مؤلفه های ایمانی در کلام امام عسکری(ع)

امروز خراسان جنوبی – رضا زنگوئی
zangoei@birjandtoday.ir
پارسایی، عبادت، زهد و قوت، مؤلفه هایی هستند که چون در انسان، قد کشند، آدمی را به راه مستقیم و جایگاه بایسته راه بنمایند. جای و جایگاهی که جز به کلیدهایی از این دست، باز نمی شود. بایستگی این سه مؤلفه را هم در کلام معیار امام حسن عسکری، علیه السلام، چنین می خوانیم: ” أوْرَعُ النّاسِ مَنْ وَقَفَ عِنْدَ الشُّبْههِ، أعْبَدُ النّاسِ مَنْ أقامَ الْفَرائِضَ، أزْهَدُ النّاس مَنْ تَرَکَ الْحَرامَ، أشَدُّ النّاسِ اجْتِهاداً مَنْ تَرَکَ الذُّنُوبَ؛ پارساترین مردم آن کسی است که از موارد گوناگون شبهه و مشکوک اجتناب و دوری نماید; عابدترین مردم آن شخصی است که قبل از هر چیز، واجبات الهی را انجام دهد; زاهدترین انسان ها آن فردی است که موارد حرام و خلاف را مرتکب نشود; قوی ترین اشخاص آن شخصی است که هر گناه و خطائی را ـ در هر حالتی که باشد ـ ترک نماید.” برای اتصاف به صفت پارسایی، باید همواره مراقب باشیم. وجدان خردمند را بسان آلارم دهنده فعال کنیم تا نه از گناه که از رسیدن به وادی شبهه ناک هم ما را هشدار دهد و هوشیار کند. پارسا کسی نیست که فقط از حرام روی برتابد بلکه کسی است که نسبت به امور شبهه ناک هم حساس است. همین حساسیت است که نمی گذارد غبار بر شیشه باورش بنشیند. عابد هم شخصیتی است که به انجام واجبات همت می کند. این در جای خود بسیار بزرگ است اما زمانی ارزش افزوده ویژه پیدا می کند که از مرزهای عبادت به ساحت عبودیت، دروازه بگشاید. عبادت را پیشران بداند برای حرکت در وادی عبودیت. به زهد باور عملی داشته باشد و در پرهیز از محرمات چنان غیرت می ورزد که به تحریم همیشگی گناه بینجامد. پارسا، عابد و زاهد، چون به مؤلفه های فلسفی خود غنی سازی شود می تواند در شمار “قوی ترین” اشخاص قرار بگیرد که شخصیت خویش را بر ترک گناه و انجام واجبات بنا کند. این هم نه فقط در حوزه فردی که در همه ساحت های زندگی است. قوی فقط زور بازو ندارد بلکه توان زانو زدن پای کار خلق خدا را هم دارد. برای مردم ستون است و برای کشور خود عمودی همواره سربلند. این کنش ها فقط در عبادات خلاصه نمی شود بلکه در امور اجتماعی، سیاست، فرهنگ، اقتصاد و… نیز شکل می گیرد و جانمایه عبودیت اعلا می شود. خود را به این صفت ها بیاراییم تا در شمار باورمندان مکتب حضرت عسکری(ع) شایسته حضور در دولت ظهور باشیم.