدفی تربیت شده امکان پیشرفت وتوسعه وجود نخواهد داشت ، همانگونه که درطی متجاوزاز یک سده مانتوانستیم به منطقه کشورهای توسعه یافته نزدیک شویم…جالب وتاسف انگیز اینکه همه چهره های تاثیرگذار فرهنگی وسیاسی کشور دراین صدساله اخیر براین اصل پای فشرده اند و محققانه ودلسوزانه راهکار خروج ازریل عقب ماندگی را نسخه نوشته اند اما هیچگاه نتوانستیم درطول متجاوز از ده دهه کشورمان را برمدار یک سیستم آموزشی وپرورشی مناسب وبومی شده که تخته پرش مان باشدسوار کنیم…دایم سیستم های دست چندم سایرکشورهارا که منسوخ شده بودند و بدون نگاه به فرهنگ درونی الگوسازی کردیم وسالها بر فوندانسیون آن ایستادیم وپس از عدم نتیجه گیری وصرف دهها سال وقت وسرمایه ونیروی انسانی دوباره سیستم دیگری را آزمودیم وقس علیهذا…!!! کتمان حقیقت و واقعیت دردی از ما را درمان نخواهد کرد، لاپوشانی و توجیه کردن وضع موجود وتوپ را در زمین این وآن انداختن همان بلایی را سرکشور میآورد که تاکنون شاهدش بوده ایم…!آموزش وپرورش ما کدام روش زیستن بهتررا به مردم آموخته ؟ کدام قانونمداری را برمردم دیکته کرده ؟ چرا به ورطه فسادهای تمام ناشدنی افتاده ایم ؟  چرا مردم دچار تنشهای تهاجمی شده اند ؟ چرا اکثر مردم ما دچار افسردگی هستند ؟ چرا تعامل وگفتگو در فرهنگ اجتماعی وسیاسی ما جایگاهی ندارد ؟ چرا ازفرهنگ مسئولیت پذیری اجتماعی بسیار دورافتاده ایم ؟ چرا زبان هم را نمی فهمیم ؟ چرا منافع جمعی ومنافع ملی در باور مردم جایگاهی ندارد ؟ چرا کبر وغرور ومنیت چنین کشور را درخود حل کرده ؟ فقط مثالی از آموزش وپرورش ژاپن را جهت نتیجه گیری لازم عرضه میداریم آنگاه خود حدیث مفصل بخوانید ازاین مجمل…!!!درژاپن کودکان درسه سالگی بایدبه مهد کودک بروند تا با اصول ساده ریاضی وهجابندی جملات آشنا شوند..تاده سالگی هیچ امتحانی از بچه ها گرفته نمیشود، بیشترتمرکز دراین ایام این است که کودکان یادبگیرند که انسانها وحیوانات را دوست بدارند واحترام بگذارند،بخشنده باشند ، همدردی کنند وبه دنبال حقیقت باشند،خودشان راکنترل کنندوبه طبیعت احترام بگذارند..درمدارس ژاپن خدمتگذاریا نظافتچی وجود ندارد ، دانش آموزان هرکلاس موظف اند که راهرو وکلاس وتوالت مخصوص خودش را نظافت کند ،این کارباعث خواهدشد که دانش آموزان حداکثردقت در نظافت را داشته باشند ، هیچ دانش آموزی حق آوردن غذابه مدرسه را ندارد بلکه همه مدارس موظفند یک وعده غذای مقوی برای همه آماده وبه آنان عرضه کنند ، معلمین نیزهمراه با دانش آموزانشان ازهمان غذا استفاده میکنند ، اگر کمی بیشتر در اوضاع واحوال سیستم آموزشی ژاپن تحقیق کنیم درخواهیم یافت که کمترین آمار جنایت و دزدی وفسادمالی درژاپن حاکم است ، کشوری که وکلای مدافعش به دولت اعتراض کرده اند که چرا پرونده ای به آنان محول نمیشود…!