سرمقاله

دیپلماسی وامنیت ملی…!!!
امروز خراسان جنوبی – محمد راعی فرد
mohammadraeifard@yahoo.com
وقتی معجزه هزاره سوم در کشورمان شلتاق می زد و داعیه مدیریت جهانی را از هزار توی علم دیپلماسی بیرون کشید و تحریمات سازمان ملل را برای مردم کشورش به کاغذ پاره ای تشبیه می کرد و وقتی که برگشت تا پشت سرش را بنگرد متوجه گردید که تقریبا تمامی پل های پشت سرش را آنچنان تخریب و نابود کرده که امکان بازسازی شان دیگر وجود نداشت….!!
آن سال ها کسی متوجه نشد که چه بلایی بر سر کشور آمد ، بسیاری از آقایان تمام قد پشت سرش ایستادند و آرزوهایی را که باید مدیران محقق می کردند را از ماوراءالطبیعه تمنا کنند، خسارتی را که آن دولت باصطلاح پاک دست بر کشور تحمیل کرد ر ا باید در تعداد زیادی جلسه چندین ساعته و با حضور کارشناسان فرهنگ، اقتصاد و سیاست به چالش کشید تا مردم به خوبی بفهمند که آن چه اینک و حتی در آینده در اندرون کشورمان ملاحظه می کنند و خواهند کرد نتیجه شخمی عمیق توسط دولتی است که نباید اینگونه رهایش می کردند…!!!
جهان امروز دنیای فحاشی و رکیک گویی نیست، جهان امروز دنیای واقعیاتی است که بدون باور آن امکان زیست سالم و با کیفیت وجود نخواهد داشت..
جهان امروز جهان دیپلماسی است، زبانی جهانی که با شعارهای فریبنده و طبلی تو خالی نمی توان مردم را به سر منزل آرامش و آسایش رساند …
جهان امروز کشورهایی نظیر ویتنام، ژاپن و آلمان را نمونه ای می داند که راه دیپلماسی و گفتگو را با توجه به شرایط پس از جنگ‌شان که تا مرز نابودی کشورشان نیز پیشرفت را در حافظه کوتاه مدت خویش ذخیره کند، نمی توان با زیرساخت های معیوب و آفت زده چه در چارچوب فرهنگ و اقتصاد و یا سیاست به اهداف بزرگ و بر مبنای یک سیستم تعریف شده دست یافت …!!
کشورمان برای دستیابی به منافع ملی و قدرت ملی به شدت نیازمند به توسعه ملی است و برای تامین امنیت ملی نیز نیازمند فراوانی به قدرت اقتصادی بازدارنده است ما حتی برای دستیابی به قدرت اقتصادی درون زا نیز باید باب دیپلماسی جهانی و سیاست خارجی توسعه گرا را بازگشایی کنیم…!!
قدرت بازدارنده فقط در تسلیحات نظامی خلاصه نمی شود ، چرا که تمام ایده ها را فقط در سبد قدرت نظامی چیدن منجر به باز تولید جامعه ای چون کره شمالی خواهد شد که در درون هسته سختی چون شخصی مانند ” اون” پس از سالها در گرو گرفتن مردمش در طرح سیستم نظامی گری باید در پشت تریبون اشک تمساح بریزد که مردمش از فرط گرسنگی تن به خوردن گوشت مردار و برگ و ریشه گیاه می دهند…!!
کشور ما چه به لحاظ ژئوپلتیک منطقه و یا ثروت های نهان و آشکاری که خداوند در زیر زمین و کوه ها برایش تدارک دیده باید اینک یکی از قدرتهای جهانی و فرا منطقه ای می بود که مردمش سنگاپور دیگری را تجربه می کردند، کشوری که سرمایه گذاران خارجی با التماس برای سرمایه گذاری در صف می ایستادند، کشوری که همسایگانش برای بیتوته و خرید ملک و سرازیر کردن سرمایه های شان در این دیار التماس می کردند کشوری که دانشگاه هایش آنقدر جذابیت می داشت که از کشورهای اروپایی به آن مهاجرت می کردند …
براستی چرا این معادلات دگرگون و معکوس گردیدند…!!!