امروز خراسان جنوبی – محمدراعی فرد
هیچ دلیلی نمی بینم که خودم را برای دیگران اثبات کنم تا از سر لطف لبخندکی تحویلم دهند، هیچ دلیلی نمی یابم که به جبهه درون ریزان بپیوندم که نکند گزندی برمن آید، هیچ دلیلی نمی بینم که قلمم را پس از سه دهه نوشتن با دلیل یابی دلیل و آن هم در این شرایط حساس در غلافش کشم و ساکتش کنم، هیچ دلیلی نمییابم که آهسته بروم و آهسنه بیایم که گربه شاخم نزند، هیچ دلیلی را حجت نمی بینم که در این اوضاع عجیب و غریب ک نه من و نه خیل عظیم مردم در به وجود آمدن آن حتی به اندازه ران ملخی دخیل نبودهایم باز زبان در کام گیرم و قلم بر دیوار بیاویزم…
من نیز چون بسیاری که ادعا دارند انسانم و پر از احساس و امید و انگیزه، سعی کردم که نان به نرخ روز لقمه نکنم، سعی کردم از قدرت دوری و از دادن چک سفید امضا به هر نحله سیاسی دوری کنم و به اصطلاح به هیچ سمت و سویی غش نکنم، در طول متجاوز از ۳۰ سال تدریس و دهها هزار دانش آموزی که با آنان محشور بودم سعی کردم متانت و ادب و پرهیز از دروغگویی و ریا و تدلیس را بر آنان عرضه کنم…
برایم بسیار سخت و گران است که شاهد اظهار نظر برخی باشم که نه مفهوم مردم را میفهمند و نه انقلاب را و نه سختی هایش را، در قبل از انقلاب چون سایرین بارها تا پای مرگ رفتم و پس از آن هم سعی کردم خود را بدهکار بدانم و با تمام امکاناتم پای کار بودم، آن چنان که من درد مردم را میدانم بلاشک بسیاری از مدعیان حتی به آستانه آن نیز نزدیک نشده اند لذا نمیتوانم سکوت کنم و با نوشتن اراجیفی نامفهوم و خنثی و بیخطر وقت مردم و خودم را تلف کنم…
اینک من طلبکارم نه بدهکار، برای مردم و خواستهای آنان مینویسم و طلبشان و طلب خودم را فریاد میزنم، باز هم به خاطر مردمم بهای لازم را خواهم پرداخت، من به درد بیدرمان نقادی و نقد مبتلایم و حاضر نیستم درمان شوم چرا که حرمت خودم و قلمم را در باتلاق لاقیدی فرو خواهم برد…
من طلبکارم و بر آن اصرار دارم و نمی توانم در قبال رانت و بی قانونی و پولشویی و گسست نسلی و گسلهای طبقاتی و شعارزدگی سکوت کنم…!!!