به گزارش ایسنا و به نقل از لایوساینس، سخنگوی نیروی دریایی آمریکا نوشت: نیروی دریایی ایالات متحده ویدئوهای دیده نشده‌ای از اشیاء پرنده ناشناس (یوفو)، دارد اما این فیلم‌ها را به صورت عمومی منتشر نمی‌کند زیرا چنین کاری به امنیت ملی آسیب می‌رساند.

این اعتراف در پاسخ به درخواستی مبنی بر قانون آزادی دسترسی به اطلاعات دولتی(FOIA) که توسط سایت شفافیت دولتی “The Black Vault” مطرح شده بود، انجام گرفت. این سایت پیش از این هزاران صفحه از اسناد مربوط به یوفوها را با ارسال درخواست به سازمان سیا و سایر سازمان‌های دولتی دریافت کرده و به اشتراک گذاشته بود. “Black Vault” درخواست خود مبنی بر قانون آزادی دسترسی به اطلاعات دولتی را در ماه آوریل سال ۲۰۲۰ به نیروی دریایی ایالات متحده تسلیم کرد یعنی تنها یک روز پس از آن که نیروی دریایی سه ویدیویی که توسط خلبانان نیروی دریایی گرفته شده بود را از حالت محرمانه خارج کرد. “Black Vault” از نیروی دریایی خواست که تمام ویدیوهای مرتبط با اشیاء پرنده ناشناس را تحویل دهد.

بیش از دو سال بعد، دولت با نامه‌ای وجود ویدیوهای بیشتر را تأیید کرد اما درخواست تحویل آنها را به دلیل نگرانی‌های مربوط به امنیت ملی رد کرد.

گرگوری کاسون(Gregory Cason)، معاون دفتر قانون آزادی دسترسی به اطلاعات دولتی نیروی دریایی در نامه‌ای گفت: انتشار این اطلاعات به امنیت ملی آسیب می‌زند، زیرا ممکن است اطلاعات ارزشمندی در مورد عملیات‌ها، آسیب‌پذیری‌ها و قابلیت‌های وزارت دفاع در اختیار دشمنان قرار دهد. هیچ بخشی از ویدئوها را نمی‌توان به صورت جدا منتشر کرد.

کیسون افزود که نیروی دریایی تنها به این دلیل توانست سه ویدیوی مربوط به یوفوها را در ماه آوریل سال ۲۰۲۰ منتشر کند که این ویدیوها پیش از این به رسانه‌ها راه یافته بودند و به طور گسترده در جوامع عمومی مورد بحث قرار گرفته بودند. نیروی دریایی امکان انتشار رسمی این فیلم را بدون آسیب بیشتر به امنیت ملی ممکن دانست.

نکته قابل توجه این است که نیروی دریایی در پاسخ به درخواست “The Black Vault” هیچ تلاشی برای پنهان کردن وجود ویدیوهای بیشتر از اشیاء پرنده ناشناس انجام نداد. واضح است که ویدیوهای بیشتری از برخوردهای غیرقابل توضیح با یوفوها در آرشیو نیروی دریایی وجود دارد، اما تعداد و مواردی که آنها به تصویر می‌کشند فعلاً یک راز باقی مانده است.

با این وجود، واضح است که ارتش ایالات متحده تهدید بالقوه اشیاء پرنده ناشناس را بسیار جدی می‌گیرد. در ماه مه سال ۲۰۲۲، وزارت دفاع آمریکا اولین جلسه استماع عمومی خود را در مورد بشقاب پرنده‌ها از دهه ۱۹۶۰ برگزار کرد. در این جلسه در مورد گزارش پنتاگون در ماه ژوئن سال ۲۰۲۱ بحث شد که نشان می‌داد خلبانان نیروی دریایی ایالات متحده از سال ۲۰۰۴ تاکنون ۱۴۴ مورد مشاهده اشیاء پرنده ناشناس را گزارش کرده‌اند. به تازگی نیز وزارت دفاع اعلام کرده که بودجه‌ای برای افتتاح دفتر جدیدی که منحصراً بر مدیریت گزارش‌های مربوط به مشاهده یوفوها توسط نیروی دریایی، ارتش و نیروی هوایی ایالات متحده متمرکز است، اختصاص داده خواهد شد.

به گزارش ایسنا، طاهر درودی دراین‌باره گفت:‌ برخورد سه دستگاه وسیله نقلیه با یکدیگر موجب وقوع این حادثه شده است. برابر گزارش‌های دریافتی یک دستگاه مینی‌بوس در حال حرکت در مسیر بوده که در نزدیکی یک پمپ بنزین با یک دستگاه ون  برخورد کرد. پس از آن هم ون به دلیل آنکه کپسول گاز در آن قرار داشته دچار انفجار شده و با کامیونی که جلوتر قرار داشته برخورد کرده است.

وی با بیان اینکه درپی این حادثه آمبولانس‌های اورژانس عراق به محل اعزام شدند، گفت: آمبولانس‌های جمعیت هلال احمر نیز در محل حاضر شده و به حالت آماده‌باش درآمدند. همچنین برای کربلا هم اعلام آماده‌باش دادیم و یک دستگاه اتوبوس آمبولانس به محل اعزام شد.

درودی با بیان اینکه متاسفانه درپی این حادثه ۱۱ نفر فوت و ۳۰ تن مصدوم شدند، اظهارکرد:‌ برابر قوانین کشور عراق مصدوم شدگان به بیمارستان منتقل شده و در آنجا باید تعیین تکلیف شوند، از این رو حادثه‌دیدگان این حادثه نیز به بیمارستان دیوانیه عراق منتقل شدند.

معاون مرکز پزشکی جمعیت هلال احمر کشورمان درباره اینکه چه تعداد از ۴۱ کشته و مصدوم این حادثه ایرانی بودند، گفت: با توجه به سوختگی اجساد، تا افراد فوتی تعیین هویت نشوند امکان اعلام تابعیت آنها وجود ندارد و نمی‌توان اطلاعات دقیقی در این خصوص داد. زائران مصدوم دچار سوختگی شدید بودند و در شرایط تعین تکلیف نبودند. اما تعدادی هم وضعیت بهتری داشتند که ایرانی بودند.

وی درباره اینکه آیا انفجار در پمپ بنزین رخ داده بود یا خیر گفت:‌ این انفجار در نزدیکی پمپ بنزین رخ داده اما عمده‌ترین علت انفجار کپسول گاز داخل خودروی ون بوده است.

درودی درباره انتقال زائران آسیب‌دیده ایرانی به داخل کشور نیز اظهارکرد:‌ برابر قوانین کشور عراق بیماران باید در بیمارستان عراقی تعیین تکلیف بشوند، پس از آن این افراد با اتوبوس آمبولانس به داخل کشور منتقل خواهند شد.

به گزارش ایسنا، روز شنبه ۱۹ شهریور دفتر علی لاریجانی به انتشار شایعه انتصاب وی به عنوان رئیس هیأت عالی حل اختلاف و تنظیم روابط قوا واکنش نشان داد و نفیاً و اثباتاً این خبر را نه تایید کرد و نه تکذیب و انتشار آن را «شیطنت رسانه‌ای» دانست.

اما هیأت عالی حل اختلاف و تنظیم روابط قوا چیست و چه کاربردی دارد؟

“هیأت عالی حل اختلاف و تنظیم روابط قوای سه‌گانه” در اجرای بند ۷ اصل ۱۱۰ قانون اساسی تشکیل شده است. طبق بند هفت اصل ۱۱۰ قانون اساسی، «حل اختلاف و تنظیم روابط قوای سه‌گانه» از وظایف و اختیارات رهبر جمهوری اسلامی به حساب می‌آید. در همین راستا در ۳ مرداد ۱۳۹۰، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر انقلاب اسلامی در حکمی آیت‌الله سید محمود هاشمی‌شاهرودی را به ریاست هیأت عالی حل اختلاف و تنظیم روابط قوای سه‌گانه و سید محمد حسن ابوترابی‌فرد، سید مرتضی نبوی، عباسعلی کدخدایی و سید صمد موسوی‌خوشدل به عنوان اعضای این هیأت برای یک دوره‌ پنج‌ساله منصوب کردند.

متن حکم رهبر انقلاب به این شرح بود: «بسم‌الله الرحمن الرحیم آیت‌الله جناب آقای سیدمحمود هاشمی شاهرودی دامت برکاته در اجرای بند ۷ اصل ۱۱۰ قانون اساسی، هیأت عالی حل اختلاف و تنظیم روابط قوای سه‌گانه به منظور بررسی و ارائه نظرات مشورتی در موارد حل اختلاف و تنظیم روابط سه قوه تشکیل می‌گردد و جنابعالی و آقایان حجت‌الاسلام سیدمحمد حسن ابوترابی، سیدمرتضی نبوی، عباسعلی کدخدایی و سیدصمد موسوی خوشدل به عنوان اعضای آن هیات عالی برای یک دوره‌ پنج‌ساله انتخاب می‌شوید. ریاست هیأت مذکور به عهده جنابعالی خواهد بود. لازم است مسوولان عالی نظام خود در تعامل با یکدیگر، روابط قوا را به نحو مطلوب تنظیم و اختلافات احتمالی را رفع کنند و کمال همکاری را با هیات مذکور به عمل آورند. از خداوند متعال توفیق همگان را خواستارم.»

پس از این حکم، علی لاریجانی رئیس وقت مجلس شورای اسلامی در نطق ۴ مرداد ۱۳۹۰ خود در صحن پارلمان تاکید کرد: مجلس شورای اسلامی از اقدام پسندیده، داهیانه و به موقع رهبر معظم انقلاب اسلامی حضرت آیت‌الله خامنه‌ای (دامه برکات) که جهت سامان‌بخشی به این وظیفه مهم نهادسازی نموده و هیأتی را امامور تحقق این امر نمودند صمیمانه سپاسگزاری می‌نماید و قطعا در زمینه اجرای صحیح قانون و تنظیم روابط قوا در جهت تحقق سیاست‌های کلی کمال همکاری را با هیأت مذکور به عمل خواهد آورد.

همچنین محمود احمدی‌نژاد رئیس دولت دهم ۵ مرداد ۱۳۹۰ با اشاره به تشکیل این هیأت با تاکید بر اهتمام ویژه دولت بر رعایت قوانین و قواعد کشور با قدردانی از ابتکار عمل رهبری در تشکیل هیأت عالی حل اختلاف و تنظیم روابط قوا، اظهار کرد: دولت صمیمانه و با همه وجود با این هیأت همکاری کرده و هر تصمیمی را که از سوی هیأت عالی حل اختلاف و تنظیم روابط قوا اتخاذ شود، اجرا خواهد کرد.

صادق آملی‌لاریجانی رئیس وقت قوه قضاییه هم تشکیل هیأت عالی حل اختلاف را «اقدامی حکیمانه» از سوی رهبر انقلاب اسلامی دانست و گفت: گرچه وظیفه این هیأت همان‌طوری که در نص کلام مقام معظم رهبری آمده مشورتی است؛ اما هر امری که به رفع اختلاف و رفع موانع وحدت بین قوا کمک کند پسندیده و مناسب است و امیدواریم که همه این امور به انسجام و استحکام بیشتر جمهوری اسلامیی منجر شود.

در آن زمان اختلافات محمود احمدی‌نژاد به عنوان رئیس قوه مجریه با قوه مقننه به ریاست علی لاریجانی و قوه قضاییه به ریاست صادق آملی‌لاریجانی باعث شد تا حل برخی اختلافات میان قوای سه‌گانه به این هیأت واگذار شود. اختلافات بر سر برنامه پنجم توسعه، بودجه سال ۱۳۹۱، مکاتبات معاونت نظارت مجلس با دولت و نحوه هدفمندی یارانه‌ها از جمله مواردی بود که به هیأت عالی حل اختلاف و تنظیم روابط قوای سه‌گانه ارجاع شد.

در ۶ آذر ۱۳۹۰ دبیرخانه هیأت عالی حل اختلاف و تنظیم روابط قوای سه‌گانه خبر داد که آیین‌نامه داخلی این هیأت پس از بحث و بررسی در جلسات، در ۱۱ ماده به تصویب نهایی رسیده است. در ماده ۱ این آیین‌نامه، وظایف اصلی هیأت، ارائه نظرات مشورتی در موارد حل اختلاف و تنظیم روابط قوای سه‌گانه، اهتمام به منتفی ساختن اختلاف در مراحل رسیدگی با توافق طرفین،‌ شناسایی آسیب‌ها و ارائه راه‌حل‌های کلی، جامع و قاعده‌مند، رصد رفتار قوا به منظور انجام اقدامات پیشگیرانه قبل از بروز اختلاف و هم‌افزایی توانایی‌های قوای سه‌گانه تعیین شده است.

بر اساس ماده ۷ این آیین‌نامه، موارد حل اختلاف و تنظیم روابط قوای سه‌گانه با درخواست هر یک از روسای قوا و یا هیأت عالی و ارجاع مقام معظم رهبری مد در دستور کار هیأت قرار می‌گیرد. مطابق ماده ۹ هم نظرها و راه‌حل‌های مهم مطروحه در جلسات هیأت در خصوص موضوعات مورد بررسی به همراه استدلال‌های ارائه شده، به استحضار رهبر انقلاب می‌رسد.

در ۱۱ مرداد ۱۳۹۵ هم رهبر انقلاب با قدردانی از زحمات رئیس و اعضای هیأت عالی حل اختلاف و تنظیم روابط قوای سه‌گانه در دوره‌ اول، مسئولیت هر پنج عضو این هیأت را برای یک دوره‌ پنج ساله‌ دیگر تمدید کردند.

این هیأت در دوران ریاست حسن روحانی بر قوه مجریه هم برخی موارد اختلافی میان دولت و قوای مقننه و قضاییه را حل و فصل کرد. به طور مثال پس از اختلاف میان شورای نگهبان و دولت بر سر حضور مینو خالقی کاندیدای منتخب مردم اصفهان در مجلس که پس از انتخابات ۱۳۹۴ بر سر حضورش مناقشاتی به وجود آمد، هیأت، نظر شورای نگهبان را تایید کرد و خالقی نتوانست وارد مجلس شود.

همچنین لایحه جامع وکالت و قانون حمایت ‌از آمران به معروف‌ و ناهیان از منکر از جمله دیگر مواردی بود که میان دولت و مجلس و قوه قضاییه باعث ایجاد اختلاف شد. درباره لایحه جامع وکالت، ههیأت عالی حل اختلاف و تنظیم روابط قوای سه‌گانه، حق را به دولت داد و در موضوع قانون حمایت ‌از آمران به معروف‌ و ناهیان از منکر که دولت روحانی با آن مخالف بود، از طرف هیأت حق به مجلس داده شد.

با درگذشت آیت‌الله هاشمی‌شاهرودی در دی ۱۳۹۷، هیأت عالی حل اختلاف و تنظیم روابط قوای سه‌گانه رئیس خود را از دست داده اما گقته می‌شود که در مواردی از جمله اختلاف دولت دوازدهم با مجلس دهم شورای اسلامی بر سر لزوم گزارش سالانه رئیس‌جمهور و وزرا به نمایندگان در مرداد ۱۳۹۸، این هیأت جلسات خود را بدون رئیس تشکیل داده است.

در مرداد ۱۴۰۰ حکم پنج ساله اعضای هیأت عالی حل اختلاف و تنظیم روابط قوا به پایان رسیده اما هنوز حکم جدیدی برای اعضای این هیأت و رئیس جدید آن ابلاغ نشده و به نظر می‌رسد همین موضوع باعث شده تا شایعات مبنی بر ریاست علی لاریجانی بر این هیأت قوت بگیرد.

به گزارش ایسنا، در سال‌های اخیر  بازار جراحی‌های زیبایی در کشور به قدری سکه شده که بسیاری از افراد فارغ از داشتن یا نداشتن تخصص در این حوزه، سعی می‌کنند وارد آن شده و به هر نحوی پولی به جیب بزنند. به عنوان مثال گفته می‌شود که سن درخواست عمل جراحی بینی در کشور پایین‌تر آمده‌ و متقاضی آن نیز در سنین پایین زیاد است؛ به طوری که در گذشته حداقل جراحی بینی سن ۱۸ سال بود اما در حال حاضر بعد از دوران بلوغ در دخترها از ۱۴ سالگی و در پسرها از ۱۶ سالگی انجام می‌شود. بنابراین تقاضای زیاد و البته جذابیت‌های مالی این حوزه باعث شده افراد غیرمتخصص زیادی برای کسب سود و درآمد وارد حوزه اقدامات زیبایی شده و به مدد انواع و اقسام تخلفات و جرائم به هر دری بزنند تا در این بازار پرسود که البته چندان قابل نظارت هم نیست، درآمدهای کلان و چندصدمیلیونی کسب کنند؛ درآمدهایی که در بسیاری از موارد به قیمت جان آدم‌ها یا از بین رفتن همیشگی چهره طبیعی‌شان تمام می‌شود…

زیبایی ارزان!

نگاهی به تبلیغات اقدامات زیبایی روی در و دیوار شهر و همچنین در فضای مجازی و تبلیغات اینستاگرامی، نشان می‌دهد که اوضاع تا چه حد در حوزه جراحی‌ها و اقدامات زیبایی نابه‌سامان است؛ به طوری که برخی افراد بدون اندک تجربه یا تخصصی به راحتی و حتی بعضا به صورت شبکه‌ای اقدام به اعمال زیبایی اعم از تزریق ژل، بوتاکس، چربی و … در آرایشگاه‌ها یا محل‌های غیر استاندارد کرده و بدون کمترین امکانات بهداشتی این اقدامات را بر روی مردم انجام می‌دهند. متاسفانه برخی از مردم به راحتی و به صرف ارزان بودن یک اقدام زیبایی در آرایشگاه یا مرکزی بدون امکانات، بدون توجه به مجوزهای لازم و تخصص و تبحر افراد در انجام اقدامات زیبایی به این افراد اعتماد کرده و چهره‌شان را به دست آنها می‌سپارند.

عفونت، خونریزی، بافت‌مردگی و… تنها بخشی از عوارضی است که ممکن است برای افرادی که جهت انجام اقدامات زیبایی خودشان را به دست افراد غیر متخصص و غیر پزشک می‌سپارند، رخ دهد؛ عوارضی که به سختی قابل جبران بوده و عمدتا هم هیچ وقت به شکل اول بازنمی‌گردند.

به نام پزشک و به کام پزشک‌نما

در عین حال به گفته کارشناسان حوزه سلامت، در گذشته انجام اعمال جراحی زیبایی مانند جراحی بینی و صورت محدود به کسانی بود که ضمن گذراندن دوره‌های آموزشی لازم، تجربه و تخصص لازم را نیز داشتند، اما متاسفانه امروزه بعضا افرادی که فاقد تخصص، صلاحیت، تجربه لازم بوده و مجوز انجام این کار را ندارند هم در این کار مداخله می‌کنند. این افراد که گویا تعدادشان کم هم نیست، هزینه‌های پایین‌تری را نسبت به جراحان و پزشکان دارای صلاحیت دریافت می‌کنند و و با تبلیغات فریبنده جذب مشتری کرده و پول‌ زیادی را هم به جیب می‌زنند.

حال اوضاع زمانی خراب‌تر می‌شود که برخی پزشکان نیز تخصص، اعتبار و تیغ جراحی‌شان را به دست افراد غیر پزشک و بدون تخصص می‌سپارند تا سودی از این بازار کسب کنند؛ به طوری که تبلیغات وسیعی برای انجام جراحی‌های زیبایی با نام یک پزشک انجام می‌شود، اما در اتاق عمل تیغ جراحی به دست فردی غیرپزشک است؛ موضوعی که متاسفانه در بسیاری موارد تبعات و عوارض جبران‌ناپذیری برای افراد به دنبال دارد و در عین حال هم اثبات رخ‌داد چنین جرمی دشوار است. این در حالی است که قوانین در این زمینه چندان سفت و سخت، شفاف  و بازدارنده نیست؛ قوانینی که علیرغم سود کلان این حوزه، بیشتر خنده‌دار است تا بازدارنده؛ به طوری که چندی پیش محمد رییس‌زاده- رییس‌کل سازمان نظام پزشکی کشور در این زمینه با اشاره به چالش انجام برخی اعمال درمانی از سوی پزشک‌نماها، به ایسنا، گفت: در زمینه افرادی که پزشک نیستند، اما مداخلات غیر مجاز درمانی انجام می‌دهند، هم راهکار برخورد شفاف نیست و جایی برای مراجعه و شکایت وجود ندارد و هم قانون در این زمینه بسیار ضعیف است.

جرائمی که بازدارنده نیست

وی بر لزوم اصلاح قانون در برخورد با پزشک‌نماها تاکید و اعلام کرد که اکنون به عنوان مثال اگر فردی در حوزه سلامت مداخله غیرمجاز انجام دهد، هر آسیبی که به فرد بزند، حداکثر جریمه‌اش ۱۰ میلیون تومان است و جالب است که این جرایم از چندین سال قبل که مصوب شده، متناسب با تورم هم رشد نکرده و بنابراین اصلا بازدارنده نیست.

بنابراین باید توجه کرد که گام اول در سامان‌بخشی این حوزه، اصلاح قانون بوده و آگاهی دادن به مردم نیز گام دوم است. در عین حال از مردم انتظار می‌رود که وقتی به جایی برای اقدامات درمانی اعم از اقدامات و جراحی‌های زیبایی و … مراجعه می‌کنند، حتما مجوزهای مربوطه را ببینند و هوشیار باشند و بررسی کنند که آیا این کلینیک یا مطب مجوز انجام چنین اقدام درمانی را دارد یا خیر و اگر مجوز دارد، تاریخ مجوزش نگذشته باشد. همچنین مردم باید دقت کنند که فردی که می‌خواهد یک اقدام درمانی را برایشان انجام دهد، مجوز این کار را دارد یا خیر.

برای شکایت از پزشکانماها به کجا باید مراجعه کرد؟

طبق اعلام سازمان نظام پزشکی کشور، این سازمان مرجع رسیدگی به شکایت از  اعضایش یعنی پزشکان است. در نتیجه در زمینه افراد پزشک‌نما برای شکایت باید به دادسرا مراجعه شود. در عین حال بر اساس اعلام سازمان نظام پزشکی در سال ۱۳۹۹ در دادسرای انتظامی کل کشور حدود ۳۰۰۰ شکایت در حوزه پزشکی مطرح شده است. باید توجه کرد که اعلام شده که بیشترین شکایات در دنیا و همچنین در ایران، در رشته‌های ترمیمی و زیبایی، دندان‌پزشکی، جراحی، زنان و ارتوپدی، است.

یکی دیگر از مباحثی که در حوزه اقدامات و جراحی‌های زیبایی مطرح می‌شود، بحث تفاوت تعرفه‌های دریافتی از سوی پزشکان و مراکز مختلف است؛ موضوعی که برخی کارشناسان  اختلاف تجربه، مهارت، سابقه و تخصص جراح را مهمترین علت آن می‌دانند. البته گفته می‌شود که میزان هزینه بالا لزوما دلیل بر کیفیت بالا نیست و هزینه عمل به روش جراح در برخورد با بیمار و قیمتی که روی کار خودش می‌گذارد، بستگی دارد. از سوی دیگر برخی کارشناسان نیز عقیده دارند که هزینه‌های بسیار پایین در برخی مراکز نیز شک‌برانگیز است و نباید به صرف پایین بودن هزینه یک اقدام زیبایی به فرد یا مرکزی که مدعی انجام اقدام زیبایی است، اعتماد کنیم؛ چراکه ممکن است این افراد یا مراکز فاقد تخصص، تبحر و استانداردهای لازم باشند. بنابراین به نظر می‌رسد بهترین کار، انجام تحقیق، صحبت با بیماران قبلی آن مرکز یا پزشک و همچنین استعلام از سازمان نظام پزشکی باشد.

در این زمینه دکتر ابراهیم رزم‌پا- جراح و متخصص گوش و حلق و بینی استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران و عضو هیئت مدیره انجمن علمی راینولوژی ایران، در گفت‌وگو با ایسنا، می‌گوید: متاسفانه بحث دخالت افراد غیر پزشک در جراحی‌ها و اقدامات زیبایی، موضوعی است که هم انجمن‌ها با آن درگیرند و هم سازمان نظام پزشکی مدت‌هاست پیگیر راهکار مقابله با این معضل است. این موضوع به شدت خطرناک است و متاسفانه عوارض بسیار جدی را به دلیل دخالت افراد غیرپزشک در اقدامات پزشکی شاهدیم.

تزریق ژل و بوتاکس در آرایشگاه‌ها و عوارضی جبران‌ناپذیر

وی فزود: حتی گاهی شاهدیم که متاسفانه اقداماتی مانند تزریق ژل، بوتاکس و … در آرایشگاه‌ها انجام می‌شود و عوارض جدی مانند بافت مردگی یا نکروز برای بیماران به دنبال دارد. بر همین اساس هم بیمارانی با عوارض بسیار جدی به ما مراجعه می‌کنند. متاسفانه در این حوزه شرایط بدتر از چیزی است که تصور می‌کنیم.

پزشک‌نماهای تابلودار!

رزم‌پا با بیان اینکه دخالت افراد غیرپزشک در امور پزشکی به چند شکل انجام می‌شود، گفت: یکی از موارد این است که افرادی که اصلا پزشک نیستند، وارد اقدامات پزشکی زیبایی می‌شوند. به عنوان مثال در برخی آرایشگاه‌ها یا تکنیسین‌هایی که برای خودشان تشکیلاتی راه انداختند، در جاهایی مانند اینستاگرام تبلیغ می‌کنند و اقداماتی انجام می‌دهند که انجام آن‌ها نیاز به مجوز پزشکی و پزشک بودن دارد و در غیر این صورت انجام‌شان جرم و غیرقانونی محسوب می‌شود. بدترین حالت همین است که افرادی که پزشک نیستند، دست به اقدام پزشکی بزنند. برخی از آنها متاسفانه تابلودار هستند؛ یعنی با تابلوی مشخص تبلیغات انجام می‌دهند و مشخص است که پزشک نیستند. این اقدام جرم و غیرقانونی بوده و مجازات قانونی دارد. بنابراین بوتاکس و ژلی که در آرایشگاه‌ها به دست افراد فاقد صلاحیت تزریق می‌شود، غیرقانونی است. هیچکس جز پزشک مجوز تزریق این موارد را ندارد.

جراحی زیبایی به نام پزشک و به دست غیرپزشک

وی ادامه داد: شکل دوم دخالت در امور پزشکی زیبایی، به اتاق عمل برمی‌گردد. در برخی موارد گزارش شده که  فرد غیرپزشکی به نام پزشک و با مهر پزشک، جراحی زیبایی را انجام می‌دهد. به این معنا که پزشک مسئولیت کار را برعهده دارد، اما اقدام جراحی را فرد غیرپزشک انجام می‌دهد. در این مواقع خود پزشک در صحنه عمل حضور دارد، اما کار جراحی به دست یک غیرپزشک انجام می‌شود. این اقدام غیرقانونی و کاملا خلاف است و هم نظام پزشکی و هم انجمن‌های علمی پیگیر این قضایا هستند، اما تاکنون به نتیجه نرسیده است.

چگونه با پدیده “غیرپزشکان” حوزه زیبایی مقابله کنیم؟

رزم‌پا با بیان اینکه بارها در جلسات کارشناسی پزشکی قانونی و نظام پزشکی با عوارض جدی این تخلفات برخورد می‌کنیم و همیشه بحث می‌شود که یک نهادی باید جلوی این متخلفان را بگیرد، گفت: همواره مطرح می‌شود که موضوع در دست رسیدگی است. مقابله با این پدیده مقداری مشکل‌تر شده است. باید توجه کرد که مراجع رسیدگی به این معضل وزارت بهداشت، سازمان نظام پزشکی و معاونت‌های درمان دانشگاه‌های علوم پزشکی هستند که بر روی مراکز جراحی نظارت می‌کنند. باید توجه کرد که ریشه‌کنی این معضل نیاز به اقدامی جمعی دارد. زیرا این پدیده تازه نیست و چند سال است که  آشکارتر شده است. گاهی به شکل‌های مختلف سعی کردند که با این معضل برخورد کنند. حتی برخی از این تکنیسین‌ها دستگیر شده و به عنوان مجرم مجازات شدند، ‌ اما تاثیری نداشته است و می‌بینیم که همچنان افراد غیر پزشک در مراکز جراحی زیبایی فعالیت می‌کنند.

وی ادامه داد: علت دیگری که مقابله با این معضل را دشوار می‌کند، این است که معمولا این افراد با هزینه‌های پایین اعمال جراحی را انجام می‌دهند و بر همین اساس هم مراجعه‌کننده بالایی دارند. وقتی تعداد مراجعه‌کننده باشد، مراکز جراحی برای سودجویی خودشان مقابله جدی با این‌ها نمی‌کنند و برای سود بیشتر خودشان با همان شرایط پیش می‌روند. در حالی که خود مراکز جراحی می‌توانند کار افراد غیر پزشک را ممنوع کرده و خودشان با این پدیده برخورد کنند. برای ریشه‌کنی این معضل خود مرکز جراحی نباید اجازه دهد و قبول کند. از طرفی متاسفانه گاهی کارکنان وزارت بهداشت و دانشگاه‌ها به برخی مراکز که گزارش تخلف داشتند، مراجعه می‌کنند، اما در لحظه نظارت و بازدید کارها را پوشش داده و خود پزشک بر سر عمل می‌رود. یعنی جرم را می‌پوشانند و در نتیجه اثبات تخلف هم دشوار می‌شود.

رزم‌پا افزود: فکر می‌کنم برای حل این معضل اولا سه مرجعی که اعلام شد؛ یعنی وزارت بهداشت، نظام پزشکی و معاونت‌های درمان دانشگاه‌های علوم پزشکی و همچنین انجمن‌های علمی باید به عنوان مراجعی که می‌توانند رسیدگی کنند، هماهنگی بیشتری داشته باشند. در عین حال خود همکاران پزشک هم باید به این مراجع کمک کنند. نکته مهم هم خود مراکز زیبایی و جراحی هستند که اگر کمک کنند می‌توان این معضل را حل کرد. مراکز جراحی نباید اجازه دهند که چنین تخلفاتی رخ دهد. در حال حاضر واقعا غیرقابل تحمل شده است و انجمن‌ها هم از این موضوع ناراضی هستند. مهمتر از همه نگرانی از عوارض خطرناکی است که انجام جراحی‌های زیبایی از سوی افراد غیر پزشک دارد.

جراحی زیبایی در شرایط غیربهداشتی

وی گفت: گاهی اوقات این اعمال جراحی در مراکز جراحی و در شرایط بهداشتی انجام نمی‌شود. بعضا در برخی جاهایی انجام می‌شود که اتاق عمل نیست و در بهترین حالت ممکن است در کلینیک‌های فاقد مجوز  باشد و با شرایط غیربهداشتی فرد جراحی شود که که می تواند عوارض جدی به دنبال داشته باشد.

رزم‌پا تاکید کرد: مساله دیگری که باید درباره آن فرهنگسازی شود، این است که خود مردمی که می‌خواهند اعمال زیبایی انجام دهند، باید دقت کنند که فقط صرف پایین بودن هزینه را مورد توجه قرار ندهند. طبیعتا وقتی افراد بدون توجه به تخصص، پزشک بودن یا نبودن فردی که جراحی را انجام می‌دهد و … اقدام زیبایی را انجام می‌دهند، علاوه بر خطراتی که برایشان دارد، منجر به ترویج تخلف و گسترش کار خلاف می‌شوند. مردم وقتی برای یک کار زیبایی به مرکزی مراجعه می‌کنند به تخصص‌های موجود در آن مرکز، شرایط انجام جراحی و… توجه کنند. هیچگاه راضی نشوند که یک اقدام زیبایی را در جایی انجام دهند که از نظر بهداشتی و تخصصی معیارهای لازم را ندارد. اگر مردم رعایت کنند و به مراکز غیراستاندارد و افراد غیر متخصص و غیر پزشک مراجعه نکنند، طبیعتا کارشان رونق نمی‌گیرد.

وی درباره امکان انجام اقدامات زیبایی از سوی پزشکان غیر متخصص، گفت: متاسفانه قانون ما در اینجا مقداری روشن نیست. طبیعتا هرکس که بخواهد وارد اقدامات زیبایی شود، حتما باید دوره‌های آموزشی خاصی را بگذراند. البته پزشک غیرمتخصص به انجام هیچ گونه «جراحی زیبایی» اعم از جراحی بینی، لیفت صورت و… مجاز نیست، اما درباره سایر اقدامات زیبایی مانند تزریق ژل و بوتاکس و … فکر می‌کنم مستلزم یکسری دوره‌های آموزشی و مجوزهایی است. اینطور نیست که هرکس به صرف گرفتن مدرک بتواند هر اقدامی را در حوزه زیبایی انجام دهد.

عفونت؛ مهم‌ترین عارضه جراحی‌های زیبایی در محل‌های غیراستاندارد

رزم‌پا درباره عوارض احتمالی انجام جراحی‌ها و اقدامات زیبایی از سوی افراد غیرمتخصص و در محل‌های غیر استاندارد، گفت: مهمترین عارضه این است که اگر اعمال جراحی زیبایی در شرایط غیربهداشتی، در جایی غیر از اتاق عمل و در مراکزی که استانداردها رعایت نمی‌شود، انجام شود، عفونت است. عفونتی که گاهی اوقات ممکن است منتشر شود و عوارض بسیار جدی برای فرد به همراه داشته باشد. در عین حال در مراکزی که افراد غیرپزشک اقدام به انجام اعمال جراحی می‌کنند، اگر اتفاقی رخ دهد، این افراد نمی‌توانند مدیریت کنند و ممکن است خونریزی ایجاد شود و… جان فرد را به خطر اندازد. عارضه دیگری که به ویژه بعد از تزریق ژل و فیلر از سوی افراد غیرپزشک اتفاق می‌افتد، بافت‌مردگی یا نکروز است که بافت‌های مختلف صورت را از بین می‌برد. بوتاکس هم عارضه دیگری دارد که اگر فردی که بوتاکس می‌کند، تخصص نداشته و دوره لازم را نگذرانده باشند و بوتاکس را در جای مناسب تزریق نکنند، ممکن است برعکس عمل کند؛ به طوری که می خواهند یک چین و چروک پیشانی را از بین ببرند، اما اگر تبحر نداشته باشند ممکن است در جایی تزریق کنند که نتیجه برعکس داده و عوارض هم دهد.  عوارض تزریقات ژل، چربی و … به ویژه در مراکز فاقد مجوز و کار از سوی افراد غیرپزشک انجام می‌شود، بسیار زیاد است. نمونه‌های مختلف آن به ما مراجعه می‌کنند و هم در مراجع رسیدگی کننده و هم در مطب‌ها که برای درمان مراجعه می‌کنند، تعدادشان زیاد است.

وی گفت: در شکایاتی که به دلیل بروز این عوارض انجام می‌شود، می‌بینیم که به عنوان مثال یک خانم جوانی ژل تزریق کرده و بعد یک قسمت از صورتش سیاه شده و از بین رفته است. هرچند می‌توان یکسری اقدامات درمانی برای این عوارض انجام داد، اما به حالت طبیعی و قبلی خودش بازنمی‌گردد.

سوالاتی که قبل از انجام اقدامات زیبایی باید از خودتان بپرسید

وی با بیان اینکه در زمینه رفع دخالت‌ غیرپزشکان در امور زیبایی نقش وزارت بهداشت و نظام پزشکی مهم است، گفت: در عین حال خود مراکز جراحی باید کنترل کرده و اجازه چنین اقداماتی را ندهند. همچنین خود پزشکان هم باید تذکر دهند و از مراکز بخواهند که این اقدامات انجام نشود. در عین حال خود مردم هم باید آگاه شوند و وقتی برای انجام یک کار زیبایی مراجعه می‌کنند، ببینند که چه کسی این اقدام را انجام می‌دهد، آیا این فرد مجوز انجام این کار را دارد، در کجا این کار انجام می‌شود و … مردم باید قبل از انجام یک جراحی این سوالات را از خودشان بپرسند.

شبکه‌ای از غیرپزشکان در حوزه زیبایی

این عضو هیئت مدیره انجمن علمی راینولوژی ایران با بیان اینکه افراد غیر پزشک در حوزه زیبایی بیشترین پول را به جیب می‌زنند، گفت: این افراد بیمار را به نام پزشک دیگری عمل کرده و عمده هزینه هم به جیب فرد غیر پزشک می‌رود. در حالی که مسئولیت با پزشک است. پزشکی که چنین اقدامی را انجام داده و نامش را در اختیار فرد غیر پزشک قرار داده و کار را به دست افراد غیر پزشک می‌سپارد. برخی از این افراد غیر پزشکی که در حوزه زیبایی کار می‌کنند، شبکه دارند. به طوری که هر یک از آنها چند پزشک را تحت پوشش دارد و بیمار را پیدا کرده و از اسامی پزشکان مختلف برای انجام اقدامات زیبایی استفاده می‌کند. به هر حال باید با این معضل مقابله کرد.

چرایی دریافت هزینه‌های متفاوت از سوی پزشکان مختلف در حوزه زیبایی  

وی درباره چرایی تفاوت هزینه‌های دریافتی از سوی پزشکان مختلفی که در حوزه زیبایی اقدام می‌کنند نیز گفت: باید توجه کرد از آنجایی که اعمال جراحی زیبایی طبق توافق جراح و مراجعه‌کننده انجام می‌شود، نمی‌توان تعرفه مشخصی برای آن پیدا کرد. زیرا بین جراحی که ۳۰ سال تجربه دارد و دوره‌های مختلف را گذرانده و فوق‌تخصص این کار است، با فردی که تازه فارغ‌التحصیل شده و تازه‌کار است، تفاوت وجود دارد. نمی‌توان برای این دو تعرفه همسانی داشت. در حوزه جراحی پلاستیک پزشکان شاخص داریم که اقدامات علمی زیادی انجام دادند و در دنیا شناخته شده هستند. حال نمی‌توان توقع داشت که افراد با این میزان تجربه و تخصص با فردی که به تازگی فارغ‌التحصیل شده هزینه  یکسانی  داشته باشند. در عین حال علت اصلی تفاوت تعرفه‌ها اختلاف سطح مهارت و دانش جراح است. در عین حال زمانیکه قیمت انجام یک عمل جراحی بسیار پایین است، باید شک کنیم کسی که این اقدام را انجام می‌دهد، یا تخصص لازم را نداشته یا از شیوه‌ها و تخلفاتی که ذکر شد، استفاده می‌کنند.

رزم‌پا با بیان اینکه باید توجه کرد که هیچ ارزانی بی علت و هیچ گرانی بی حکمت نیست، گفت: فرض کنید یک عمل جراحی که حتی در بیمارستان دولتی و دانشگاهی تعرفه خاص و مشخصی دارد، اما در جای دیگری با تعرفه‌ای حتی پایین‌تر از مراکز دولتی این کار را انجام می‌دهد، قطعا یک جای کار ایراد دارد. در اکثر ارزانی‌هایی که در حوزه اقدامات زیبایی می‌بینیم، به این برمی‌گردد که افرادی که عمل می‌کنند یا پزشک نیستند یا پزشکانی هستند که خودشان مهارت لازم را ندارند و کار را به افراد غیر پزشک می‌سپارند.

وی درباره چگونگی آگاهی مردم از تخصص پزشکی که به او مراجعه می‌کنند، گفت: باید توجه کرد که اعمال جراحی زیبایی دو عامل به عنوان پایه نیاز دارد؛ یکی مدرک که اجازه و مجوز انجام کار را به پزشک می‌دهد. دوم تجربه و تبحر است. در حال حاضر در همه رشته‌ها تخصص و فوق‌تخصص داریم که هر یک اقدامات مربوط به خودشان را انجام می‌دهند. حتی صرف مدرک هم دلیل بر این نیست که هرکس که مدرک داشت، دست به هر کاری بزند؛ بلکه باید در هر اقدامی تبحر لازم را هم کسب کرده باشد. با این حال داشتن مدرک، لازمه کار است. مردم باید ابتدا به تابلو و مهر آن پزشک توجه کنند و بعد به محلی که عمل جراحی در آن انجام می‌شود، توجه کنند و در هر جا هم که مشکوک شدند می‌توانند از سازمان نظام پزشکی استعلام کنند. زیرا گاهی یک پزشک غیرمتخصص، در مهرش جراح بینی ذکر شده است. برخی از موارد از نظر قانونی مشکل دارد و اگر نظام پزشکی متوجه این موارد شود، با آنها برخورد می‌کند. هم نظام پزشکی و هم وزارت بهداشت به شدت با این پدیده‌ها مخالفند و می‌خواهند مبارزه کنند اما گاهی برای ریشه‌کنی این پدیده‌ها به همکاری پزشکان و مردم هم نیاز است.

ایسناپلاس ـ سهیلا صدیقی: «امیرحسین مقصودلو» معروف به «تتلو» و طرفدارانش خیلی وقت است به عنوان یک پدیده توسط روانشناسان و جامعه‌شناسان مورد تحلیل و بررسی قرار می‌گیرند. تتلو خودش به تنهایی یک ژانر است. یک ژانر پر طرفدار که هر کاری دلش بخواهد می‌کند. فراخوان دعوت به حرمسرای شخصی‌اش را منتشر می‌کند، کنسرت می‌گذارد و با فحاشی زیاد به هوادارانش، ‌کنسرت را کنسل می‌کند و خیلی کارهای دیگر که در همه آنها رهاست؛ رها و بی‌پروا. آنقدر که این آخری حتی وعده خودکشی روی استیج کنسرت را هم داده‌است!

پسر آرامی که از همه مرزها عبور کرد

تتلو فعالیتش را از سال ۱۳۸۳ به شکل زیرزمینی آغاز کرد. فعالیت ابتدایی او در بستر یک وبلاگ شخصی که آن را با دوستش ایجاد کرده بود، شکل گرفت. در سال ۱۳۹۰، تتلو نخستین آلبومش را با نام «زیر همکف» منتشر کرد. تتلوی دهه ۸۰ یک رَپِر جوان با ویژگی و مختصات خاص این موسیقی بود که بزرگترین خطایش در زیرمینی بودن او خلاصه می‌شد. اولین بازداشت او در سال ۱۳۸۷ بود وقتی خبری تحت عنوان «بازداشت خواننده معروف و مبتذل رپ» در رسانه‌ها منتشر شد. او به قید وثیقه آزاد شد و سال ۱۳۹۲ آلبوم «تتلیتی» را منتشر کرد. بازداشت‌های او در سال‌های ۹۲ و سال‌های ۹۵ باز هم تکرار شد؛ بازداشتی که به دلیل توهین او به بازپرس پرونده‌اش بود.

این روال ادامه داشت تا اینکه از پسری که از زندگی فقط موسیقی را می‌خواست، موجود دیگری زاییده شد که از همه مرزها عبور می‌کرد. اظهار جملات توهین‌آمیز علیه زنان از اولین طغیان‌های او بود. ۱۳ آبان ۱۳۹۷، اینستاگرام اعلام کرد که اکانت امیر تتلو را بسته‌است؛ به این دلیل که او «جملاتی توهین‌آمیز علیه زنان» به‌کار برد و از هواداران مرد خود خواسته تا «زنان را کتک بزنند یا به آن‌ها توهین کنند». تتلو تا پیش از بسته شدن حسابش حدود ۴ میلیون نفر دنبال کننده داشت و  پس از این اتفاق نه تنها کوتاه نیامد بلکه با حساب کاربری جدید به فعالیت خود در اینستاگرام ادامه داد.

۶ اردیبهشت ماه ۱۳۹۹  حساب تازه اینستاگرام تتلو که بیش از ۴/۴ میلیون دنبال‌کننده داشت برای بار دوم بسته شد. این بار ماجرا این بود که او در چند استوری نوشت که قصد دارد «حرم‌سرا» راه‌اندازی کند و از دختران ۱۵ تا ۲۰ ساله خواست که به «حرم‌سرای» او بیایند. انتشار این استوری‌ها که به دعوت برای رابطه جنسی تعبیر شد با واکنش منفی و شدید برخی کاربران توییتر و روزنامه‌نگاران ایرانی و ترک مواجه شد. موجی از انتقادها به امیرحسین مقصودلو برای آنچه ظاهراً درخواست رابطه جنسی با دختران زیر سن قانونی بوده به راه افتاد. چند نفر از فعالان حقوق زنان و روزنامه‌نگاران، با ترجمه مطالب تتلو از اینستاگرام خواستند تا حساب او را ببندد. نهایت اینستاگرام اکانت تتلو را به‌طور کامل حذف کرد. سخنگوی شرکت «فیسبوک» که اینستاگرام زیرمجموعه آن است، گفت: «ایمنی اعضا اولویت اصلی ماست و ما محتوایی که از کودکان بهره‌برداری می‌کند یا آنها را به خطر می‌اندازد را تحمل نمی‌کنیم. ما حساب امیر تتلو را به دلیل نقض سیاست‌های خود از کار انداختیم و او دیگر اجازه حضور در اینستاگرام را نخواهد داشت.»

حالا دیگر او یک یاغی ناکام بود. خبری از کنسرت و  مجوز نبود و از طرفی تنها راه ارتباطی تتلو با مخاطبانش هم برای همیشه از دست رفته بود. پس از ناکامی تتلو برای بازگشت به اینستاگرام، او یک شبکه اجتماعی دیگری را برای ارتباط با مخاطبان خود انتخاب کرد. تتلو در کانال تلگرام خود از همه هوادارانش خواست که اینستاگرام را ترک کرده و به یوتیوب بپیوندند.

پس از بازگشت تتلو به یوتیوب، او تصمیم به شکستن رکورد یوتیوب گرفت و از هوادارانش خواست که زیر پست «یه سرم به ما بزن» در یوتیوب کامنت بگذارند و کامنت هواداران به بیش از ۱۹ میلیون رسید و رکورد کامنت یوتیوب در جهان را زد.

پسری که پیش از این فقط دنبال مجوز از دفتر موسیقی وزارت ارشاد بود و اوج خودنمایی‌ش حضور در تمرینات پرسپولیس بود حالا خودش برای خودش هر مجوزی را صادر می‌کرد؛ صدور مجوز شخصی برای هر عمل غیر اخلاقی مثل توهین به مقدسات، امام حسین (ع) و حضرت زینب (س) و… او در نهایت تتلویی شد که دیگر خدا را هم بنده نبود و فحاشی و به کاربردن الفاظ رکیک، تنها ابزار تتلو برای ارتباط با مخاطبش بود.

عشق حقیقی یا سریال شبانه در اینستاگرام

خیلی‌ها می‌گویند او فقط بازیگر یک فیلمنامه قوی است که سناریوی آن را گرداننده اصلی سایت‌های شرط‌بندی و برخی فعلان رمز ارز نوشته‌اند. سناریویی که  علاوه بر تتلو بازیگران زیادی دارد. این سناریوی قوی دیگر فقط خلاصه در چند پست اینستاگرامی و ویدئوهای یوتیوب نیست؛ یک سریال بلند با چند نقش اصلی است که در تمام سریال در حال عاشق شدن، فارغ شدن، ازدواج و طلاق نمایشی هستند. سریالی که فقط دنبال فالور زیاد برای تبلیغ سایت‌های شرط‌بندی است!

قرارداد بازی در این سریال بی سر و ته آنقدر چرب و پر و پیمان هست که هر جوان جویای شهرتی را جذب خودش کند؛ مثل سحر قریشی که تصمیم به جلای وطن گرفت تا برای مدتی با تتلو نقش یک زن و شوهر عاشق را بازی کنند. دستمزد حضور در این نقش، آنقدر اغوا کننده بود که سحر قریشی تصمیم گرفت از خیر صورتش هم بگذرد و با تتوهای رنگی روی دست و صورتش مخاطب جذب کند. نقشی که در کمتر از یک سال تمام شد و سحر قریشی که حالا در این بازی علاوه بر پول بیش از ۵ میلیون فالوئر عایدش بود، اعلام کرد که این رابطه (به قول خودش ازدواج) تمام شده و تتلو او را گول زده‌است.

آرامه اعتمادی (منتقد سینما) چندی پیش از پشت پرده این بازی پرده برداشت و در توییتی نوشت: «ازدواج سحر قریشی و امیر تتلو، یک معامله دو ساله و چندصد میلیاردی با اسپانسری یک رمز ارز و بازدید یوتیوب است. یک تهیه‌کننده بنام سینما، در این سناریو دخیل است که بیست میلیارد سهم خالص او از این ماجراست. دوبی بودن قریشی در همین سناریوست.تتلو در آهنگ جدیدش هم اشاره به رمز ارز دارد».

 ورود تتلو به دنیای رمز ارزها

راه‌اندازی یک ارز دیجیتال توسط تتلو در خردادماه سال ۱۴۰۰  که سر وصدای زیادی را در جامعه کریپتو به پا کرد، می‌تواند مهری بر تایید این ادعا باشد. از آن‌جایی که خود این خواننده اطلاعاتی در مورد بازار رمز ارزها نداشت، فردی به نام هومن کرمی، مسئولیت این پروژه را بر عهده گرفته بود.

توکن TNT در تاریخ ۲۱ خرداد سال گذشته به صورت عمومی عرضه شد؛ توکنی هم که به نام تتلو ساخته شد، پر از مشکل بود. تتلو بارها از کرمی در مورد عدم انتشار «وایت پیپر» این توکن پرسیده بود و او در جواب می‌گفت که به دلیل مسائل مربوط به ترجمه، انتشار آن به تعویق افتاده است. اما بعد از گذشت یک هفته، تتلو اعلام کرد که این پروژه منتفی است و کرمی کلاهبردار است. به گفته تتلو، هدف اصلی کرمی از راه‌اندازی توکن جدید TNT، این بوده که با استفاده از شهرت تتلو، توکن CCN خود را بالا بکشد. این خواننده آن زمان در توییتی نوشت که کرمی باید یک میلیون دلار خسارت به وی پرداخت کند.

اما اینکه تتلو به تازگی در یکی از آثارش مشخصا از رمزارز صحبت کرده است، یعنی این بازی کماکان ادامه دارد. این طور که چندی پیش در برنامه کلاب هاوس به به طرفدارانش اعلام کرد با استفاده از یک ارز دیجیتال خواهند توانست، آهنگ‌هایش را خریداری کنند. همچنین در آینده، امکان خرید بلیط‌های کنسرت و توکن‌های غیرقابل تعویض (NFT) این خواننده هم با استفاده از این رمزارز فراهم خواهد شد.

این طور که به نظر می رسد میان تتلو، سحر قریشی و پروژه رمز ارز ارتباط مستقیم وجود دارد.

اینکه «تتلو» الان در زمین چه کسی بازی می‌کند و در ازایش چه چیزی دریافت می‌کند، ‌ قطعا موضوع مهمی است اما پرسش مهم‌تر این است که چرا تتلو بعد از این همه دست و پا زدن برای دریافت مجوز در ایران بر خلاف سایر خوانندگان زیرزمینی به جایی نرسید و چرا مدیران موسیقی هیچ وقت او را ندیدند؟

ما با آدمی روبرو هستیم که موسیقی را فهم کرده است

رضا مهدوی (موسیقی دان و مدیرکل اسبق مرکز موسیقی حوزه هنری) در تحلیل شخصیت «تتلو» می‌گوید: «ما با آدمی روبرو هستیم که موسیقی را خوب فهم کرده  و در هر گونه از موسیقی های غیراستاندارد که باشد، می‌تواند به عنوان یک مجری توانمند مورد توجه قرار گیرد. اما از بد حادثه و به دلیل مسائلی که خودش بارها به آن اشاره کرده، کودکی و روند طبیعی خوبی در زندگانی نداشته و برای همین دچار عقده و  کمبودهایی است که دوست دارد، به هر طریقی دیده شود.»

این نوازنده سنتور معتقد است: «در سال‌های اخیر جوامع به سمتی، ‌رفته  که مردم از هنرمندشان، انتظار «شق‌القمر» دارند! در گذشته وقتی هنرمندی کار شاخصی ارائه ‌می‌داد، مردم تا مدت های طولانی از آن اثر لذت می‌بردند و با آن زندگی می‌کردند اما از دهه هشتاد تا کنون با نفوذ بی رویه فضای مجازی در زندگی مردم و با وجود حجم زیاد اطلاعاتی که بدرد هر کسی هم نمی خورد،‌ توقع مخاطب از هنرمند حتی هفته‌ای یک اثر نیست؛‌ بلکه لحظه‌ای شده است و توقع دارند هنرمندان در هر فرصتی یک اتفاق رقم بزنند!»

این مدرس دانشگاه ادامه می‌دهد: «گاهی وقت‌ها از هنرجو یان و دانشجوهایم می‌پرسم که چرا این موسیقی‌های رپ با الفاظ رکیک را در تلفن‌های همراهتان ذخیره می‌کنید و گاه به گاه گوش می‌دهید؟ می‌گویند ما از نوع تفاوت این آدم‌ها با دیگران لذت می‌بریم. از آن تاثیر نمی‌گیریم اما بدمان نمی‌آید مثلا یک ساعت در فضای متفاوت تری موسیقی گوش دهیم. به زعم بنده حقیقتا لازم است در یک میزگرد جدی در فضای دانشگاهی و رسانه ای در این باره بحث و چالش پیش بیاید. دانشجویان من در رشته‌های فرهنگی و علوم انسانی و تربیتی تحصیل می‌کنند و موسیقی  برایشان جنبه سرگرمی دارد. آنها می‌خواهند در کنار فضای جدی که در زندگی روزمره دارند با موسیقی سرگرم شوند و نگاه کارشناسانه به آن ندارند اما من و امثال بنده دغدغه موسیقی داریم و به این موضوع حساس هستیم . متاسفانه متولیان امر، خیلی به حرف جماعت کارشناس موسیقی در سطوح مختلف توجه نمی‌کنند.»

این موسیقی پژوه می‌گوید: «تتلو  موسیقی ای به مخاطبش ارائه می‌دهد که  مشخصا نمی‌توانم بگویم این موسیقی خوب است یا بد است. او از بهترین تکنولوژی زمان برای تولید آثار بهره می‌برد و فارغ از کلام های زشت و نامربوطی که به کار می‌برد، برای موسیقی‌اش تلاش می‌کند و بی شک مشاورانی کارآزموده هم دارد. اما گویی هیچ گاه حرف شنوی از معلمانش  نداشته تا برخی بایدها و نبایدها و بنیان روفتار و منش جهان هستی در عالم هنر را برایش معنا بخشی و تفهیم کنند. »

تتلو یک پسر آرام بود که فقط مجوز می خواست

این موسیقی دان با اشاره به فعالیت‌های سابق تتلو در ایران می‌گوید: «زمانی که در ویدئویی تبلیغاتی از «تتلو» منتشر شد؛ «تتلو» در آن ویدئو، یک پسر آرام بود که صرفا مجوز می‌خواست برای ادامه فعالیتش بدون جنجال و نشان می داد که اهلیت هم دارد  اما در کنار مدیران وزارت ارشاد وقت، مسئول و مشاوری نبود که به این موضوع توجه کند؟! متاسفانه قد و قامت مشاوران و معاونان بیشتر مواقع کوتاه‌تر از مدیران بالادستی است.  در دولت  احمدی‌نژاد درخواست هایی از خواننده‌های خارج‌نشین بود که به ایران برگردند، اما مدیر وقت موسیقی توان مدیریتی قوی نداشت و مستاصل در امضای  یک آلبوم ماند و «حبیب» خواننده بی گناه با صدای ویژه و مولف عاقبت از غصه دق کرد.»

مهدوی تاکید می‌کند: «مگر در دوره‌ای «تتلو» روی ناو نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی نرفت و برای خلیج همیشه فارس و تمامیت ارضی کشور نخواند و از تلویزیون هم تصاویری کوتاه به نمایش درآمد؟ حرف من این است که تتلو اهل بود، رام بود و حاضر بود برای دریافت مجوز، حداقل در مجامع رسمی عقده‌ها و کمبودهایش را کنار بگذارد اما این اتفاق مثل بسیاری دیگر از بی تدبیری ها ،به هر دلیل اتفاق نیفتاد. تتلو می‌توانست با مجوز و تحت کنترل کار کند و اجراهای خارجی‌اش را هم زیر نظر ضوابط کشورش داشته باشد. او در سال‌هایی که برای کسب مجوز تلاش کرد،‌ فقط توهین و بی‌مهری و بی توجهی دید و طبیعی است پس از سال ها نتیجه نگرفتن به آن طرف آب برود و ژست اپوزیسیون هم بگیرید و ماجراها و بی اخلاقی ها پشت سرهم؛ خیلی‌ها این طور وقت‌ها این رفتار را می‌کنند تا خارجی‌ها حمایتشان کنند و آنها هم شروع می‌کنند به ناروایی ها ! اعتقاد دارم باید جذب حداکثری داشته باشیم.  از زاویه دیدگاهی «تتلو»  را مقصر وموضوع اصلی نمی‌دانم … بلکه برخی مدیران که به هردلیل محافظه کار هستند و گاهی پوست خربزه زیر پای آدم‌ها و هنرمندان ساده دل می‌اندازند و آن ها  را غیر مستقیم روانه آن ور آب می‌کنند!» از یک بیمار روحی یا جسمی چه انتظاری می رود؟ مگر نه آن که باید از سر مهرورزی و مدارا درمانش کرد؟ هنرمندان که از دیگر طبقات جامعه حساس ترند و کاربردی تر. بخشی از مظلومیت فرهنگی ما نشات از نا مَداری ها و رفتارهای بگیر و ببندی است و نه فرهنگی و ارشاد مآبانه.

ماجرای مهاجرت محسن نامجو چه بود؟

مهدوی با اشاره به زمان مدیریتش در مرکز موسیقی حوزه هنری توضیح می‌دهد: «در مرکز موسیقی ما «پروژه‌ سه محسن» داشتیم. برنامه‌هایی برای محسن چاوشی،‌ محسن نامجو و محسن یگانه داشتیم. این سه نفر از نظر ممیزی ارشاد اصطلاحا زیرزمینی کار می‌کردند . قابلیت این را داشتند که فعالیت مجاز داشته باشند و به زعم بنده ناتوانی کارشناسان و طراحی مدیریتی بود که نام مصطلح غلط زیر زمینی گرفتند . اینان تولیدات خانگی داشتند و به توسعه موسیقی و هنر می اندیشیدند از مراتبی دیگر… وقتی بخشی از آلبوم «ترنج» نامجو را با مجوز خود منتشر کردیم او راضی بود،‌ چون می‌خواست در بین هموطنان و کشورش کار کند. کارها داشت خوب پیش رفت اما بخشی از بدنه مدیریتی معاونت هنری ارشاد پس دو مجوزی که به او دادند برای موسیقی تئاتر عاشورایی و تولید کتاب صوتی سپس بدلایل نامعلومی سنگ‌اندازی کردند تا نامجو برود و رفت. نامجو کسی بود که در محفل «در حلقه رندان» حوزه هنری در تالار اندیشه برنامه ها اجرا می‌کرد. اما عده ای از ارشادی های وقت، هنگام بررسی آلبومش، روی کاغذ نوشتند: این موسیقی نیست..!؟»

این منتقدهنری اضافه می‌کند: «تتلو را راحت می‌شد، در ایران نگه داشت اما متاسفانه ما میان برخورد سلبی و  ایجابی‌مان مرز مشخصی نداریم. هنوز جایگاه رافت اسلامی را پاس نمی‌داریم. موضوع اینجاست که  بعضی جوانان ایرانی چند سالی است به دنبال این هستند که مجوز نگیرند؛ چرا که آنطرف تر با آغوش باز پذیرفته می شود و این خیلی خطرناک است.»

به گزارش ایسنا، دکتر اکبر علیوردی‌نیا، استاد جامعه شناسی دانشگاه مازندران، در نشست “خودکشی در ایران، دلایل و راهکارهای مقابله” که به همت انجمن جامعه شناسی ایران در پژوهشگاه علوم انسانی جهاد دانشگاهی برگزار شد، به ارائه آماری درباره توصیف وضعیت خودکشی در ایران مبتنی بر داده‌های پزشکی قانونی از سال ۸۰ تا ۹۸ (طی ۱۹ سال گذشته) پرداخت و اظهار کرد: البته این آمارها دو اشکال عمده دارد؛ ابتدا آنکه این آمار تنها معطوف به خودکشی های منجر به “مرگ” است در حالی که ” اقدام به خودکشی” مهم تر از خودکشی منجر به مرگ است.

وی با بیان اینکه اقدام به خودکشی  ۲۰ برابر خودکشی‌های منجر به مرگ است، ادامه داد: برای ما نقطه بحرانی که فرد دست به اقدام خودکشی می‌زند مهم است. از سوی دیگر داده‌ها به شکل کلی گفته شده و اطلاعات دیگر از قبیل سن و جنس و… در آن وجود ندارد.

علیوردی‌نیا با اشاره به آمارهای یاد شده در ۱۹ سال گذشته و از سال ۸۰ تا ۹۸، تصریح کرد: بیشترین میانگین برای استان ایلام با ۱۷.۳ در ۱۰۰ هزار جمعیت است. بعد از آن کرمانشاه با ۱۳.۶ در ۱۰۰ هزار جمعیت و سپس لرستان با ۱۱.۱ در ۱۰۰ هزار جمعیت است. البته این داده‌های پزشکی قانونی داده‌های خامی بود که تبدیل به نرخ کرده‌ام.

به گفته وی، کمترین میانگین میزان خودکشی در بازه ۱۹ ساله یاد شده مربوط به استان سیستان و بلوچستان با ۲.۳ و خراسان جنوبی با ۲.۷ و همچنین استان یزد است.

این استاد جامعه شناسی در عین حال تاکید کرد: استان سیستان و بلوچستان نیاز به مطالعه موردی خاص دارد و به شکل جداگانه باید بررسی شود.

بیشترین میزان خودکشی در سال‌های ۹۷ و ۹۸ رخ داده است

وی تصریح کرد: در مجموع میانگین میزان خودکشی در ۱۴ استان از میان ۳۱ استان بالاتر از میانگین کشوری است. میانگین کشوری ما ۴.۹ است و میانگین خودکشی در ۱۷ استان نیز کمتر از میانگین کشوری است. بیشترین میزان خودکشی در بازه زمانی یاد شده در سالهای ۹۷ و ۹۸ بوده است که نرخ آن ۶.۲ در ۱۰۰ هزار جمعیت است. همچنین کمترین میزان آن نیز مربوط به سالهای ۸۳ و ۸۶ با ۴.۲ است.

وی همچنین این را هم گفت که میزان خودکشی در تهران، آذربایجان شرقی، اردبیل، اصفهان، فارس، قزوین، قم، مرکزی، مازندران و گیلان در طی این ۱۹ سال روند افزایشی داشته است.

سیر نزولی خودکشی در دهه ۹۰ 

علیوردی نیا ادامه داد: خودکشی در ایلام تا سال ۹۰ روند افزایشی داشته است اما از سال ۹۰ به بعد روند کاهشی داشته است و از ۱۳.۹ در سال ۸۰ به ۱۹.۷ در سال ۹۰ رسید و بعد سیر نزولی پیدا کرد. اوج نرخ خودکشی در ایلام در سال ۹۰ بوده است.

روند افزایش ناگهانی خودکشی در تهران از سال ۹۵ 

به گفته این استاد جامعه شناسی، به طور کلی میزان خودکشی در کشور از ۴.۲ در سال ۸۰ به ۶.۲ در سال ۹۸ رسید به طوریکه با رشد حدود ۴۴ درصدی خودکشی در این ۱۹ سال گذشته روبرو بوده‌ایم.

وی درباره وضعیت خودکشی در تهران، تصریح کرد: تهران در سال ۸۰ جزو سه ـ چهار استان با پایین‌ترین نرخ خودکشی در کشور بود اما این روند از سال ۹۵ ناگهان اوج گرفته و افزایشی شده و نهایتا به نرخ ۶.۸ می‌رسد.

افزایش ۵ برابری خودکشی با “سلاح گرم” در تهران

کاهش ۴۰ درصدی خودکشی با روش حلق‌آویز در ایلام و همدان 

علیوردی نیا، با اشاره به خودکشی‌های ناشی از سلاح گرم، ادامه داد: در استان‌های مختلف طی ۱۹ سال گذشته روند یکنواخت برای خودکشی نداشتیم. استان‌های آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، ایلام، چهار محال و بختیاری، قزوین، کردستان و گلستان در مجموع روند کاهشی نسبی در میزان خودکشی ناشی از سلاح گرم در این سال‌ها داشتند. بیشترین افزایش خودکشی از این طریق را نیز در تهران داشتیم که ۵ برابر شده است. بعد از تهران نیز در قم و فارس سه برابر شده است.

وی توضیح داد: در کل کشور میزان خودکشی با روش حلق‌آویز روندی افزایشی داشته؛ در این ۱۹ سال و بیشترین افزایش نیز مربوط به استان تهران است که ۴ برابر شده؛ از طرفی ایلام و همدان در این نوع خودکشی روند کاهشی محسوس داشته‌اند به طوریکه در این استان‌ها خودکشی با این روش ۴۰ درصد کاهش داشته است.

این جامعه شناس، درباره خودکشی ناشی از خودسوزی تصریح کرد: میزان خودکشی ناشی از خودسوزی هم در استان گلستان ۱۰ برابر شده است‌ اما آمار خودسوزی در تهران روند نسبتا ثابتی را نشان می‌دهد و در استان‌های آذربایجان غربی، ایلام، کرمانشاه و لرستان روند کاهشی داشته است. بیشترین کاهش خودکشی به روش خودسوزی نیز مربوط به استان ایلام است.

وی تصریح کرد: می‌توان گفت در کل کشور و در ۱۹ سال یاد شده اولین وسیله خودکشی حلق آویز کردن است که ۵۰ درصد خودکشی ها از این طریق انجام می‌شود. دومین وسیله نیز مصدومیت با سم و دارو با ۱۴ درصد و سومین روش خودسوزی، چهارمین روش سلاح گرم و سپس سقوط از بلندی است. نکته  مهم آن است که در استان ایلام خودسوزی بعد از سال ۹۲ سومین روش خودکشی و پس از حلق آویز کردن شده است در حالی که قبل از آن دومین روش بعد از حلق آویز کردن بود.

به گفته این استاد جامعه شناسی، در این ۱۹ سال یاد شده روشهای بسیار خشن خودکشی مثل خودسوزی و استفاده از سلاح گرم و… در استان هایی که پیش از آن شیوع بالایی داشتند؛ روند کاهشی به خودگرفته است.

تفاوت نوع خودکشی در شمال با جنوب کشور

خیز تهران به سمت خودکشی‌های “خودخواهانه”

علیوردی نیا با اشاره به نمودار “یو شکل” دورکیم، به تبیین جامعه شناختانه خودکشی در ایران پرداخت و توضیح داد: داده‌ها بعضا قابل اعتماد نیستند و با احتیاط می‌توان گفت که به نظر می‌رسد نمی‌توان تبیین واحدی از خودکشی‌ها در ایران داشته باشیم چراکه نوع خودکشی‌ها در جاهایی مثل غرب و جنوب کشور متفاوت از آنچه در کلانشهرها و استانهای صنعتی‌تر رخ می‌دهد، اتفاق می‌افتد.

وی ادامه داد: من فکر می‌کنم خودکشی‌هایی که در جاهایی مثل ایلام رخ می‌دهد ناشی از فزونی انسجام و انتظام اجتماعی هستند. در جاهایی مثل تهران و استان‌های صنعتی‌تر شده رابطه مستقیم بین میزان انتظام و انسجام اجتماعی و میزان خودکشی دیده می‌شود.

این استاد جامعه شناسی تصریح کرد: برای مثال استان ایلام در حال حاضر به سمت کاهش این انتظام حرکت می‌کند، به ویژه از سال ۹۰ به بعد که میزان سواد بالاتر رفته است. زمانی میزان خودکشی در ایلام ۶ برابر تهران بود و در حال حاضر تنها دو برابر تهران است. تهران نیز زمانی در مینیموم نمودار یو شکل قرار داشت اما در حال حاضر به سمت چپ نمودار یوشکل می‌رود. تهران در حال حاضر به سمت جنس خودکشی اَنومیک و خودخواهانه خیز برداشته است.

افزایش «خودکشی‌های شرافتی » طی سالهای اخیر 

علیوردی نیا، همچنین با اشاره به رابطه معکوس انتظام اجتماعی با برخی مولفه‌ها نظیر «طلاق»، خاطر نشان کرد: برای مثال  وقتی با افزایش طلاق خودکشی زنان کم می‌شود یعنی انتظام اجتماعی کم می‌شود و هرآنچه باعث کاهش انتظام و انسجام اجتماعی در جوامع بسته نظیر روستایی و عشایری و… شود، باعث کاهش خودکشی نیز می‌شود. حتی تعریف خودکشی تقلیل گرایانه نیز “رهایی از یک موقعیت هنجاری که چاره‌ای جز آن وجود ندارد” است.

وی توضیح داد: در شش و هفت سال اخیر شاهد افزایش میزان شوهر کشی هستیم، یا دختر خودش و یا شوهر را می‌کشد و یا فرار می‌کند و شاهد قتلهای “شرافتی” هستیم. در مقاله‌ای نوشته بود قتل های شرافتی را می‌توان خودکشی های شرافتی نام گذاشت. به نظر من اینها تبیین واحدی دارند و هر دو، دو روی یک سکه اند. قتل های شرافتی یا همان خودکشی‌های شرافتی ناشی از فزونی انتظام اجتماعی در جامعه‌اند و تا وقتی زن در جامعه کالای ارزان قیمتی باشد که خون بهای او نصف مرد است، مشکلات  طلاق دارد و… مشکل پا برجا است. در مجموع هم به مثابه ایدئولوژی و هم به مثابه ساختار باید فکری برای ساختار جامعه پدر سالارمان کرد.

چرا پرداختن به خودکشی مهم است؟

به گزارش ایسنا، همچنین در بخش دیگر این نشست محمد علی محمدی، جامعه شناس و عضو کرسی یونسکو در سلامت اجتماعی و توسعه با طرح این پرسش که چرا خودکشی نسبت به مسائل اجتماعی دیگر مهم تر است؟، اظهار کرد: از آنجایی که خودکشی می‌تواند مثل دومینو مسائل دیگری را با خود به همراه داشته باشد، موضوع مهمی است حتی اگر به مساله‌ای اجتماعی تبدیل نشده باشد.

وی با بیان اینکه مرگ، مساله هستی شناختی پیچیده‌ای است و وقتی انسانی مرگ را انتخاب می‌کند یا جزء اساطیر و قهرمانان است و یا جزء خسته شدگان از زندگی است، ادامه داد: خودکشی تجلی فیزیکی مرگ روانی است. یعنی انسان ابتدا به لحاظ روانی می‌میرد و سپس مرگ جسمی پدیدار می‌شود. طبق نظریه‌ها قبل از مرگ جسمی نیز مرگ در جامعه و مرگ فرهنگ و اخلاق رخ داده که انسانی دست به خودکشی می‌زند.

این جامعه شناس با طرح این پرسش که غلبه بر «ترس از مرگ» چگونه و تحت چه شرایطی به وجود می‌آید؟، تصریح کرد: خودکشی در ایران پدیده رو به رشدی دانسته شده است و می‌گویند در هر ۱۰۰ هزار نفر ۶ نفر در این امر موفق می‌شوند. ایران در میان کشورهای اسلامی در جایگاه سوم  است و در جهان جایگاه پنجاه‌و هشتم را دارد. ۱۲۵ نفر در هر ۱۰۰ هزار نفر اقدام به خودکشی می‌کنند که از این بین ۶ نفر موفق می‌شوند. همچنین روزانه ۱۳ نفر اقدام به خودکشی می‌کنند و از سال ۹۹ این ۱۳ نفر تبدیل به ۱۵ نفر شده است.

نیمی از خودکشی‌های منجر به مرگ مربوط به جوانان زیر ۳۰ سال است

۶۵ درصد خودکشی‌کنندگان سال ۹۹، «مرد» بودند 

محمدی با بیان اینکه میانگین خودکشی در کشور ما ۶ است و میانگین جهانی ۵.۲ است، افزود: طبق آمار پزشکی قانونی جوانان قربانیان اصلی خودکشی‌اند و بیشتر خودکشی‌ها در بین افراد ۱۵ تا ۳۵ ساله رخ می‌دهد. همچنین ۵۴ درصد خودکشی‌های منجر به مرگ در میان جوانان زیر ۳۰ سال رخ داده است.

وی یادآور شد: طبق آمار وزارت بهداشت در سال ۹۹، ۱۰۰ هزار نفر در ایران اقدام به خودکشی کردند که این میزان نیز رو به افزایش است. بعد از جوانان، مردان متاهل یا پدران، قربانیان بعدی هستند. تقریبا نیمی‌از خودکشی ها در بین افراد متاهل اتفاق می‌افتد. همچنین در سال ۹۹ مردان حدود ۶۵ درصد و زنان ۳۵ درصد خودکشی‌های اتفاق افتاده را شامل شدند و در سال ۹۸ مردان ۷۰ درصد خودکشی‌ها را شامل می‌شدند.

علت بیشتر بودن خودکشی در «غرب کشور»

خودکشی در خانواده مسری است؟

این جامعه شناس با یادآوری اینکه تا کنون گفته می‌شد بحث‌های خودکشی در غرب کشور بیشتر مطرح است، خاطر نشان کرد: شاخص فلاکت و درماندگی تا کنون در غرب کشور بیشتر بوده است. بین خودکشی جوانان ۱۵ تا ۳۴ سال با مسائل خانوادگی و مسائل مالی رابطه معنا داری وجود دارد. رابرت مرتن می‌گوید وقتی افراد به اهداف خود نمی‌رسند و ابزار برای رسیدن به هدف را در اختیار ندارند درمانده شده و بر اساس مدل مرتنی چندین واکنش نشان می‌دهند. یکی از این روش‌ها این است که افراد با روش‌های خلاقانه بزه‌کارانه مثل رشوه و قاچاق و… به آن هدف می‌رسند، برخی اما مناسک گرا هستند و خیلی دنبال درگیری و مبارزه برای رسیدن به هدف نیستند و برخی نیز برای رسیدن به هدف، “شورش” می‌کنند. عده‌ای که از رسیدن به هدف کناره گیری و خود را ایزوله می‌کنند جزو کناره گیران‌اند که می‌شود گفت از باب استیصال  منبعث از فلاکت می‌توان از نظریه درماندگی استیصال “مرتن” استفاده کرد که یکی از عوامل کناره گیری “خودکشی” است.

محمدی با بیان اینکه خودکشی یکی از نتایج مسلم درماندگی است، بیان کرد: انسان‌ها از پدر و مادر و نزدیکان یاد می‌گیرند. بر اساس نظریه “آلبرت بندورا” خودکشی مسری و آموختنی است و اگر در نزدیک ترین افراد خانواده‌ات اتفاق بیفتد، تقلید این امر بسیار بالا می‌شود. افراد ابزار و روش‌های خودکشی را یاد می‌گیرند. بنابراین برای جلوگیری از این امر می‌توان از تبیین‌های جامعه شناختی و اجتماعی استفاده کرد.

وی در بخش دیگر سخنان خود به ارائه پیشنهاداتی در این زمینه برای مقابله با خودکشی پرداخت و اظهار کرد: مساله معیشت باعث گسیختگی خانواده می‌شود و بر اساس برخی فاکتورهای روانشناختی خاص، برخی افراد خودکشی را در شرایط درماندگی انتخاب می‌کنند. دولت می‌تواند موظف شود یک روانشناس یا آسیب شناس برای هر مثلا ۲۰۰ نفر در موسسات و سازمان‌ها و نهادها قرار دهد تا این امر را کنترل کرد. باید برای کاهش هزینه‌های اقتصادی و روانی از دوش سرپرست خانوارها تلاش کرد. باید از نظریه های اجتماعی برای مدیریت آسیب‌ها استفاده کرد.