یادداشت: مبارزه نمایی با فساد، فسادآور است

امروز خراسان جنوبی – محمد فاضل / این روزها گفته می شود فلان و پسر فلان و داماد بهمان و….. دلار دولتی ۴۲۰۰ تومانی گرفتند برای وارد کردن کالا اما چیزی وارد نکردند و ارزها را در بازارِ آزاد فروختند و یا کالا وارد کردند اما به جای این که مطابق تعرفه ها کالا را به بازار و مصرف کننده عرضه کنند، آن را به قیمت بازار آزاد ، بخوانید بازار سیاه، و با چند برابر قیمت به خلق ا… فروختند و از این طریق، انباشت ثروت بادآورده را چند برابر کردند.
این گزاره ای است که افراد مختلف در جایگاه های متفاوت و با مسئولیت های گونه گون بر زبان راندند و همه مبارزه شان با رانت خواران همین بود و بس اما باید شان گفت و انگار ما مردم عادی هم باید بگوئیم که حضرات! اینان که ارزها را گرفته اند از کره دیگر و کشور دیگر که نیامده اند. سند دارید و امضا داده اید و دستور پرداخت. آن ها هم اسم شان هست و رسم شان هم و آدرس شان نیز .
خب، یقه شان را بگیرید و بپرسید با ارز دولتی که در اختیارشان گذاشتید چه کردند. حساب بکشید از آن ها اگر می خواهید اوضاع درست شود و بازار، به قرار آید و دست قدرتمندان از جیب مردم به درآید. اگر می خواهید حق به حق دار برسد. اما اگر باز برمدار “حرف درمانی” گام برمی دارید. اگر سر این ندارید و جرات درافتادن به فلان و فرزند فلان و داماد فلان، در وجودتان نیست، سکوت کنید و آرامش شکنده جامعه را هر روز با پُز فسادستیزی برهم نزنید. فریاد و فغان برآوردن که چنان بود و چنین شد و خوردند و بردند و پس هم نمی دهند، نه تنها دردی دوا نمی کند که درد افزا هم می شود.
نه تنها درد افزا که درس رانت خوری و بالا کشیدن بیت المال را هم در کلاسی به وسعت کشور، بیان می کند تا آنانی که تاکنون دستِ پاک داشته اند هم اول ذهن شان آلوده شود و بعد، دست شان و اضافه شوند به سیاهه سیه رویانی که نان از حلقوم یتیمان و فقیران هم بیرون می کشند.آنانی که حس می کنند سرشان بی کلاه مانده و سهم شان از این نمد نرسیده، کل باقی مانده نمد را به زیر پا بکشند. باور کنید که این نوع مواجهه با فساد، خود به توسعه فساد می انجامد. تجربه کرده ایم که ساده سازی ماجراهای سخت، وقتی، تیغ عدالت برکشیده نشود، جرم و گناه را آسان سازی می کند و نتیجه این کار هم معلوم است که چه فجایعی به بار می آورد. بنده خدایی با عنایت به خبر های افشاگرانه از این دست می گفت من به حرف هایی از این دست که دستِ دست اندازان در بیت المال را نمی بندد مشکوکم. می گفت، بوی انتخاباتی دارد این حرف ها و اضافه می کرد: این درست که انتخابات نزدیک است اما به هوش مردم هم توجه کنید که صداقت تان را نه از زبان که در کارنامه عملی افراد در مبارزه با فساد، می سنجند. او گویندگان بی عمل در این حوزه را در شعر مولانا، مثال یابی می کرد که؛
آن یکی پرسید اشتر را که هی / از کجا می‌آیی ای اقبال پی
گفت از حمام گرم کوی تو / گفت خود پیداست در زانوی تو…
و از زانوی اینان هم می توان تشخیص داد که در صداقت، نمره چند می گیرند. اگر این فریاد ها را به موقع برمی کشیدند ، فزون خواهان فرصت دست اندازی نمی یافتند و حالا هم اگر تیغ عدالت علوی، حَکَم نشود، حُکم همان است که مولوی داد؛ خود پیداست از زانوی شان…..