امروز خراسان جنوبی – حیدری
غر می زنند و ایضا می زنیم که فلان جا خراب است و فلان منطقه بهمان است و فلان موضوع به چه مشکلاتی خورده است و… غر می زنیم و غر می زنیم و از عالم و آدم هم طلبکاریم و فکر می کنیم خیلی شهروندان خوبی هستیم و خیلی دقیق که مثلا کمبودها و مصائب به چشم ما می آید اما …. اما آیا وظیفه اجتماعی یک مومن و تکلیف زیستی یک شهروند همین است؟ خود ما چه نقشی در پدید آمدن مشکلات داریم، حواس مان هست؟ در رفع مشکلات و موانع چه نقشی می توانیم ایفا کنیم، از خود پرسیده ایم آیا؟ نه، فقط غر می زنیم و دیگر هیچ حال آنکه شهروند، باید برای شهر و محیط زندگی اش، هم مسئول باشد و هم مؤثر. هم حساس باشد و هم کارآمد. اگر چنین شدیم و شدند دیگران آن وقت جامعه ای خواهیم داشت که نیاز به غر زدن نباشد بلکه شهر به آرامشگاه بزرگ برای زندگی بهتر تبدیل شود. برای تحقق شهری چنین که در آرزوها به دنبال آنیم باید به نکاتی چند توجه کنیم و به عمل درآوریم آن را از جمله؛
۱-از حوادث و مشکلات جاری جامعه آگاهی داشته باشیم و هم مطالبات مان را متناسب با شرایط طرح کنیم و با آگاهی بخشی نگذاریم مطالبات مردمی انباشت شود بلکه سعی کنیم مردم هم مطالبات خود را به اندازه نیاز های خود تنظیم کنند تا در تحقق آن با مشکلات کلان مواجه نشویم.
۲- در مسائل، مشکلات و امور جامعه ملّی و محلّی مشارکت فعال داشته باشیم و هم در رفع مشکلات و تنگناها بکوشیم.
۳- در قبال وظایف و نقش‌های تفویض شده مسئولیت پذیر باشیم. این خیلی بد است که برخی افراد در جایگاه مسئول می نشینند اما ایفای مسئولیت نمی کنند. این خیلی بد است که برخی افرادِ موظف، بار خود را روی دوش دیگران بگذارند یا بر زمین نهند تا دیگران به اجبار آن را بردارند. شهروندِ خوب، شهروندی است که با انجام وظیفه، تأثیر خویش را نشان می دهد.
۴- نگران و دلمشغول رفاه و آسایش دیگران باشیم. اگر همه ما نسبت به یکدیگر، حسی چنین داشته باشیم و در عمل هم بدان التزام داشته باشیم، شاهد تحقق فرهنگ ارزشمند “ایثار” خواهیم بود که بسیاری از گره ها را باز می کند.
۵- رفتار و عملکردمان مبتنی بر اصول اخلاقی باشد. هیچگاه مرزهای اخلاق را زیر پا نگذاریم تا دیگر افراد هم با ما بر مدار اخلاق تعامل کنند.
۶- نسبت به تکالیف افرادی که دارای موقعیت مدیریتی و نظارتی هستند و نیز وظیفه قانونی خودمان در برابر آنان آگاهی داشته باشیم.
۷- توانایی بررسی و انتقاد از عقاید و ایده‌ها را دارا باشیم.
۸- توانایی اتخاذ تصمیمات آگاهانه را در خویش افزایش دهیم.
۹ – درباره حکومت و دولت خود و تکالیف قانونی و توان و ظرفیت های موجود آن آگاهی و دانش کافی داشته باشیم.
۱۰ – حس وطن دوستی را با کار بیشتر و بهتر برای اعتلای کشور نشان دهیم.
۱۱ – نسبت به مسئولیت‌های خاص پذیرش و شوق انجام داشته باشیم.
۱۲- از جامعه جهانی و مسائل و روندهای آن آگاهی داشته باشیم.
۱۳- برای وجود تکثر و تنوع در جامعه احترام قائل باشیم.
علاوه بر این هم نکاتی کلیدی هست که باید یک شهروند آن را بداند که در فرصتی دیگر بدان خواهیم پرداخت. امیدواریم برای شهر و کشور خود شهروندی مؤثر و سربازی فداکار و دانا باشیم. ان شاءا…

امروز خراسان جنوبی
دنیای مجازی امروز دنیای حقیقی شده است. این درست که قلم بر کاغذ نمی رود و جوهر و مرکب از جان آن نمی تراود اما قلم نزده، سویدای کلام از جان کاغذ، نه از جان صفحه نمایشگر برمی خیزد و راه دل مخاطب را می پیماید. اسم این را چه می توان نهاد جز فرایند حقیقی تولید و انتقال پیام؟ حالا حتی کتاب های قطور هم در فلش هایی به اندازه کمتر از یک بند انگشت کودک، جا می گیرد و برابر نگاه ما قرار می گیرد برای خواندن. بله، فضای مجازی ، عین حقیقت شده است در عرصه واقعیت اما باید بکوشیم تریبون حق و انتقال دهنده حقایق هم باشد. بزرگان اهل تمیز با ممتاز یافتن این فضا، راه استفاده صواب از آن را به یاد می آورند چنانکه این سطور روشن به نقل از حضرت علامه حسن زاده آملی به تمام حاضرین در دنیای مجازی نقل شده است تا در این ساحت ، ناقل روشنی ها باشند. اجازه دهید قبل از همخوانی ۱۲ سخن ایشان، نکته ای را بیان کنم که چندی است مرا به تامل واداشته است و آن این که ؛ فلش ها هرچه کوچکتر می شوند، ظرفیت شان بیشتر می شود اما آدم ها… هرچه بزرگ تر می شوند، ظرفیت شان کمتر می شود! اگر به جایی برنخورد من این گزاره را قبول دارم. این اگر چه تلخ است اما واقعیتی را در خود دارد که می توانیم با چشم گرداندن در اطراف ببینیم و لمس کنیم. اول از همه هم باید در آینه به تماشا و خوانش خود بپردازیم و بپرسیم که به واقع ما خود، با بزرگ شدن بهره ای از بزرگی می یابیم یا کوچک تر می شویم. خود را که مطالعه کردیم به دیگران نگاه کنیم. باری فلش ها کوچکتر و با ظرفیت تر می شوند و این در جای خود شمایی از استیلای دنیای مجازی دارد که روز به روز هم دامن گستر تر می شود. این واقعیت را باید دریافت و با این دریافت است که ۱۲ گانه آیت ا… حسن زاده معنا پیدا می کند که ؛
۱- حق را با یاد کردن و تکرار کردنش زنده کنید.
۲- باطل را با ترک کردنش نابود کنید.
۳- از تصاویر حرام و غیرشرعی پرهیز کنید.
۴- از بحث‌های بیهوده بپرهیزید.
۵- از جوک‌هایی که دین و عبادات و مقدسات و اشخاص و ملت‌ها و قومیت‌ها را مسخره می‌کند، بپرهیزید.
۶- مصدر نقل شایعات نباشید و قبل از نقل و انتشار هر حدیث یا روایت یا داستان و خبری از صحت آن مطمئن شوید.
۷- بگذارید آن کلامی که می‌ فرستید به ‌نفع شما گواهی دهد نه علیه ‌تان.
۸- خودتان را کلید خیر و قفل شر قرار دهید.
۹-هر متنی و پیامی که می‌فرستید به‌ منزله تأیید و با امضای شماست. نگو که به من رسیده و کپی کرده‌ام.
۱۰- تمام سعی خودتان را برای استفاده بهینه از این تکنولوژی به کار بگیرید و از آن برای دعوت الی ا… و امر به معروف و نهی از منکر و آموزش مسائل دینی، فرهنگی، علمی و آموزشی استفاده کنید یعنی به‌عنوان یک اصلاحگر به ‌تمام معنا و نیت خودتان را درست و خالصانه کنید.
۱۱ -برای بیان حق مجاملات و رودربایستی را کنار بگذارید٬ دین و حق بر هر چیز مقدم و شایسته‌تر هستند.
۱۲ -تصویر پروفایل شما و پیام‌هایتان معرف شخصیت شماست.
این چند بندِ پر پند را دگر باره بخوانیم و رابطه خود را با فضای مجازی بر اساس حقیقت تنظیم کنیم تا در نظمِ بندگی ما، نابسامانی اتفاق نیفتد…..