امروز خراسان جنوبی – محمد راعی فرد
mohammad.raeifard99@gmail.com
شاید کمتر کسی را باور آید که در هزاره سوم و در دنیای عجیب و غریب انفجار اطلاعات و از هم گسیختگی اجتماعی و تبدیل جامعه به تک هسته ای شدن خانواده ها و از بین رفتن خُرده فرهنگ ها و دگرگونی فرهنگی هنوز رسمی شریف و انسانی و نوستالژیک در گوشه ای از این کره خاکی و در نقطه ای از ایران جشن (گلریزان) زنده مانده و عمری قریب به سی سالگی را در حال گذران است…
در جهانی که عواطف انسانی و همبستگی های اجتماعی به شدت کمرنگ و درحال افول است، جشن گلریزان حرکتی است برخلاف جریان آب…
چه جشنی را سراغ دارید که با توجه به کرامت انسانی و احترام به شخصیت و حریم خصوصی افراد و خانواده ها بتواند بدون وابستگی به نهادهای دولتی و تبلیغاتی که بیشتر جنبه سلبی دارد تا جنبه جذبی این چنین در بین خانواده ها نهادینه شده باشد که هر ساله و در انتهای زمستانی سرد و غمین چنین بهارانه ای را شادمانه به خانوارهایی هدیه می کند تا کودکانی را که در حسرت حداقل های نوروزی آهی سرد از دل برمی آورند و پدرانی که علی رغم تلاش های فراوان شرمنده خانواده شان می شوند را شادمان کند تا لبخندی هر چند کوتاه بر لبان نونهالان شهرمان بیرجند بنشانند..
درود بر بزرگانی که طی سه دهه، فرهنگی ناب را چنین پربار و نهادینه کردند، درود بر کسانی که حتی با کمک های حداقلی این توان را به دست اندرکاران این نهاد مردمی داده و می دهند تا امکانی حداقلی برای شادمانی کودکانی که زیر چتر حمایتی این مؤسسه هستند فراهم آید…
گلریزان هزاره سوم در بیرجند را باید پاس داشت و در ریشه دواندن آن به سایر شهرستان های استان و کل کشور یاری گر ستادی چنین مردمی و ارزشمند باشیم….