به گزارش مهر در هفته‌های اخیر که طرف‌های مختلف خارجی حاضر در مذاکرات وین بر دسترس بودن حصول توافق تاکید داشتند و به دنبال ایجاد خط رسانه‌ای مثبت به جهت فشار به تیم مذاکره‌کننده کشورمان برای پذیرش عجولانه‌ی توافق، بدون دستیابی به تمامی مطالبات اصلی کشورمان بودند که پس از مقاومت فعال و ناکامی در این بازی رسانه‌ای، طرف آمریکایی با طرح خواسته‌ی جدید و بزرگنمایی مطالبات روسیه به دنبال انداختن توپ در زمین ایران و روسیه است.

از این روی، «جوزپ بورل» مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا روز جمعه با انتشار توئیتی از توقف در مذاکرات وین به دلیل برخی عوامل خارجی خبر داد و سعید خطیب‌زاده سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان در واکنش به این توئیت گفت: مکث در مذاکرات می‌تواند حرکتی برای حل هر مشکل باقی مانده و بازگشت نهایی باشد. هیچ عامل خارجی بر اراده مشترک ما برای پیشبرد توافق جمعی تاثیر نمی‌گذارد.

امیرعبداللهیان: توافق در دسترس است اگر طرف آمریکایی واقع‌بینانه رفتار کند

حسین امیرعبداللهیان وزیر امور خارجه کشورمان نیز روز جمعه در صفحه شخصی خود ضمن اعلام خبر گفتگو با بورل، گفت: ‏با آقای جوزپ بورل گفتگوی مفید و سازنده‌ای داشتم. تلاش‌ها برای رسیدن به توافق خوب، قوی و پایدار در جریان است. توافق در دسترس است اگر طرف آمریکایی واقع‌بینانه رفتار کند. نتیجه مذاکرات وین را توافق جمعی مبتنی بر منطق و خرد تعیین می‌کند و نه رویکرد یک جانبه!

در همین راستا سعید خطیب‌زاده سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان در جریان برگزاری نشست خبری خود با خبرنگاران در تشریح چرایی توقف مذاکرات و ارتباط آن با طرح خواسته‌های جدید از سوی آمریکا گفت: متاسفانه دولت بایدن در مذاکرات وین هر روز یک کنشی از خودش نشان داد. به طول انجامیدن این مذاکرات برای ماه‌ها به این خاطر است که اشتباه واشنگتن این بود که فکر می‌کند می‌تواند با طرح ضرب الأجل و هیجانات رسانه‌ای و روایت‌های غلط، ایران را از منافع و اهداف حقه ملت محروم کند.

وی افزود: دو آسیب در شناسایی تحولات در وین این روزها احساس می‌شود. آسیب اول فروکاستن موضوعات به یک یا دو موضوع هیجانی است که جریان رسانه‌ای بین‌المللی مایل است این موضوع را به یک یا دو عامل خاص فروبکاهد. نکته دوم ساده سازی بیش از حد آن چیزی است که در وین اتفاق افتاده است.

روابط اقتصادی با روسیه از اهداف برجام است

به نظر می‌رسد استدلال روسیه این است که عادسازی روابط اقتصادی با ایران یکی از اهداف برجام است و روسیه به عنوان یکی از شرکای تجاری ایران باید بتواند با ایران روابط عادی تجاری داشته باشد. این موضع روسیه که به تازگی در مذاکرات مطرح شده است، از سوی طرف‌های غربی موضعی بی‌ارتباط با برجام توصیف شد. جمهوری اسلامی ایران نیز تأکید دارد که چیزی نباید مانع از اجرای مفاد توافق احتمالی در وین باشد و در این زمینه مفاد توافق احتمالی، برجام و قطعنامه ۲۲۳۱ باید مبنا قرار گیرد. اصولاً در طول مذاکرات نکات هر یک از کشورها در چارچوب برجام و مفاد آن و قطع نامه ۲۲۳۱ به عنوان ملاک و سنجه، مورد ارزیابی و مذاکره قرار می‌گیرد. آنچه که مهم است این است که منافع ملی و حقوق ملت ایران تنها عامل تعیین‌کننده موضع ایران در مذاکرات است.

نباید فراموش کرد آمریکا به عنوان طرفی که از ابتدا باعث بروز مشکل در اجرای برجام شد و اکنون نیز با دبه کردن‌های متعدد، حصول توافق را با کندی و سختی‌های جدی روبرو کرده است مسئولیت اساسی برای ادامه مسیر را دارد و باید در روزهای آینده برای مطالبات به حق کشورمان در تامین حقوق ملت ایران پاسخ لازم را ارائه کند.

به گزارش خبرگزاری مهر، سایت شبکه الجزیره مطلبی را پیرامون حمله موشکی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به مراکز حساس و راهبردی سرویس جاسوسی رژیم صهیونیستی (موساد) در شهر اربیل واقع در اقلیم کردستان منتشر کرد. در مطلب الجزیره آمده است: بعد از حدود یک هفته از حمله اسرائیل به حومه دمشق و جان باختن ۲ تَن از اعضای سپاه ایران، عملیات موشکی در اربیل عراق انجام شد.

الجزیره عنوان کرده است: سپاه ایران با صدور بیانیه‌ای مسئولیت حمله موشکی به اربیل را برعهده گرفته و اعلام کرد که در جریان این حمله مقر استراتژیک رژیم صهیونیستی را هدف قرار داده است. طبق اعلام سپاه پاسداران ایران، در مقر هدف قرار گرفته شده فعالیت‌های خصمانه انجام می گرفته است. در بیانیه سپاه همچنین عنوان شده است که عملیات موشکی در پاسخ به جنایات اخیر رژیم صهیونیستی اجرا شده است.

این پایگاه عرب زبان همچنین آورده است: سپاه ایران به تل آویو درباره هرگونه اقدام علیه منافع ایران هشدار داد و صهیونیست‌ها را تهدید کرد که در برابر هرگونه تهدید، تهران پاسخی قاطعانه و ویرانگر خواهد داد.

الجزیره در مطلب خود تأکید کرده است: می‌توان گفت که عملیات موشکی اخیر سپاه پاسداران علیه مواضع موساد در اربیل به نوعی قواعد درگیری را دستخوش تغییر و تحول کردمی‌توان گفت که عملیات موشکی اخیر سپاه پاسداران علیه مواضع موساد در اربیل به نوعی قواعد درگیری را دستخوش تغییر و تحول کرد. این عملیات با عملیات‌های سِرّی گذشته تفاوت داشت چرازکه سپاه ایران برای اولین بار مسئولیت حمله مستقیم به مقر رژیم صهیونیستی را برعهده گرفت و اعلام کرد که پاسخ آتی به اقدامات تحریک آمیز تل آویو ویرانگر خواهد بود.

الجزیره در ادامه این مطلب به نقل از «حسین دلیریان» کارشناس و پژوهشگر مسائل سیاسی آورده است: اینکه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به صورت مستقیم مسئولیت عملیات موشکی علیه مراکز موساد را برعهده گرفته است، به معنای تغییر قواعد درگیری است. جمهوری اسلامی ایران این پیام را به صهیونیست‌ها مخابره کرد که در صورت هرگونه اقدام علیه منافع تهران، پاسخی سخت‌تر و شدیدتر در انتظارشان خواهد بود.

این پژوهشگر سیاسی در ادامه می‌افزاید: رژیم صهیونیستی پیشتر در سال ۲۰۱۸ به دلیل جنایتی که در فرودگاه نظامی «تیفور» مرتکب شد، ضربه سختی را از سوی سپاه پاسداران در جولان اشغالی متحمل شده بود. اکنون نیز مقرهای موساد در اربیل به وسیله موشک‌های نقطه زن هدف قرار گرفتند. برخی اخبار از حضور یکی از فرماندهان موساد در مقر هدف قرار گرفته شده در لحظه انجام عملیات موشکی، حکایت دارند. این بدان معناست که عملیات موشکی ایران بر اساس داده‌های اطلاعاتی دقیق انجام شده است.

از سوی دیگر، الجزیره به نقل از «محمد مهدی یزدی» تحلیلگر و کارشناس مسائل نظامی ایران می‌نویسد: عملیات موشکی اربیل پس از اقدامات خصمانه صهیونیست‌ها علیه منافع ایران انجام شد. مقامات و فرماندهان نظامی ایران پیشتر بارها هشدار داده بودند که حضور رژیم صهیونیستی در نزدیکی مرزهای خود را برنمی تابند.

این کارشناس و تحلیلگر مسائل نظامی می‌افزاید: جمهوری اسلامی ایران اطلاعات دقیقی از نحوه و میزان حضور صهیونیست‌ها در کشورهای مجاور خود داردجمهوری اسلامی ایران اطلاعات دقیقی از نحوه و میزان حضور صهیونیست‌ها در کشورهای مجاور خود دارد. حضور صهیونیست‌ها در نزدیکی مرزهای ایران جزئی از خط قرمزهای تهران محسوب می‌شود. این مسأله امنیت ملی ایران را تهدید می‌کند. بنابراین، سیاست ایران همواره مبتنی بر دور کردن رژیم صهیونیستی از مرزهای خود بوده است.

یزدی در ادامه نیز عنوان کرد: عملیات موشکی قاطعانه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی علیه مراکز حساس و راهبردی رژیم صهیونیستی در شهر اربیل واقع در اقلیم کردستان، معادله جدیدی را در مواجهه با اطماع رژیم صهیونیستی در منطقه ترسیم کرد. طبق این معادله، هرگونه توطئه جدید رژیم صهیونیستی با پاسخ سریع و قاطع جمهوری اسلامی ایران مواجه خواهد شد.

 در سال‌های اخیر مساله خشکسالی، برای جامعه پررنگ‌تر شده است. این مساله با موضوع‌هایی مانند کاهش سطح آب در برخی دریاچه‌ها یا سدها و مشکلات تامین آب شرب برای برخی مناطق در رسانه‌ها شناخته می‌شود.

این مساله به‌اندازه‌ای اهمیت دارد که در این سال‌ها پدیده‌های مختلف و گاهی متناقضی مانند «مشکلات تامین آب شرب برخی مناطق، ممنوعیت کشت بعضی محصولات در برخی استان‌ها، تنش‌های میان‌منطقه‌ای بر سر کمبود آب یا انتقال آن و سیلاب‌های ویرانگر در مناطقی که مشکلات سالانه آب شرب داشته‌اند» امری عادی است.

پذیرش واقعیت اقلیم ایران
با توجه به نقشه اقلیمی ایران می‌توان دریافت، بخش زیادی از مناطق کشور را اقلیم خشک و فراخشک (حدود ۶۵ درصد) در برگرفته و اقلیم نیمه‌مرطوب و مرطوب نیز بخش‌های اندکی (حدود ۱۰ درصد) از کشور را پوشش داده است.

طبق بررسی فائو در سال ۲۰۱۵ در مورد میزان سرانه آب کشورهای جهان، ایران در منطقه با میزان سرانه آب تجدیدپذیر بین  ۵ هزار و ۱۱۱ تا ۹ هزار و ۲۱۱ مترمکعب در سال قرار گرفته که بیانگر وضعیت مناسب‌تر ایران نسبت به برخی از کشورهای دیگر است. بنابراین آنچه در نخستین برداشت به ذهن می‌رسد این است که بحران یا تنش آبی موجود در ایران علاوه بر پتانسیل آبی و اقلیم آن، متاثر از مدیریت منابع آبی است.

ایران در اقلیم خاص خود در بلندمدت میانگین به نسبت مشابه‌ای از بارندگی را دارا بوده، به‌گونه‌ای که نمودار مقایسه بارندگی سالانه در بازه بلند مدت کشور، میانگین به نسبت مشابه‌ای را برای میزان تجمیعی بارندگی سالانه کشور نشان می‌دهد.
اما آنچه در کنار فراز و فرود تغییرات دوره‌ای میزان بارندگی کشور در سال‌های اخیر مورد توجه کارشناسان این حوزه قرار گرفته، بارندگی‌های مقطعی بالاتر از میزان میانگین بارندگی است.

متاسفانه در شرایط اقلیمی ایران (با میانگین بارندگی به نسبت مشخص)، افزایش میزان بارندگی در برخی سال‌ها نه تنها فرصت نبوده؛ بلکه با ایجاد سیلاب‌های ویرانگر تبدیل به تهدیدی زیان‌بار و حتی مرگبار شده است. در واقع این میزان از آب سطحی در بهترین حالت بدون هیچ استفاده‌ای به بیابان‌ها سرازیر شده و تشکیل دریاچه در بیابان شهداد کرمان به ‌عنوان گرمترین منطقه ایران نمونه‌ای از این پدیده است.

متاسفانه در شرایط اقلیمی ایران (با میانگین بارندگی به نسبت مشخص)، افزایش میزان بارندگی در برخی سال‌ها نه تنها فرصت نبوده؛ بلکه با ایجاد سیلاب‌های ویرانگر تبدیل به تهدیدی زیان‌بار و حتی مرگبار شده است.شاید به وجود آمدن یک دریاچه شور در دل گرم‌ترین منطقه ایران از نظر عده‌ای یک فرصت گردشگری باشد. اما درکنار این پدیده لازم است به این امر توجه شود که در شرایط اقتصادی-اجتماعی کنونی کشور، هزینه‌های سرسام‌آوری برای ابر پروژه‌های انتقال آب به این مناطق یا کمک‌های توزیعی آب آشامیدنی و بسته‌های معیشتی برای فقرایی که تا پیش از این تولیدکننده محصولات کشاورزی بوده‌اند صرف می‌شود.
این موضوع تائیدکننده نابخردی نهادینه شده در مدیریت منابع آبی کشور است. مدیریتی که در شرایط اقلیمی ایران، خود بزرگ‌ترین تهدید برای فرصت‌های بارندگی کشور است.

ثروت‌آفرینی با آبخیزداری
خشکی وکمبود آب در ایران یک واقعیت اقلیمی است. پس خارج از ذهن نیست که آب از دوران قدیم ارزش بسیار والایی در ایران داشته است.
نظری به گذشته و تاریخ کهن کشور، نشان می‌دهد ایرانیان برای تعدیل مشکلات ناشی از محدودیت منابع آب ابتکارها و ابداع‌های متنوعی در زمینه بهره‌برداری از منابع آب سطحی و زیرزمینی در ابعاد سازه‌ای و مدیریتی درنظر داشته‌اند.
پذیرش واقعیت اقلیم خشک برای ایران و اتخاذ رویکرد سازگار با آن، تنها و اساسی‌ترین اصل انکارناپذیر در مواجهه با این شرایط اقلیمی است.

شرایط اقلیمی ایران نیازمند توجه به ظرفیت‌های آبی و مدیریت، احصا و بهره‌برداری پایدار از آن است. این امر موضوع فعالیت آبخیزداری است، یعنی با فعالیت در سه حوزه، بالادست (مناطق شیبدار و کوهستانی)، حوزه میانی (مناطق آبرُفتی با شیب کم و قابلیت نفوذ آب به سفره‌های آب زیرزمینی) و پایین دست (شامل جلگه‌ها، دشت‌ها و …) به مدیریت و بهره‌برداری پایدار منابع آبی و خاکی می‌پردازد.

در واقع آبخیزداری، فعالیتی کم‌هزینه برای مدیریت، هدایت و ذخیره آب‌های سطحی است. این شیوه علاوه بر جلوگیری از نابودی منابع خاکی در سیلاب‌ها با هدایت آب‌های سطحی، دشت‌ها و مراتع را احیا کرده تا با هزینه بسیار پایینی به ثروت‌آفرینی کمک کند. همچنین این طرح با جلوگیری از هدر رفت و تبخیر آب، ذخیره‌گاهای زیرزمینی آب را تقویت کرده تا از بحران‌های آبی در فصول خشک جلوگیری کند.

آبخیزداری، فعالیتی کم‌هزینه برای مدیریت، هدایت و ذخیره آب‌های سطحی است و با جلوگیری از نابودی منابع خاکی در سیلاب‌ها، دشت‌ها و مراتع را احیا کرده تا با هزینه بسیار پایینی به ثروت‌آفرینی کمک کند.نمونه موفق آبخیزداری که قابلیت ترویجی دارد در منطقه «گره‌بایگان» در ۱۹۰ کیلومتری جنوب شرق شیراز و ۴۵ کیلومتری جنوب شرقی شهرستان فسا اجرا شده که این طرح به‌دلیل تبدیل یک ریگ‌زار لم‌یزرع به جنگل و مرتع مشجری در دل منطقه‌ای گرم و خشک اهمیت بسیار بالایی دارد.

این طرح که یکی از نادرترین طرح‌های تحقیقاتی کشور بوده و مورد توجه محافل علمی جهان قرارگرفته است. طرح یادشده آبان ۱۳۶۱ توسط جهادسازندگی شهرستان فسا و کارشناسان برجسته این حوزه اجرا شد. در این طرح شن‌زاری با پهنه ۶ هزار هکتار برای تغذیه مصنوعی با گنجایش نزدیک به ۱۰ میلیون مترمکعب با هدف تولید علوفه از طریق ایجاد مراتع مشجر انتخاب و کار در آن آغاز شد.

نمونه موفق آبخیزداری، در منطقه «گره‌بایگان» در ۱۹۰ کیلومتری جنوب شرق شیراز و ۴۵ کیلومتری جنوب شرقی شهرستان فسا اجرا شده که یک ریگ‌زار لم‌یزرع را به جنگل و مرتع مشجری در دل منطقه‌ای گرم و خشک تبدیل کرده است.گزارش‌ها و مطالعات انجام شده نشان می‌دهد این طرح از ابتدای اجرا به نتایجی از جمله: ورود حدود ۱۵۶ میلیون مترمکعب آب به آبخوان منطقه (بیش از ۱.۵ برابر حجم آبگیری سد لتیان)، افزایش تعداد چاه‌ها از ۱۶ به بیش از ۱۳۵ حلقه، افزایش میزان علوفه از ۵۰ کیلوگرم علوفه خشک به بیش از ۶۵۰ کیلوگرم (افزایش ۳۰ برابری با احتساب درختچه‌ها و برگ درختان نسبت به مقدار پیش از پخش سیلاب) دست یافته است.

آبخیزداری رویکردی مردمی و اجتماعی
آبخیزداری با هدایت جریان‌های آبی، نقش موثری در جلوگیری از سیلاب و تحمیل هزینه‌های ویرانگر آن دارد. همچنین این طرح با احیای مراتع و زمین‌های کشاورزی، به رونق اقتصادی و تولید ثروت منجر می‌شود. به‌دنبال رونق اقتصادی، کیفیت زندگی ارتقا می‌یابد و به میزان آن از مهاجرت، آسیب‌های اجتماعی و امنیتی کاسته می‌شود.

به‌دلیل وسعت و گستردگی طرح‌های آبخیزداری، اجرای آن از توان دستگاه‌های اجرایی خارج است. لذا طبق تجربه جهاد سازندگی، اجرای بهینه و کارآمد طرح‌های آبخیزداری به مشارکت همه بهره‌برداران منطقه‌ای (یا میان منطقه‌ای) نیازمند است.
مشارکت‌دهی مردم علاوه بر افزایش مسئولیت‌پذیری عمومی، به ارتقا توانمندی جامعه منجر می‌شود، که این عامل پیشرفت و رونق بیشتر اقتصادی را بدنبال خواهد داشت.

توسعه آبخیزداری از طریق مشارکت مردمی به هم‌افزایی و تشریک مساعی بهره‌برداران درون یک حوزه آبخیز یا میان حوزه‌های آبخیز منجر خواهد شد. این عامل با افزایش اعتماد عمومی و سرمایه اجتماعی، مانع از تنش‌‎های منطقه‌ای، میان منطقه‌ای و بحران‌های امنیتی بر سر منابع آب می‌شود؛ موضوعی که شاید در عرصه مدیریتی کشور بسیار دشوار و همراه با هزینه‌های گران و ناکارآمد باشد.