فارغ از بیشتر تفاوت ها همه مان با یک ویژگی مشترک به این دنیا می‌آییم. ما در انتخاب خانواده مان نقشی نداریم. همین موضوعی که به سادگی با آن کنار آمده ایم دستاویزی برای پیش بینی همان چیزی می شود که در آینده به آن تبدیل خواهیم شد. نقش وراثت و خانواده در زندگی فردی و اجتماعی انکار ناپذیر است و به نظر می رسد ریشه هر شکست و موفقیتی از همین چشمه آب می‌خورد. برای خیلی ها اما این موضوع به همین جا ختم نمی شود. خیلی از فرزندان طلاق به جز زندگی در خانواده‌شان وارد شدن و زندگی در کنار خانواده دیگری را تجربه می‌کنند. تجربه ای که گاه خیلی تلخ پیش می رود و برخی مواقع در حکم یک نقطه عطف در زندگی آن ها بروز می‌کند. در این گزارش به سراغ جوانانی رفتیم که این تجربه را از سر گذارنده‌اند. در خلال این روایت ها نقصان ها، پیامدهای عدم آمادگی برای ورود به یک خانواده جدید و نحوه درست رفتار اطرافیان عیان شده است.

کابوسی که هیچ وقت از آن بیدار نشدم

چند سالی از ازدواجش می گذرد. از همان ابتدای زندگی مشترک به دلیل شرایط شغلی همسرش به آلمان مهاجرت کرده است. سمانه می‌گوید حالا  صاحب دختری ۹ ساله است. درست هم سن و سال خودش زمانی که بدون آمادگی قبلی مجبور به زندگی با خواهران و برادر ناتنی‌اش شد: «می‌گویند اولین خاطره های کودکی در ۴ سالگی شکل می‌گیرند. برای من این موضوع خیلی تلخ شروع شده است. کمتر از ۴ سال داشتم که در یک درگیری پدرم لیوانی را به سمت مادرم پرتاب کرد. پیشانی مادرم شکافته شد و خون تمام صورتش را گرفت. این اولین خاطره از خانواده حقیقی خودم است.» سمانه می‌گوید هیچ وقت مادرش را برای جدایی از پدرش شماتت نکرده و حالا که فکرش را می کند می گوید شاید اگر من هم بودم همین تصمیم را می گرفتم: «حدود ۷ سال داشتم که اختلاف والدینم به اوج خودش رسید. پدرم اعتیاد داشت. مدت ها پیش از کارخانه ای که در آن کار می کرد اخراج شده بود. روزها بیرون از خانه می ماند و بی اطلاع به خانه می آمد.از نفقه و خرجی خبری نبود و زندگی مان  با دستمزد ست ها چند تکه‌ای که مادر برای سیسمونی نوزادان سفارش می گرفت می گذشت. هر بار که پدرم می آمد درگیری ها اوج می گرفت. طوری که آرزو می کردم برود و دیگر به خانه نیاید.»

زمانی که مادر سمانه موفق به  طلاق می شود حضانت او به صورت قانونی با پدرش بوده است: «برایم مثل کابوس بود که بدون مادرم با پدری که اعتیاد تمام مسئولیت ها را از یاد او برده بود زندگی کنم. مادربزرگ پیری داشتم که حتی توان نگهداری از خودش را هم نداشت و کم کم به بیماری فراموشی هم مبتلا شد. در نتیجه بین سال های ۱۳۷۱ تا ۱۳۷۳ بین خانواده اقوام پدری پاسکاری می شدم. یک سال در منزل یکی از عموها ماندم و زمانی که اختلاف عمو و همسرش بر سر نگهداری از من شروع شد به صورت ماهانه در منزل عمه هایم ساکن می شدم. افت تحصیلی دائما بیشتر می‌شد. مدام با بچه های دیگر خانواده مقایسه می شدم و هر وقت در بازی های کودکی دعوای‌مان می‌شد به من می‌گفتند اصلا برو خانه‌تان. مگر خودت پدر و مادر نداری؟»

رابطه مادرم با ناپدری آزارم می داد

سمانه در این روزها تجربه های تلخی را ضمیمه اتفاق های ناگوار دیگری که برایش افتاده می‌کند. تا این که سرانجام در ۹ سالگی حضانت او به مادرش سپرده می شود: «رفتن به خانه ای که در آن مردی دیگر با مادرم زندگی می کرد و دو بچه هم سن و سال من داشت برای من شوک دیگری بوجود آورد. راستش از رابطه مادرم با آن آقا اذیت می شدم و دلیلش برایم گنگ بود. چون دلبستگی خاصی به پدرم هم نداشتم. در آن خانه هم اختلاف وجود داشت. بیشتر هم سر ناسازگاری ما بچه ها با هم. اصرار داشتند بگویند که شما ها دیگر با هم خواهر برادر هستید. اما من و آن ها نه مادر واحدی داشتیم و نه از یک پدر بودیم. دوران بلوغ سختی داشتم چون توجه مادرم به دلیل کسب رضایت همسر دومش بیشتر به بچه های او بود. چون من پدری نداشتم که مادرم به خاطر من و تربیت غلطم مورد بازخواست قرار بگیرد و تقریبا به حال خودم رها شده بودم و حس سربار بودن از همیشه بیشتر آزارم می داد.»

کسی برای رفع حس سربار بودن کمک نکرد

سمانه به سن ۱۷ سالگی که رسید وارد بازار کار شد. وقتی هنوز دیپلم نگرفته بود: «مشاجراتم با خانواده ای که به من تحمیل شده بود بالا گرفت. طوری که دیگر نمی توانستم خانه را تحمل کنم. کسی برای حس سربار بودن و رفع آن به من کمکی نکرد. دایی من به کمک همسرش که مدرس زبان آلمانی بود یک آموزشگاه آموزش زبان دایر کرده بودند. اما این آموزشگاه فاصله خیلی زیادی تا خانه مان داشت. من به عنوان منشی در این آموزشگاه شروع به کار کردم. توانستم اعتماد دیگران را جلب کنم و از آن ها خواستم که شب ها را هم در همان آموزشگاه بمانم. تنهایی با همه نگرانی ها و تشویش هایی که داشت از جو خانه ناپدری ام بهتر بود.»

دو سال بعد سمانه با تلاش خودش زبان آلمانی را به خوبی فرا می گیرد و به عنوان کمک مدرس در آموزشگاه مشغول کار می‌شود. در همان روزها بود که با همسرش هومن آشنا می‌شود. سمانه می‌گوید زمان ازدواج هیج خبری از پدرش نداشته‌اند و هنگام عقد برای این مسئله به دردسر های دیگری برخورد کرده است: «تمام آن روزها گذشته. حالا بیشتر از ۱۲ سال است که ساکن کشوری هستم که کیلومترها با خانواده ام فاصله دارد. اگر بخواهم صادق باشم باید بگویم که هیچ وقت دلم برای اعضای خانواده ای که کنار آن ها زندگی کردم تنگ نمی شود. آن ها برایم با غریبه ها فرقی ندارند. نمی‌دانم چرا نتوانستیم با هم سازگاری داشته باشیم. مادرم هنوز برای آن دختر و پسر و عروس و داماد آن مرد مادری می کند اما من انگار عضو اضافه‌ای در آن جمع بودم. الان زندگی راحتی دارم. می‌گویند گذشته در گذشته و نباید در آن سیر کرد. اما من به یادآوری جزییات اتفاقات آن روزها اعتیاد دارم انگار. می‌دانم که باید این تجربه های تلخ را فراموش کنم تا مادر بهتری برای دخترم باشم اما حس می کنم خلاء نداشتن یک خانواده همیشه همراه من می‌ماند.»

 ناپدری ام حامی زندگی من شد

علیرضا بهاری این روزها تازه ورود به دهه چهارم زندگی اش را تجربه می‌کند. پدرش در سال ۶۲ به شهادت رسید و از آن به بعد سرپرستی‌اش را خانواده پدرش به عهده گرفتند. علیرضا می‌گوید آن زمان ۸ ساله بوده و یک خواهر و برادر ۶ و ۲ ساله هم داشته است: «درک درستی از شهادت نداشتم. فقط می دیدم که توجه اطرافیان نسبت به من که فکر می‌کردند از خواهر و برادرم بیشتر متوجه نبود پدرم می‌شوم بیشتر شده است. البته با شروع جنگ مادرم هم کمتر پدرم را می دید و همین موضوع باعث شده بود داغ نبودن او برایش تحمل پذیرتر شود. ما در خانه‌ای نزدیک سه راه شکوفه مستاجر بودیم و بعد از شهادت پدرم به خانه پدری اش در محله خراسان نقل مکان کردیم.»

پدربزرگم اصرار داشت مادرم عروس شان باقی بماند

علیرضا می گوید عرف آن زمان خیلی با مجرد بودن زن جوان در خانه ای که ۳ برادر شوهر جوان دیگر حضور داشتند سازگاری نداشته است: «پدربزرگم اصرار داشت که یکی از عمو ها با مادرم ازدواج کند و سرپرستی ما را به عهده بگیرند اما عمو هایم به وضوح این را نمی پذیرفتند. ۳ سال بعد از شهادت پدر بود که مادرم با یکی از همرزمان پدرم ازدواج کرد. مردی که ۴ سال از مادرم کوچک تر بود و همسرش را به دلیل سرطان خون از دست داده بود و یک دختر ۳ ساله از او به یادگار داشت.» پدربزگ پدری اولین کسی است که با این ازدواج مخالفت می‌کند:«یکی از مسائلی که روی آن تاکید داشتند نامحرم بودن خواهرم به همسر مادرم بود.خواهرم تازه به سن تکلیف رسیده بود و بزرگ تر ها می گفتند بهتر است که خواهرم با آن ها زندگی کند.این موضوع بیش از هر چیز دیگر مادرم را آزار می داد.در نهایت این بحث و جدل ها به جایی نرسید. مادرم با این آقا ازدواج کرد و ما به خانه‌ای در حوالی خیابان جیحون نقل مکان کردیم.»

از علیرضا می‌پرسم که چه حسی نسبت به ازدواج مجدد مادرش داشته است: «من از باقی بچه ها بزرگ تر بودم و رفتار من روی اطرافیان تاثیر می گذاشت. مادرم پیش از ازدواجش با من حرف زد و برایم از عواقب ازدواج اجباری با یکی از عمو ها گفت. یادم هست دو بار سر مزار پدرم مرا به دیدن مردی برد که قرار بود با او ازدواج کند. خواهر ناتنی ام را برای اولین بار همان جا دیدم و خیلی دوستش داشتم. بچه خیلی شیرینی بود. این که در دو سالگی مادرش را از دست داده بود خیلی دل من را سوزاند و از همان موقع خواستم که مادرم که به نظرم مهربان‌ترین زن دنیا بود مادر او هم باشد تا زن دیگری وارد زندگی‌شان نشود.»

دیدارهای قبل از ازدواج ما را با هم صمیمی‌تر کرد

علیرضا می‌گوید این دیدارها و آماده کردن او برای ازدواج دوم مادر نتیجه بخش بوده است: «مردی که همسر مادرم شد تمام تلاشش را برای ما کرد. حتا خانه قدیمی دو طبقه ای اجاره کرد تا خواهرم و ما راحت تر باشیم و دیگران کمتر بهانه ای به این خانواده جدید بگیرند. حالا همه ما ازدواج کرده‌ایم و خودمان بچه داریم. تصورم این است که اگر مادرم با ایشان ازدواج نمی کرد شاید متحمل سختی های زیادی در زندگی مان می شدیم. ناپدری ام در همه آن سال ها مهم ترین رفیق و حامی من شد. هنوز هم حس و حال یک خانواده همدل در بین ما وجود دارد. پدر و مادرمان به دوران سالمندی رسیده‌اند و حالا این ما هستیم که وظیفه داریم مراقب آن ها باشیم.»

اشتباه رایج والدین در ازدواج مجدد

به نظر می رسد نحوه مطرح کردن ازدواج مجدد والدین تاثیر زیادی در سازگاری کودکان با شرایط جدید و زندگی در خانواده های تلفیقی دارد.دکتر ویدا فلاح روانشناس و مدرس مهارت های زندگی در این باره می گوید والدین نباید پس از طلاق نزدیکی اغراق آمیزی با کودکان خود داشته باشند و از همان کودکی باید کودک را متوجه تنهایی خود کنند:«یکی از اشتباهات رایج والدین بعد از طلاق این است که برای امینت روانی دادن به کودک مدام به آن ها می گویند که برای آن ها زندگی می‌کنند، برای آن ها تلاش می کنند و هرگز کسی جای آن ها را در زندگی شان پر نمی کند و ازدواج نمی کنند. اما چند سال بعد از طلاق تازه مشکلات اساسی شروع می شود. تنهایی، چالش های زندگی، نداشتن امنیت روانی و امید به زندگی از مهم ترین پیامد های بعد از طلاق هستند که در والدین زمینه ساز افسردگی می شوند. زمانی که والدین به این نتیجه می‌رسند که باید ازدواج کنند کودکان این تصور را دارند که والد شان دیگر آن ها را دوست ندارد و می خواهد شخص دیگری را جایگزین آن ها کند.»

نگوییم که کودک است و متوجه نمی‌شود!

این روانشناس می‌گوید والدین پیش از ازدواج باید با زبان ساده از نیازها و تنهایی ها و نگرانی های شان صحبت کنند و اگر می توانند حتما پیش از رسمی کردن رابطه تازه شان کودک را با طرف مقابل شان آشنا کنند: «همان طور که آمار طلاق در جامعه مان رو به افزایش است آمار تشکیل خانواده های تلفیقی نیز بیشتر از قبل شده است. بنابراین لازم است که در این زمینه با کودکان و نوجوانان مان صحبت داشته باشیم. بدترین رفتار این است که تصور کنیم آن‌ها کودک هستند و متوجه نمی‌شوند که چه چیزی به صلاح است. از همان ابتدا کودک به صورت کاملا شفاف باید با این مسئله مواجه شود. خانواده جدیدش را ببیند و ساعاتی را با آن ها سپری کند.

از کودک مشورت نگیرید

«والدین باید برای ازدواج مجدد کودک را در جریان شرایط جدید قرار بدهند. اما مشورت گرفتن از آن ها که این کار را انجام بدهند یا نه اشتباه است.» دکتر فلاح با بیان این مطلب ادامه می‌دهد: «درباره اهمیت کودک و نوجوان‌تان در زندگی تان با او صحبت کنید و اگر قصد ازدواج مجدد دارید در باره نیازهای‌تان با آرامش و بدون این که او را نگران کنید درد دل داشته باشید. اما تصمیم را به عهده او نگذارید و به او نگویید هر چه او بخواهد را انجام می‌دهید. در این صورت حتما با این پاسخ رو به رو می‌شوید که من نیازی به پدر یا مادر جدید ندارم.»

یک ملاقات خانوادگی

لازم است که کودکان هر دو طرف همدیگر را پیش از ازدواج والدین شان ملاقات کنند. دکتر فلاح می‌گوید این یکی از بهترین تصمیم ها پیش از رسمی کردن ازدواج مجدد است :«کودک و نوجوان شما حق دارد بداند که به زودی با چه کسانی قرار است زندگی کند.هدیه خریدن از طرف بچه ها برای یک دیگر خیلی تاثیر خوبی دارد.در فرهنگ ما در باره نامادری و ناپدری اطلاعات اغراق شده و نامناسبی وجود دارد.لازم است با رفتار درست این تصورات را از ذهن فرزندان همسر جدیدتان بیرون کنید.»این روانشناس می گوید مدارا با فرزندان شخصی دیگر حتما سخت است و صبوری زیادی می طلبد:«هر گاه از این موضوع خسته شدید یا اتفاقی افتاد که ناراحت تان کرد باید با خودتان فکر کنید که دوست دارید همسر تازه تان چه رفتاری با فرزند شما داشته باشد .با این تفکر و تکرار این سوال رفتار شما با صبوری بیشتری همراه می شود و می توانید جای خالی مادر یا پدر را برای فرزندان همسرتان پر کنید و حامی آن ها باشید.تنها با این تفکر است که خانواده های تلفیقی آسایش و همدلی را در کنار هم تجربه می کنند و از آسیب های فردی و اجتماعی متعدد در امان می مانند.»

 آمارها نشان می دهد حدود ۱۹ میلیون کاربر اینترنت در کشورمان زیر ۱۸ سال سن دارند و از سوی دیگر افزایش جرایم اینترنتی نشان از افزایش تهدیدات سایبری بویژه برای کودکان و نوجوانان دارد. این در حالی است که والدین فرزندان خود را در محیط مجازی تنها گذاشته اند و این تنهایی به چنین اتفاقاتی منجر می شود و کودک خواسته یا ناخواسته وارد فضای جرائم سایبری می شود. معمولا هم در این فضا یا قربانی است یا متهم، به همین دلیل بسیاری از کارشناسان مسائل کودک و نوجوان براین باورند که باید “والدگردی” در هر خانواده ای برای جلوگیری از آسیب های احتمالی فضای مجازی به عنوان یک ضرورت مورد توجه قرار گیرد.

در این گزارش به سراغ کودک و نوجوانانی آمده ایم که لذت بازی های رایانه ای آن ها را متهم به سرقت کرده، همچنین با والدینی به گفت و گو نشستیم که هیچ اطلاعی از سارق حساب های بانکی خود نداشتند و وقتی با متهم روبه رو شدند در عین ناباوری، کودکان خود را در مقابل خود دیدند، متهمان کوچکی که در نهایت بخشیده شدند.

خالی کردن حساب به وقت استراحت پدر 

«باربد» کودکی ۱۲ ساله و بسیار باهوش است. این را می توان در جملات کوتاه اما حساب شده اش متوجه شد، از حساب والدینش حدود ۱۲ میلیون برداشت کرده و به گفته خودش برای خرید بازی های رایانه ای آن هم به صورت پنهانی این کار را انجام داده است، می گوید: «زمانی که پدرم از سر کار برگشت و در حال استراحت بود این کار را کردم، الان خیلی از این کارم ناراحت هستم اما بازی رایانه ای که انجام می دادم آنقدر جذبم کرده بود که نمی توانستم آن را رها کنم. به مراحل پایانی بازی نزدیک بودم و دلم می خواست تا پایان ادامه بدم، به همین دلیل مجبور شدم از حساب پدرم برداشت کنم، چون بازی انلاین بود و وقتی نداشتم.»

او همچنان بازی های رایانه ای را دوست دارد و به بازی هم ادامه می دهد: «پدرم در حال استراحت بود، بدون اینکه متوجه شود، مشخصات حساب بانکی اش را که در گوشی اش ذخیره کرده بود برداشتم و به مدت ۳۰ روز از حساب بانکی پدرم بازی خریداری می کردم و پیامک های بانکی را از گوشی او حذف می کردم به همین دلیل پدرم اصلا متوجه نشد، یک روز که برای خرید از حساب بانکی اش که مثل اینکه از حساب های پس اندازش بود برای خرید رفته بود، متوجه شد که حسابش تقریبا خالی است، خیلی عصبانی شده بود و در خانه داد و فریاد راه انداخته بود که نمی دانم چرا حسابم خالی است، می خواست برود پیش پلیس تا شکایت کند اول فکر کردم که متوجه نمی شوند که من انجام داده ام اما بعد ترسیدم و خودم به پدرم گفتم.»

به او می گویم وقتی پدرت متوجه شد، چه رفتاری با تو داشت ؟ با کمی خجالت می گوید:  «سرم داد زد که من به سختی کار می کنم و پول پس انداز می کنم برای آینده ایت، آن وقت تو به راحتی آن را خرج بازی آنلاین می کنی؟ تا چند روز با من حرف نمی زد رفتار مادرم هم مثل قبل نبود از کارم پشیمان بودم اما بعد از مدتی رفتارشان با من خوب شد.»

مادر باربد که همراه پسرش است، با لبخندی که نشان می دهد کار پسرش برایش عجیب بود و بعدها تبدیل به  سوژه خنده شده است ، می گوید: «اصلا حواسمان به باربد نبود که چرا سرش مدام در گوشی است، هر وقت از او پرسیدم چیکار می کنی، می گفت بازی می کنم، خوب من هم می گفتم بازی که چیز بدی نیست اما هرگز فکرش را نمی کردم این بازی ها رایگان نباشد.»

از او می پرسم صرف نظر از اینکه این بازی ها هزینه دارد یا نه برای شما مهم نبود که این بازی، چگونه بازی است و آیا آثار روانی بدی برای فرزندتان دارد یا نه؟ ” من بازی های رایانه ای را نمی شناسم اما عموما بازی های رایانه ای جنگی و خشن است، پسر بچه ها این نوع بازی ها را دوست دارند. به نظر باید در این زمینه از طریق صدا و سیما یا فضای مجازی، آموزش داده شود تا هم والدین آگاه شده و هم کودک و نوجوانان آگاهی بیشتری در این زمینه کسب کنند.»

متهم، فرزند خانواده بود 

وقتی پلیس از او خواست به همراه والدینش به پلیس فتا بیاید، هرگز باور نمی کرد که دستش رو شده باشد، اما وقتی همراه پدر و مادرش وارد اتاقی شد که پرونده ای  از مستندات را نشانش می داد که در فلان روز و ساعت تراکنش اینترنتی داشته، راهی جز سکوت ندید. اتهامش را پذیرفت و از والدینش عذرخواهی کرد. پدر و مادر نیز راهی جز گذشت و صرف نظر از ادامه رسیدگی به شکایتی که کرده بودند، نداشتند چون کسی که به عنوان متهم روبه روی آن ها نشسته بود کسی نبود جز علیرضا تنها پسر ۱۲ ساله شان.

علیرضا می گوید: «پدر و مادر شاغل هستند و بسیاری از ساعات روز درخانه تنها هستم، مدت ها بود که به بازی رایانه ای عادت کرده بودم و از این طریق وقتم را پر می کردم. اوایل از پدرم می خواستم که برایم بازی ها را خریداری کند اما زمان بازی کوتاه بود و باید دوباره خریداری می کردم، مادر شاکی شده بود که چرا تمام وقتم را صرف این بازی ها می کنم به همین دلیل تصمیم گرفتم از حساب بانکی آن ها برداشت کنم اما اصلا فکرش را نمی کردم که کارم خلاف است و جرم مرتکب شده ام.»

مادر علیرضا می گوید: «چند هفته  پیش یک شکایت به دادسرای مبارزه با جرائم رایانه ای ارائه دادم با این مضمون که ۱۸۰ میلیون ریال از حساب من و همسرم کسر شده، ما که خریدی انجام نداده بودیم و نمی دانستم چرا این مبلغ از حسابم کم شده است، چندین ماه به دفعات متوالی، مبالغی از حساب پس اندازمان برداشت می شد از طرفی پیامک حساب بانکی ام نیز فعال نبود پس از گذشت چند روز متوجه این برداشت ها شدم .اغلب خریدهایم حضوری است و خرید اینترنتی انجام نمی دهم. کارشناسان پلیس فتا موضوع را بررسی کردند، اول تصور می کردند کارتم کپی برداری شده اما متوجه شدند که از کارتم در خرید بازی های آنلاین مورد استفاده قرار گرفته و تراکنش های بانکی مستقیم با گوشی هوشمندم انجام شده، آن ها به این نتیجه رسیدند که احتمال دارد فرزندمان از کارت بانکی ما برای انجام بازی های آنلاین استفاده کرده باشد. بعدها مشخص شد علیرضا بدون اطلاع ما و با فعال کردن رمز دوم و رمز پویا کارت، از آن برای خرید و استفاد از بازی های آنلاین استفاده کرده، وقتی متوجه شدیم کار علیرضا بوده از شکایت مان صرف نظر کردیم.»

برداشت ۶۷۰ میلیون ریال از حساب پدر توسط کودک ۱۱ ساله 

در پرونده دیگری  که به تازگی مختومه شده کودکی ۱۱ساله اقدام به برداشت از حساب پدرش به مبلغ ۶۷۰ میلیون ریال کرده است، حساب بانکی پدر در اختیارش بود و بدون محدودیت از حساب پدرش برای خرید بازی های آنلاین، خرید می کرد.  پدرش می گوید: «تصور می کردم فردی با دسترسی به اطلاعات حساب بانکی ام اقدام به برداشت غیرمجاز از حسابم کرده اما اصلا حتی یک درصد فکر نمی کردم فرزند ۱۱ ساله ام این کار را کرده باشد، بی اطلاع از این موضوع شکایتی تنظیم کردم،  مشخص شد برداشت غیرمجاز از حسابم به‌ صورت خرید از طریق شرکتی که فروش بازی، برای اکانت‌های بازی آنلاین دارد صورت گرفته است با بررسی دقیق تر مشخص شد پسرم با دسترسی به پیامک‌های تلفن همراه و استفاده از رمز دوم پویا برای تقویت بازی آنلاین خود این مبلغ را برداشت کرده، وقتی متوجه شدم فرزندم این کار را کرده از شکایتم صرف نظر کردم. تا مدت ها گیج بودم و باورم نمی شد او این کار را کرده باشد.»

برداشت ۴۰۰ میلیون ریالی از حساب مادر 

برای اینکه به مراحل بالاتر بازی آنلاین برسد وارد حساب بانکی مادرش می شود، مرحله اول برداشت می کند اما این بازی تمامی ندارد، گویا اصلا مرحله ای به عنوان پایان تعریف نشده است، مرحله به مرحله بالاتر می رود و برداشت از حساب به مرز ۴۰ میلیون تومان می رسد اما یک آن این بازی در مرحله ای حساس متوقف می شود،چرا ؟برای این که دیگر پولی در حساب مادر نمانده که بخواهد برداشت کند، پس انداز اندک مادر به همین راحتی دود می شود.

این ها را مادر متین پسر ۱۲ ساله می گوید” پیامک بانکی ام فعال است اما وقتی پسرم از حسابم برداشت می کرد هیچ پیامکی دریافت نمی کردم گویا او تمام پیامک ها را پاک می کرد و من از همه جا بی خبر بودم. شاغل هستم و بعد از ظهرها خسته به خانه می آیم و کمی استراحت می کنم، متین در ساعت استراحتم گوشی موبایلم را بر می داشت و به راحتی از حسابم برداشت می کرد، این پول را برای کار مهمی پس انداز کرده بودم اما به راحتی خرج بازی آنلاینی شد که هیچ سودی هم  ندارد. وقتی متوجه شدم که حسابم خالی شده که خیلی دیر شده بود.به خاطر این موضوع شکایت کردم و وقتی متوجه شدم متهم پسر خودم است مبهوت ماندم.»

ساخت موشن گرافی برای آموزش به کودکان برای برداشت از حساب والدین 

سرهنگ رامین پاشایی معاون اجتماعی پلیس فتا درباره این نوع پرونده ها می گوید:« گاهی از سوی والدین گزارش می شود که از حساب بانکی آن ها به صورت غیرمجاز برداشت شده است، اما دیر متوجه موضوع شده اند .زمانی که گوشی تلفن همراه والدین و شماره حساب و اینترنت بانک آن ها در اختیار فرزندان است بدون اجازه و گاه از سر کنجکاوی به سراغ آن رفته و وجوهات کارت بانکی را خالی می کنند حتی پرونده ای داشتیم که فردی که اکانت ها را واگذار می کرد بچه ها را تشویق کرده و آن ها را راهنمایی می کرد که از برای خرید فلان بازی، از حساب پدر یا والدین خود برداشت کنند. در پرونده دیگری کودکی از حساب بانکی پدربزرگش مبالغی را برداشت کرده بود.»

گروه سنی متهمان این پرونده کودکان ۱۲ تا ۱۳ ساله هستند 

پاشایی می گوید: «گروه سنی کودکانی که از این طریق از حساب بانکی والدینشنان سرقت کرده اند ۱۲ تا ۱۳ ساله  هستند. کودکان در این سنین قدرت تشخیص پایینی دارند والدین باید مراقب حساب های بانکی خود باشند چرا که گاه کودکان در استفاده از حساب بانکی یا کارت بانکی والدین وارد درگاه های جعلی شده و کل حساب آن ها خالی می شود.»معاون اجتماعی پلیس فتا  همچنین می گوید به لحاظ جنسیتی، کودکانی که اقدام به سرقت از حساب والدین خود کرده اند، پسر هستند.

توصیه به والدین

پاشایی خطاب به والدین توصیه می کند که حساب بانکی شما مختص به خود شما است و نباید در اختیار هیچ فردی قرار گیرد: «پرونده های بسیاری در پلیس فتا تشکیل شده که کارت بانکی افراد به صورت ناخواسته در اختیار برخی از افراد سودجو قرار گرفته و از کارت بانکی افراد سوء استفاده شده است. سایت های اسکیمر، شرط بندی و قمار از کارت های سرقتی و اجاره ای استفاده می‌کنند. در چنین شرایطی اگر کارت بانکی شما در اختیار چنین افرادی قرار گرفته و از کارت شما استفاده شود، برای شما پرونده قضائی تشکیل می شود براین اساس اکیدا توصیه می شود که حساب بانکی خود را در اختیار هیچ فردی حتی فرزندتان قرار ندهید اگر گوشی تلفن همراه خود را در اختیار فرزندتان قرار می دهید،حتما به خاطر داشته باشید که رمز اینترنت بانک و گذر واژه خود را در اختیار آن ها قرار ندهید.»

به گزارش ایرنا نظام پرداخت یارانه در ایران تقریباً از ابتدای انقلاب یک مسئله جدی در حوزه موضوعات اقتصادی دولت‌ها بوده است. مدیریت پرداخت یارانه به‌ویژه در مسیری که به عدالت هرچه بیشتر منتهی شود، دغدغه اکثر دولت‌های پس از انقلاب بود. این موضوع اما در دولت پیشین تنها یک بعد داشت؛ حذف یارانه مردم و استفاده از آن در بودجه جاری کشور. دولت قبل بدون هیچ برنامه مشخصی برای نظام یارانه‌ای کشور و صرفاً با موضع‌گیری علیه طرح هدفمندی یارانه‌ها، سعی در حذف یارانه مردم داشت.

دولت قبل در حالی به طرح انتقادات گسترده از هدفمندی یارانه‌ها پرداخت که هم‌زمان از منابع آن برای اجرای طرح‌های تبلیغاتی خود از جمله طرح تحول سلامت بهره می‌برد. نتیجه این عملکرد دولت قبل، کاهش شدید سهم مردم از منابع هدفمندی بود به طوری که سهم یارانه مستقیم پرداختی به مردم با شیب تندی کاهش یافت.

در بودجه سال ۱۳۹۲ که توسط دولت دهم تدوین شد درآمد دولت از افزایش قیمت‌های ناشی از هدفمندی یارانه‌ها ۵۰ هزار میلیارد تومان تصویب شده بود. این درآمد حاصل گران کردن قیمت حامل‌های انرژی و حذف یارانه‌های کالاهای اساسی بود.

در دولت دهم از رقم ۵۰ هزار میلیارد تومان درآمد حاصل از هدفمندی یارانه‌ها ۴۱ هزار میلیارد تومان بابت پرداخت یارانه نقدی ۴۵۵۰۰ تومانی به مردم در نظر گرفته شده بود و ۹ هزار میلیارد تومان مابقی هم صرف کمک به بخش تولید و سلامت می‌شد.

در دولت‌های یازدهم و دوازدهم با تصمیمات متناوبی که برای افزایش قیمت حامل‌های انرژی و حذف تدریجی یارانه‌های مختلف گرفته شد، درآمد دولت از محل هدفمندی یارانه‌ها سال به سال بیشتر شد به طوری که در سال پایانی دولت دوازدهم درآمد دولت از این محل به ۳۳۴ هزار میلیارد تومان رسید یعنی نزدیک به ۷ برابر شد.

به عبارت دیگر درآمد دولت دوازدهم از هدفمندی یارانه‌ها نسبت به دولت دهم ۲۸۴ هزار میلیارد تومان بیشتر شد و از ۵۰ هزار میلیارد تومان به ۳۳۴ هزار میلیارد تومان رسید.

اما دولت قبل با وجود این درآمد هنگفت، فقط بخش ناچیزی از آن را صرف افزایش واریز یارانه مستقیم نقدی به حساب مردم کرد و مابقی آن فدای کسری بودجه دولت شد.

وعده معروف رئیس دولت قبل با این مضمون که «آن‌چنان رونق اقتصادی ایجاد کنم که دیگر کسی به یارانه احتیاجی نداشته باشد» سرانجام به حداقلی شدن سهم مردم از یارانه‌ها در عین نیاز هرچه بیشتر مردم به حمایت دولت منتهی شد.

با تغییر دولت اما گام مهمی در اصلاح یارانه برداشته شد. جایگزین شدن پرداخت یارانه مستقیم به جای تخصیص رانت ارز ترجیحی، اقدام مهمی برای حذف رانت از اقتصاد کشور و عادلانه شدن پرداخت یارانه بود.

در دولت سیزدهم با اصلاح یارانه‌های کالاهای اساسی،‌ رقم یارانه نقدی به ۳۰۰ تا ۴۰۰ هزار تومان افزایش یافت که برای اقشار متوسط و کم‌درآمد رقم قابل قبولی محسوب می‌شود و قدرت خرید آنها را بالا می‌برد.

با تصمیم دولت سیزدهم و برای جبران افزایش قیمت‌ها ناشی از اصلاح ارز ترجیحی، یارانه‌های ۳۰۰ تا ۴۰۰ هزار تومانی به حساب مردم واریز شد، این در حالی است که در دولت قبل خبری از یارانه جبرانی نبود.

قیمت کالاهای اساسی در دولت‌های یازدهم و دوازدهم بین ۲۸۴ درصد تا ۷۹۸ درصد افزایش یافت یا به عبارتی ۴ تا ۹ برابر شد. با این حال، دولت قبل تمایلی به افزایش مبلغ یارانه نقدی نداشت و همان رقم ۴۵۵۰۰ تومانی که دولت دهم در سال ۱۳۸۹ به مردم داد تا پایان دولت دوازدهم باقی ماند.

دولت قبل فقط بابت افزایش قیمت بنزین در سال ۱۳۹۸ یارانه حدوداً ۵۰ هزار تومانی به حدود ۷ دهک جامعه پرداخت کرد.

دولت گذشته همچنین با اتخاذ سیاست ارز ۴۲۰۰ تومانی، هدف خود را جلوگیری از افزایش قیمت کالاهای اساسی عنوان کرد اما در مهار تورم این کالاها ناموفق بود و با ناتوانی در افزایش صادرات نفت و وصول درآمدهای ارزی، به تدریج مجبور شد یکی یکی کالاهای اساسی را از لیست ارز ۴۲۰۰ تومانی خارج کند اما یک ریال هم به یارانه مردم اضافه نکرد.

اما اکنون دولت سیزدهم رقم یارانه نقدی را برای اقشار مختلف ۲ تا ۳ برابر افزایش داده است. بالا بودن یارانه‌های جدید در حدی است که افرادی که در دولت‌های گذشته از دریافت یارانه محروم شده بودند و به علت رقم نازل آن تمایلی به پیگیری دریافت یارانه نداشتند، اکنون انگیزه پیدا کرده‌اند تا برای دریافت یارانه ۳۰۰ تا ۴۰۰ هزار تومانی ثبت‌نام کنند.

این رقم یارانه پرداختی کمک شایانی به رفع فقر مطلق در جامعه کرده است. امروزه  در دهک‌های اول درآمدی یک خانواده ۴ نفره حدود ۱ میلیون ۶۰۰ هزار تومان یارانه می‌گیرد و این رقم سهم قابل توجهی در تأمین معاش این خانواده‌ها و رفع فقر مطلق در میان آنها ایفا می‌کند.

به گزارش خبرنگار مهر، وام ودیعه در سال جاری با فراز و نشیب زیادی رو به رو بود و در چند نوبت این تسهیلات به تصویب مراجع مختلف رسید.

وام ودیعه مسکن که سابقه پرداخت دو ساله در سال‌های کرونایی ۱۳۹۹ و ۱۴۰۰ را دارد، مشخص نبود که آیا امسال هم پرداخت می‌شود یا خیر که برای نخستین بار در سال جاری، معاونت مسکن و ساختمان وزارت راه و شهرسازی در ۱۷ اردیبهشت امسال از تصویب اعطای تسهیلات ودیعه مسکن در شورای پول و اعتبار خبر داد.

بر اساس اعلام این وزارت خانه، سقف وام ودیعه مسکن تهرانی‌ها، کلانشهری ها و سایر شهرها به ترتیب ۶۰، ۴۵ و ۳۰ میلیون تومان بود. این در حالی است که طی سال‌های ۱۳۹۹ و ۱۴۰۰ بیش از ۴۵۰ هزار خانوار شهری در سراسر کشور تسهیلات ودیعه مسکن دریافت کردند.

این در حالی است که در سال‌های ۱۳۹۹ و ۱۴۰۰، وام ودیعه مسکن تهرانی‌ها ۷۰ کلانشهری ها ۴۰ و سایر شهرها ۲۵ میلیون تومان با نرخ سود ۱۳ درصد بود اما در سال جاری نرخ سود آن را بانک‌ها و شورای پول و اعتبار ۱۸ درصد متقبل شدند.

وام ۱۰۰ میلیون تومانی با سود ۱۸ درصد در ستاد تنظیم بازار (اول خرداد)

دومین بار اعطای تسهیلات ودیعه مسکن در ستاد تنظیم بازار بررسی و مقرر شد تا این تسهیلات به ۱۰۰ میلیون تومان افزایش یابد ولی برای ابلاغ به بانک‌ها نیاز به مصوبه شورای پول و اعتبار داشت.

پیشنهاد وزارت راه و شهرسازی در نشست ۳ خرداد امسال در شورای پول و اعتبار بار دیگر بررسی و اعلام شد که سقف وام ودیعه مسکن تهرانی‌ها، کلانشهری ها و ساکنان سایر شهرها به ترتیب ۱۰۰، ۷۰ و ۴۰ میلیون تومان با نرخ سود ۱۸ درصد و بازپرداخت ۵ ساله به تصویب رسیده است.

همچنین مقرر شد وزارت راه و شهرسازی لینک ثبت نام متقاضیان در سامانه جامع مسکن حمایتی به آدرس https://saman.mrud.ir/ را فعال کند.

وزارت راه و شهرسازی این سامانه را فعال کرد ولی خبری از معرفی متقاضیان به بانک نبود. معاونت مسکن و ساختمان وزارت راه و شهرسازی در اطلاعیه‌ای از آغاز ثبت‌نام متقاضیان تسهیلات کمک ودیعه مسکن از روز پنج شنبه ۱۲ خردادماه از طریق ثبت درخواست در سامانه طرح‌های حمایتی مسکن خبر داد.

وام ودیعه ۱۰۰ میلیون تومانی با سود ۱۳ درصد در شورای عالی سران قوا (۳۰ خرداد)

رستم قاسمی ۳۱ خرداد از تصویب اعطای تسهیلات کمک ودیعه مسکن تا سقف ۴۰ هزار میلیارد تومان با نرخ سود یارانه‌ای ۱۳ درصدی در نشست ۳۰ خرداد شورای عالی هماهنگی اقتصادی سران قوا به ریاست رئیس جمهور خبر داد.

۱ تیر ماه امسال علی صالح آبادی رئیس کل بانک مرکزی و دبیر شورای پول اعتبار در حاشیه نشست هیئت دولت از تصویب اعطای تسهیلات کمک ودیعه مسکن با اعتبار ۴۰ هزار میلیارد تومانی در جلسه ۳۱ خرداد این شورا با سقف‌های ۱۰۰، ۷۰ و ۴۰ میلیون تومانی برای مستأجران به ترتیب تهرانی، کلانشهری و ساکن سایر شهرها خبر داد.

چرا بانک‌ها وام ودیعه نمی‌دهند؟

بررسی‌های میدانی حاکی است هنوز بانک‌ها اقدام به اعطای تسهیلات کمک ودیعه مسکن نکرده و از اعطای این تسهیلات سر باز می‌زنند. ضمن اینکه بانک‌ها می‌گویند هنوز دستورالعمل وام ودیعه مسکن به ما ابلاغ نشده است.

این در حالی است که یک پایگاه خبری وابسته به بانک مرکزی امروز اعلام کرد: بخشنامه بانک مرکزی در تاریخ ۱۰ خردادماه به ۲۰ بانک ابلاغ شده است و بر این اساس عدم پرداخت وام به دلیل نبود بخشنامه بانک مرکزی موجه نیست.

در این بخشنامه آمده است: حسب تصمیمات اتخاذ شده در شورای پول و اعتبار در تاریخ سوم خردادماه، شورای پول و اعتبار با اعطای تسهیلات کمک ودیعه مسکن با نرخ مصوب شورای پول و اعتبار، دوره بازپرداخت حداکثر پنج سال، در سقف‌های فردی ۱۰۰، ۷۰ و ۴۰ میلیون تومان به ترتیب در تهران، مراکز استان‌ها و شهرهای بالای ۲۰۰ هزار نفر جمعیت و سایر شهرها و از محل منابع بانکی موافقت کرده است.

در ادامه بخشنامه تاکید شده است: نحوه معرفی متقاضیان واجد شرایط جهت بهره‌مند از تسهیلات مزبور توسط سامانه وزارت راه و شهرسازی خواهد بود.

به نظر می‌رسد بخشنامه فوق مربوط به مصوبه‌ای است که بر اساس آن تسهیلات ودیعه مسکن قرار بود با نرخ سود ۱۸ درصد پرداخت شود؛ حال آنکه نرخ سود این تسهیلات بار دیگر تغییر کرد و بر اساس اعلام رستم قاسمی وزیر راه و شهرسازی، قرار است با نرخ سود ۱۳ درصد به مستأجران متقاضی دریافت آن پرداخت شود.