امروز خراسان جنوبی – محمدیmohammady@gmail.com
چین واقعی را به لحاظ تعهد در سیاست با سفر شی رئیس جمهورش به عربستان و دیدار با سران کشورهای عربی و در بیانیه پایانی سفرش به درستی شناختیم، شاید برخی اصولا فکرش را هم نمی کردند که اینگونه رکب بخورند و احتمالا در پسِ خوابی شیرین، ناگهان با دیدن کابوسی ازخواب پریدند و اینک نا باورانه در حال مالیدن چشمهایشان هستند…بسیار ساده اندیشانه و سطحی نگرانه و با تعصب کشور چین را الگوی شرق انگاری خود قرار دادیم به مانند همان روشی که با روسیه کنار آمدیم، تصور برخی بر این بود که چین و روسیه آن میزان قدرت دارند که بتوانند برایمان تکیه گاهی در مقابل بلوک غرب باشند… دریافتیم که منافع ملی مفهومش چیست، دریافتیم که چنانچه همه تخم مرغ های سیاسی و فرهنگی و اقتصادیمان را در سبد دو کشور شرقی بچینیم یعنی برنده این بازی ما هستیم، چین اینک مواضع کشورهای حاشیه خلیج فارس و عربستان را در مورد سه جزیره ایرانی تائید میکند و ما را از دخالت درامور کشورهای منطقه منع کرده و…متأسفانه نگاه به شرق ما به نوعی شکل گرفت که انتقاد به روشهای سرکوبگرانه دو کشور چین و روسیه را انگار در مورد کشور خودمان است را دچار سانسورهای غیرقابل باور کردیم، برخی رسانه ها سرکوب های اخیر چین در رابطه با مقررات وحشتناک در مورد کووید۱۹ را سانسور کردند، سرکوبهای روسیه در مورد معترضین روسیه را هیچگاه بر مردم به تصویر نکشیدند اما تا دلمان بخواهد از تظاهرات و شلوغی ها و اعتراضات در غرب نمایشات و هم انگیز و آگراندیسمان شده در منظر عوام قرار دادند، کسی در مورد نسل کشی مسلمانان در چین و شرایط مصیبت بار آنان نتوانست بنویسد همانگونه که در مورد چچنیهای روسیه کسی ننوشت،کسی جرأت نکرد در مورد تایوان و گسست آن از چین بنویسد و بگوید اما او در مورد سه جزیره ایرانی خط مشیاش را نمودار کرد…نوبت به روسیه هم خواهد رسید، به وقتش او هم ما را آچمز خواهد کرد هر چند تاکنون بارها آن را اثبات کرده است…وقتی تعادل بین روابط شرق و غرب را نمیتوانیم برقرار کنیم نتیجهاش این میشود که روابط ما با غرب تقریبا غیر قابل بازگشت شده و باشرق هم که، هستیم تا صبح دولت مان بدمد…روابط سیاسی با خارج از کشور همانقدر اهمیت دارد که روابط سیاسی داخلی اهمیت دارد، هر دو متأثر از یکدیگرند