یادداشت

از سرمایه دنیا
ثروت آخرت بسازیم
امروز خراسان جنوبی – زنگویی
zangoei@birjandtoday.ir
جامعه، بی امام به جایی نمی رسد. مردمان، بی هدایت امام نه تنها به امت، تبدیل نمی شوند بلکه در تفرقه خویش، چون دیوار های بی روح و بی ثمر پهلوی هم می نشینند بی آن که بتوانند خانه ای شکل دهند. امام است که جان می بخشد به کالبد جامعه. اوست که سرمشق می شود بر صدر لوحی که باید خواند. با این خواندن و به رفتار درآوردن است که هم امت شکل می گیرد و هم جمع ها به جامعه ارتقا می یابد. این ظریف نکته ای است که باید در رابطه خویش با امام بدان توجه داشت. فکر می کنم ما به عنوان یک ضرورت حیاتی، باید به تنظیم رفتار خود با امام بپردازیم. زیارت جامعه کبیره با تعریف مولفه ها و ویژگی های جریان امامت ما را به این سمت و سو هدایت می کند. صاحب این زیارتنامه که در حقیقت مانیفست امام شناسی نیز هست، ما را در آستانه درک این قیمتی گوهر قرار می دهد تا با نظم یابی و نظام سازی رفتاری به این قاعده، زندگی خود را ارتقا بخشیم. علاوه بر آن زیارتنامه باید با حدیث خوانی در محضر امام هادی(ع) صفحات زندگی را جوری بنویسیم که هرکس خواند، جز نمره بالا، پای آن نگذارد. این که در کلام معصوم می خوانیم “زینت ما باشید نه مایه شرمساری” به همین معناست. یعنی ما که خود را با ائمه تعریف می کنیم، در نگاه دیگران هم باید این تعریف صادق باشد. هرکس ما را دید از رفتار ما بفهمد که شیعه ابن الرضا، هادی آل محمد هستیم نه این که به زبان بگوئیم و به رفتار، جوری باشیم که مایه شرمساری شویم. این حکایت این دنیای تنها نیست که در قیامت و ابدیتی هم که در پیش داریم باید به این مسئله توجه داشته باشیم چه همان طور که امام هادی می فرمایند، – ألنّاسُ فِی الدُّنیا بِالأَموالِ وَ فی الآخِرَهِ بِالأَعمالِ / مردم در دنیا با اموالشان و در آخرت با اعمالشان هستند. (بحارالانوار، ج. ۷۸، ص. ۳۶۸) پس فکر کنیم چه دارایی برای فردا فراهم می کنیم و چه زاد و توشه ای در فهرست اندوخته ها داریم برای راه دراز و بی پایان پیش رو. عقل حکم می کند با اموال و فرصت هایی که داریم، اعمالِ نیکو انجام دهیم و از سرمایه اموال به ثروت اعمال برسیم. این می تواند با غنی سازی فرصت ها و باور ها ما را به جایگاه شایسته برساند. فکر می کنم برای برخاستن در این هندسه باز باید به کلام امام علی النقی(ع) توجه کنیم که: اُذکُر حَسَراتِ التَّفریطِ بِأَخذِ تَقدیمِ الحَزمِ / به جای حسرت و اندوه برای عدم موفقیت‌های گذشته، با گرفتن تصمیم و اراده قوی جبران کن. (میزان الحکمه، ج. ۷، ص. ۴۵۴) برخیزیم به جبران تا خداوندگاری که جابر عظم الکثیر است در این راه دست مان را بگیرد.