امروز خراسان جنوبی – رضا زنگوئیzangoei@birjandtoday.ir آنان که توفیق زندگی در جنگ را داشتند خوب به یاد دارند که در آن کربلا، اولین حرف از ایثار بود. از این که اول بر خود چشم بپوشیم تا دیده در خدا باز کنیم. اول، یک قدم از خویشتن بیرون بنه، گام دیگر بر سر گردون بنه. واقعیت هم همین بود. یادم هست، فرمانده گفت: جنگ است. تعارف برنمی دارد. هرکس حاضر است روی مین برود بیاید این سمت. هرکس هم ماند برایش در واحدهای دیگر، برنامه داریم. کسانی که می خواهند با ما بمانند باید آمادگی رفتن روی مین را هم داشته باشند! آن روز رزمندگانی که آمده بودند به همان جایی رفتند که فرمانده اشاره کرد. فقط چند نفری کمتر از انگشتان دو دست روی زمین ماندند که با همان ماشینی که آمده بودند، راهی واحدهای غیر عملیاتی شدند. آنان که ماندند یعنی آماده سخت ترین عملیات ها بودند. در عمل هم ثابت کردند بسیجی مرد میدان های سخت است. البته یک نفر هم روی مین نرفت. فکر هم نمی کنم در جنگ هم چندان نفراتی این کار را کرده باشند. مهم این بود که آمادگی جانفشانی در رزمندگان باشد که بود. راز موفقیت آن روز هم در همین بود. در آمادگی برای ایثار و توکلی که خالصانه دل و دیده را به عنایت خداوند گره می زد. چنین بود که از جنگی سرفراز بیرون آمدیم که ۸۳ کشور در برابر ما بودند و از ۳۷ ملیت هم جنگاور در برابر ما صف کشیدند. در حقیقت یک جنگ جهانی تمام عیار بود. ما بودیم و خدا و آن ها همه. امروز هم قصه به نوعی دیگر در حال تکرار است. باز آن ها هستند همه به اضافه خطاهای برخی از خود ما و ما هستیم تنها که باز تکیه مان- ان شااء…- بر خداست. جنگ، تک ساحتی و نظامی نیست که ترکیبی است و همه شئون زندگی را فراگرفته است. تحریف هست، تحقیر هست، تحمیق هست، تحریم هست، شیوه های نو شده جنگ روانی هست. تزلزل هست و هزار شیوه شیطانی دیگر. این سو اما باز هم ما هستیم و بسیجی هست و فرهنگی که باید ما را نجات دهد. برای نجات از این ابرچالش باید سهم خود را در به وجود آمدن شرایط بپذیریم و برای اصلاح آن -که در حقیقت راه بستن بر دشمن است- بکوشیم. برای سهم دشمن هم نسخه به روز بیابیم تا آنان را به شب برسانیم. محاسبه دقیق بایستگی ها و تجهیز به ایمان در تراز زمان جنگ و ایثاری از آن نوع که تجربه کردیم امروز هم می تواند معجزه کند. با یقین به خداوند، به اعجاز فرهنگ بسیجی چشم روشن خواهیم کرد، ان شااء…