امروز خراسان جنوبی – محمدی
تقریبا در تمامی کشورهای جهان، دولت ها در چارت سازمانی شان گزینه ای بنام سخنگو دارند که نقطه نظرات جلسات دولت ها و تصمیم گیری و تصمیم سازی آنها را به اطلاع افکار عمومی کشورشان برسانند تا مردم در جریان امور دولت شان قرار گیرند ، مثلا سخنگوی کاخ ریاست جمهوری ، سخنگوی نخست وزیری وسایر وزارتخانه ها ، همانگونه که در ادارات کل و ادارات محلی سخنگوی روابط عمومی ها این نقش را بازی می کنند.
معمولا دولت ها افرادی را برای سخنگویی بر می گزینند که چند شاخصه مهم داشته باشند، اول شخصی که دارای طمئنینه شخصیتی و کلامی باشد، دوم سواد اجتماعی و قدرت تحلیل بالایی داشته باشد، سوم، بر حوزه های مختلف به لحاظ سواد علمی تقریبا اشراف داشته باشد.
کار سخنگوی دولت سخنرانی نیست، شأن او نباید در حد یک سخنران و توجیه گر و عکس العمل های انفعالی پایین آمده و در مکان سخیفی قرار گیرد…
در بسیاری از کشورها این سخنگویان دولت و سایر نهادهای دولتی و وزارتخانه ها هستند که کارشان اقناع افکار عمومی و روشن کردن مسیر راهی است که باید با همکاری مردم طی شود ، یک سخنگو چنانچه در قالب یک کنشگر سیاسی عمل کند مردم یا افکار عمومی را بر علیه دولت و اهداف او شورانده و اعتماد مردم را به ریزشی بزرگ تهدید می کند، لذا معمولا سخنگویان دولت افرادی موجه و باتجربه و شخصیتی احترام برانگیزند که با توجه به علم روانشناسی و جامعه شناسی توان توجیه افکار عمومی را داشته و از ایجاد حساسیت های بی دلیل و تحریک مردم به شدت دوری می کنند و سعی در آرامش جامعه و دوری از شعارزدگی و بحث های شعور محور دارند…!!!
سخنگوی دولت معمولا در جمع خبرنگاران از نحله های فکری گوناگون و در تراز همگی آنان به صورت هفتگی و یا در صورت نیاز هفته ای دو بار سعی در پاسخگویی مستند و شفاف و دوراز کلی گویی داشته و صحبت هایی ایجابی را مطرح و از بحث های تفرقه انگیزانه و سلبی دوری می نماید…!!!