سرمقاله/ فرهنگی که درنطفه خفه شد…!!!

همانگونه که نه گفتن رانیاموختیم وبسیار متضررشده ومی شویم ، فرهنگ عذرخواهی راهم نه اینکه نیاموختیم بلکه تبدیل به خط قرمزکردیم واین دردی است تاریخی که درتمامی ما به نوعی ریشه دوانده است…چقدر غبطه میخورم که در ژاپن بخاطر قطع یک دقیقه ای اینترنت یک شخص به شکلی رسمی واز بالاترین مقام ازاو دلجویی و عذر خواهی میشود ، چقدر رشک برانگیز است که سرمربی تیم‌ملی ژاپن پس از حذف تیم اش به سوی تماشاگران اش می رود وتا کمر خم می شود وازآنان عذر خواهی می کند …برای برخی معذرت خواهی نوعی حرام شرعی را می ماند که تحت هیچ عنوانی از آنها حذف شدنی نیست…مفهوم آن این است که برخی چه سطوح بالایی و میانی وبسیارپایین تر همگی دارای قداستی هستند که دچار سندروم خویش بهتر پنداری گردیده اند و همواره طلبکارند و چون تریلی سوارانی که در جاده ها تمامی خودروهای سواری را ریز میبینند ، نه اینکه برای مردم حقی قائل نیستند بلکه همواره با نگاهی از بالا به پایین به آنها نگاه میکنند ، خویش را بحرالعلوم می پندارند، دچار توهماتی غیر واقع بینانه بوده و پس ازوقوع حوادثی اصولا به خود اجازه اندیشیدن در موردکم کاری وکم سوادی وکم پنداری نمی دهند وچون عادت به همین روش کرده اند لذا بهترین راه پاسخگویی را پاک کردن صورت مسئله و انداختن تقصیر به گردن این وآن می دانند…برای ادا نکردن یک کلمه آنچنان بهایی را به جامعه تحمیل می کنند که تاسالها صدای شکستتن استخوان طبقه فرودست که اینک درصدبسیاربالایی را در برمی گیرد می توان شنید …آنان براین باورغلط اصرار دارند که اگر عذر خواهی کنیم طرف مقابل پررو شده وچندقدم پیش تر می آیند و خواسته های شان شاخ وبرگ بیشتری میگیرد لذا بهترین روش کم محلی وبی محلی به خواسته های آنان است که با فشارآوردن می توان خواست های انان را کنترل وبه صورت قطره چکانی وبامنت دراختیار آنان قرار داد و همواره آنان را چشم به دست الطاف قرار داد و میزان خواسته های شان را بنا به صلاحدید تحت کنترل شدید قرار داد…!!!فرهنگ عذر خواهی از اصولی ترین پایه های دموکراسی محسوب میشود چراکه باعث شفافیت در امور و پاسخگویی به افکار عمومی شده وبه شخصیت و کرامت انسانها ارزش وارج میگذارد، دیگرلازم نیست آسمان وریسمان کرد و دست به توجیهاتی خنده دار و عذربدتراز گناه زد…یکی ازدلایل که جامعه را درحالت التهاب نگاهداشته و زیانهای گاه جبران ناپذیر مادی ومعنوی را ساری وجاری کرده همانا نشنیدن و انباشت فشارها و مطالبات حداقلی است که از آنان دریغ گردید که خروجی آن تقریبا به خواب رفتن برنامه ها و طرح هایی است که دیگر محقق نمی شود چون شرایط روانی جامعه اجازه چنین کارهایی را نمی دهد…اگر همچنان عذر خواهی را درپستوهای فکری مان خاموش وبی اثر نگاه داریم شرایط حاکم برجامعه همچنان وبا گسترش بیشتری ادامه خواهد یافت…!!!