اساسا اگر سران کشورهای عربی به اصطلاح حامی فلسطین در برابر بیش از هفتاد سال تجاوز ،‌ زورگویی ،‌ اشغالگری و جنایات رژیم صهیونیستی مواضعی قاطع اتخاذ می کردند، شاید امروز آمریکا به عنوان اصلی ترین حامی صهیونیستها جرات آن را پیدا نمی کرد که طرحی برای از بین بردن کامل آرمان های فلسطین و حقوق حقه این ملت تحت ستم ارایه و با وقاحت تمام و برای آغاز اجرای ننگین آن سفارت خود را از تل آویو به بیت المقدس انتقال دهد.

صهیونیستها در طول این مدت نشان داده اند که تنها زبان زور را می فهمند و بقول خودشان باید با مشت آهنین به آنها پاسخ گفت و تنها کسی که در مقابل آنها توان ایستادگی دارد، مبارزان فلسطینی و جوانان و زنان غیرتمند این سرزمین الهی و مبارزان مقاومت اسلامی در منطقه هستند که با تحمل شهادت ها ،‌ اسارت ها ،‌ آوارگی و شکنجه و دهها جنایت دیگر در برابر ماشین جنگی اسراییل ایستادگی کرده اند.

ملت فلسطین و آرمان های انقلابی آن زمانی خنجر از پشت خورد که رهبران خائن و سازشکار برخی کشورهای عربی به طمع نفع اقتصادی ،‌ ترس از حمله اسراییل و حفظ موجودیت خود تن به خواسته های رژیم صهیونیستی دادند که همواره به دنبال عادی سازی روابط با کشورهای عربی هستند و صهیونیستها برای جامه عمل پوشاندن به این هدف شوم و خارج کردن خود از وضعیت دشمن به طرفی عادی و متمایل به دوستی با اعراب گام به گام حرکت کردند و خواستند به اعراب تحمیل کنند که دیگر جایی برای مقاومت نیست و تنها راه سازش است.

اولین گام در این زمینه پس از امضای توافق نامه کمپ دیوید بین رژیم جعلی صهیونیستی با مصر رخ داد جالب آنکه در عرف سیاسی چنین توافق هایی معمولا بین دو یا چند کشور ایجاد می شود نه بین یک کشور (‌مصر )‌ با رژیمی که توسط قدرتهای استعماری و با تحمیل سازمان ملل به شکل جعلی پدیده آمده است.

پس از این واقعه ننگین بود که  اسراییل با توافق های بعدی گام به گام کشورهای عربی را از آرمان های فلسطین و آزادی قدس دور و اعراب را نسبت به روحیه مردم فلسطین ، ارزش های فرهنگی و میراث تاریخی و جغرافیایی آنان بی تفاوت کرد.

پیمان اسلو در سال ۱۹۹۳ به امضای یاسر عرفات و طرف اسراییلی رسید و قرار بود تلاشی برای تعیین یک چارچوب مشخص برای حل‌ و فصل کامل منازعه اسرائیل و فلسطین باشد که هیچگاه عملی نشد.

امضای پیمان صلح بین اسرائیل و اردن در سال ۱۹۹۴  یکی از مهمترین پیامدهای برگزاری کنفرانس صلح مادرید در سال ۱۹۹۱ میلادی بود ،‌ این پیمان در حالی امضا شد که اردن به عنوان یکی از زخم خورده ترین کشورهای حاصل از تولد شوم رژیم صهیونیستی بود و حدود سه میلیون پناهنده فلسطینی از سرزمین آباء و اجدادی خود رانده و به اردن پناهنده شدند که هنوز هم نتوانسته اند به سرزمین خود بازگردند و این کشور به جز مسایل اجتماعی و سیاسی ،‌ همه ساله میلیاردها دلار بابت میزبانی از پناهجویان  فلسطینی هزینه می کند.

توافق پنهانی و آشکار برخی کشورهای عرب منطقه برای افتتاح دفاتر بازرگانی اسراییل نیز ضربه دیگری بود که کشورهای سازشکار بر آرمان های فلسطین وارد کردند.

تلاش مراکز تحقیقاتی و مطالعاتی صهیونیستی برای برقراری روابط عادی با کشورهای عربی ،‌ بازدید متقابل روزنامه نگاران عرب و اسرائیلی و شرکت روزنامه نگاران اسرائیلی در کنفرانس اقتصادی بحرین ،مشارکت وزیر حمل و نقل اسرائیل در کنفرانس اتحادیه بین المللی حمل و نقل زمینی در سلطان نشین عمان و ارائه پروژه ای برای ساخت خط ریلی که رژیم اسراییل را با کشورهای حوزه خلیج فارس از بندر حیفا عبور می دهد ،‌ بازدید مسوولان برخی نهادهای اسرائیلی و رئیس حزب “کارگر” این رژیم از ابوظبی و دیدار با مقامهای برجسته اماراتی ،فروش اسلحه به امارات در دیدار رئیس ستاد ارتش رژیم صهیونیستی با مقام های این امارت ،‌ سفر وزیر ارتباطات رژیم اسرائیل به دبی برای شرکت در کنفرانس بین المللی امنیت اطلاعات ،‌ سفر وزیر فرهنگ و ورزش رژیم صهیونیستی به ابوظبی برای شرکت در مسابقات جودو و بازدید از مسجد شیخ زاید و ‌سفر یک هیات ورزشی صهیونیستی به قطر از جمله توافق ها و سازش های برخی کشورهای عربی با رژیم جعلی صهیونیستی و تلاش این رژیم برای عادی سازی روابط با اعراب است.

ساخت غرفه اسرائیل در نمایشگاه دبی ۲۰۲۰ ،‌اجازه یافتن ساکنان صهیونیست سرزمین های اشغالی برای سفر رسمی به عربستان ،‌ اجازه پرواز به هواپیماهای اسرائیلی از طریق حریم هوایی سودان ،‌ سفر برخی مقام های دبی به سرزمین های اشغالی برای شرکت در فعالیت های هفته جهانی الماس در تل آویو و دیدار خانواده های برخی از شاهزاده های کشورهای حاشیه خلیج فارس از سرزمین های اشغالی ،‌ شرکت سفیران عمان ، امارات و بحرین در کنفرانس “معامله قرن” و دهها اقدام دیگر نرمش های اعراب در برابر رژیمی است که هیچگاه بر هیچ تعهدی در برابر فلسطینی ها عمل نکرده است.

سازشکاری های اعراب در برابر این رژیم در حالی صورت گرفته که صهیونیست ها نه تنها به قرارهای خود با اعراب پشت پا زده اند بلکه با گسترش شهرک سازی برخلاف مصوبات شورای امنیت و خواسته جهان اسلام همچنان به سیاست راندن فلسطینی ها از سرزمین خود و غصب املاک آنها ادامه می دهند.

در واقع پس از پیامدها و نتایج این رخدادهای خائنانه و روند عادی سازی روابط اعراب با اسراییل بود که دونالد ترامپ رییس جمهوری امریکا به عنوان بزرگترین حامی صهیونیستها سرانجام “معامله قرن” را اعلام کرد که در آن تاسیس کشور فلسطین با مجمع الجزایر فلسطین جایگزین شد که توسط پل ها و تونل هایی با هم ارتباط پیدا می کنند و قدس به عنوان پایتخت این رژیم دروغین به رسمیت شناخته شده است.

نخستین پیامد تکه تکه شدن سرزمین های فلسطینی این خواهد بود که هیچگاه کشور مستقل فلسطینی تشکیل نخواهد شد و صهیونیستها همواره و تحت هر شرایطی بر تمامی مناطق فلسطینی سیطره نظامی و امنیتی خواهند داشت.

بیش از ۷۰ درصد از نیازهای مالی این طرح ننگین را باز هم کشورهای عربی نفت خیز خواهند پرداخت و بر اساس آن فلسطین جدید نباید ارتش داشته باشد و تنها سلاحی که به فلسطینیان اجازه برخورداری از آن داده می‌شود، سلاح‌های سبک پلیس است و رژیم صهیونیستی مسوولیت حفاظت از فلسطین جدید در مقابل هر حمله خارجی را بر عهده می‌گیرد به این شرط که فلسطین جدید بهای آن را به صهیونیستها بپردازد و کشورهای عربی مبلغی را به ارتش متجاوز اسراییل برای این منظور باید بپردازند.

در صورتی‌ که حماس و سازمان آزادی‌بخش با این قرارداد مخالفت کنند، آمریکا تمامی حمایت مالی خود را از فلسطینیان لغو خواهد کرد و برای ممانعت از کمک هر کشور دیگری به فلسطینی‌ها به صورت جدی تلاش خواهد کرد.

برخی کشورها و اساساً کشورهای ثروتمند حاشیه خلیج فارس و سرمایه‌گذاران بخش خصوصی بخش اعظم هزینه‌های معامله قرن را پرداخت خواهند کرد.

در بررسی بند بند این طرح ننگین رد پای خیانتها و سازشکاری های برخی دولت های عرب منطقه دیده می شود و اقدامات ناآگاهانه و یا عامدانه آنان در مخالفت با جمهوری اسلامی ایران در تاکید بر مبارزه با صهیونیستها تا نابودی کامل اسراییل به وضوح قابل مشاهده است

اما آنچه واضح است تفاوت خواست و آرزوی قلبی ملت های کشورهای عربی با اهداف شوم و سازشکارانه حاکمان این کشورها در مورد فلسطین است.

مردم مسلمان این کشورها همواره بر تعلق ابدی سرزمین فلسطین به ساکنان واقعی آن و لزوم ایستادگی و مقاومت در برابر متجاوزان صهیونیستی تاکید داشته اند و در برابر آنها ،‌ دولت های حاکم به دنبال حفظ موجودیت خاندان خود و سرمایه گذاری های کلانی هستند که در کشورهای دیگر ایجاد کرده اند.

در همین پیوند باید اشاره کرد که تعداد انگشت شماری از کشورهای عربی در کنفرانس اقتصادی طرح معامله قرن حضور یافتند و فلسطینیان به ویژه مسوولان تشکیلات خودگران فلسطین که حتی با حماس اختلافاتی دارند مانند آنان یکپارچه با این طرح مخالفت کرده و آن را نابود کننده آرمانها و دستاوردهای ۷۰سال مبارزه مردم فلسطینیان برای دست یابی به حقوق حقه خویش اعلام کردند.

آمریکا در واقع با ارایه طرح معامله قرن و حمایت از ادامه اشغال اراضی اعراب توسط اسراییل ،‌جهان و کشورهای دیگر را به قانون شکنی و زیر پا گذاشتن تصمیمات مهم سازمان ملل به عنوان بخشی از اراده جهانی و قطعنامه های آن از جمله در مورد جلوگیری از ادامه اشغالگری و جنایات اسراییل ترغیب و زمینه را برای تسلیم کامل منطقه عربی در برابر صهیونیستها مهیا می کند این موضوع نه تنها برای مسلمانان و فلسطینیان و کشورهای درگیر با مساله فلسطین بلکه برای تمامی کشورها و مردم آزاده جهان قابل قبول نخواهد بود و روز قدس مناسبتی مهم برای بیان این واقعیات و حقایق جانبداری کامل آمریکا از اسراییل به عنوان جنایتکارترین و متجاوز ترین رژیم جهان خواهد بود.

همانگونه که حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی در واکنش به طرح «معامله قرن» فرمودند  «قضیّه‌ی فلسطین از یادها نخواهد رفت و مسلّماً ملّت فلسطین و همه ملّتهای مسلمان در مقابل آنان خواهند ایستاد و نمی‌گذارند معامله قرن اتفاق بیفتد و به‌ کوری چشم دولتمردان آمریکا سیاست شیطانی و خبیث آمریکا در مورد فلسطین هرگز تحقّق نخواهد یافت. در مورد یهودی شدن بیت المقدس که می‌گویند باید دست یهود باشد، غلط بیخودی می‌کنند.