به گزارش «تابناک» به نقل از عصر ایران، امید دریسی در مطلبی درباره اتفاقات رخ داده در حواشی مسابقه فوتبال ایران و لبنان نوشت: اتفاقاتِ ناگوارِ قبل از بازیِ ایران و لبنان در مشهد حالا خبر روز است. گفته شده بود بازی را در همین تهران برگزار کنید ولی اصرار بر برگزاری در شهری دیگر و لابد با گمان ترفندی کار دست آقایان داده است.

در حالی که قرار بود بانوانِ ایرانی در استادیومِ محلِ برگزاری بازی فوتبال ایران و لبنان (ورزشگاه امام رضا، مشهد) حضور داشته باشند و بلیت‌فروشی هم انجام شده بود اما در نهایت بانوان ایرانی نه تنها به ورزشگاه راه نیافتند بلکه با اسپری فلفل از آنان استقبال شد!

آقایان برای این که تهدیدی (تعلیق) علیه فوتبال ایران رخ ندهد ابتدا بلیت‌فروشی به بانوان را انجام داده‌اند و بجایش سر بزنگاه یقهٔ آنان را گرفته‌اند و از ورودشان به ورزشگاه امام رضای مشهد جلوگیری کرده‌اند! تا به اینجای قضیه هم که مصیبتی‌ است بس بزرگ، اما به کنار!

آغازِ ماجرا از همین جاست! در واقع باید بگوییم خطر دقیقاً از این‌جا آغاز می‌شود که پس از این باید منتظرِ ورودِ احتمالیِ نهادهای خارجی بابت اتفاقِ مورد بحث باشیم.

قبل از پرداختن به «خطر» ابتدا لازم است مشخص شود وقتی مقاماتِ عالی کشور مخالف چنین رویکرد و رفتاری هستند پس اینان چه کسانی‌اند که با ناشی‌گری مسببِ هزینه تراشی برای نامِ ایران، مردم ایران و موجبِ وهن نظام می‌شوند؟!

اینان به نمایندگی از کدام مردم در حالِ آبرو بِری از مردم در نگاه جهانیان هستند؟ اصلاً شما کِه هستید که امیالِ غیر قانونیِ خود را بر مردم تحمیل می‌کنید؟! شما از جانبِ چه قدرتی مرتکبِ چنین اعمالِ فرا قانونی می‌شوید؟!

الحمدلله مملکت قانون دارد متولی دارد، هر نهاد برابرِ اختیاراتی که قانون برایش مشخص کرده دقیقاً مطابقِ با همان قانون نیز باید پاسخ‌گو باشد. این‌گونه که نمی‌شود خودسرها میدان‌داری کنند.

خبرها حاکی از دستور رییس مجلس به کمیسیون امنیت ملی و ورود شخص رییس‌جمهور و دستور به وزیر کشور جهت پیگیری موضوع و نیز ورود دادستان کل کشور به اتفاقاتِ است. گر چه امیدوار کننده است اما ناکافی‌ است زیرا بارها و بارها با چنین اقداماتِ غیرقانونی مواجه بوده‌ایم و به علت عدم وجود برخورد قاطع کماکان شاهد این صحنه‌ها هستیم.

امید است یک جا و برای همیشه این بساط و این افتضاحات جمع شود. گرهی که با دست باز می‌شود را به دندان نسپارید! چرا در نهایت مردم این مملکت باید از دخالتِ نهادهای خارجی خوشحال شوند؟!

چرا باید اجازه دهیم AFC و FIFA بیایند دخالت کنند تا مشکلی که خودمان می‌توانیم حل کنیم را به ضربِ تحدید و تهدید حل کنند؟!

مردم این مملکت که نباید از مقامات و نهادهای وطنی برای حل مشکل‌شان ناامید شوند! معلوم است وقتی ببینند اراده‌ای در داخل برای حل مشکل نیست از دخالت خارجی خرسند می‌شوند و استقبال می‌کنند. مصداقِ بارزِ مدعای نویسنده، احکامِ متعددِ انضباطی و مالیِ نهادها و متولیانِ خارجیِ فوتبال علیه خیل عظیمی از باشگاه‌های ایرانی‌ست!

خطر بیخ گوش‌مان است آقایان مسئول! دیوارِ بی‌اعتمادیِ مردم نسبت به برخی نهادها بلند است آقایانِ مسئول! احکامِ سنگینِ فیفا و ای‌اف‌سی علیه باشگاه‌ها و بازیکنان ایرانی و اقناع مردم را مقایسه کنید با احکامِ کمیتهٔ انضباطیِ فدراسیون خودمان و اعتراضات گستردهٔ همین مردم نسبت به آرا صادره! بنابراین مشهود است بنا به هر دلیلی مردم طی این سال‌ها نسبت به ورود و آرای نهادهای خارجی تمکین و اطاعتِ و به واقع اعتمادِ کاملاً متفاوتی نسبت به داخلی‌ها نشان داده‌اند.

بیش از این به دخالتِ عواملِ خارجی مشروعیت نبخشیم. دخالتی که تا دیروز احکامِ انضباطی برای باشگاه و بازیکن را در بر می‌گرفته امروز به حقِ حضورِ قسمتی از جامعه در ورزشگاه‌ها رسیده و فردا روز مشخص نیست به کجا ختم شود و چه مطالبه‌ای را در بر گیرد…

آیا گوش شنوایی هست؟ زنگ خطر را می‌شنوید؟