یادداشت: ضرورت خود اصلاحی در هندسه حضرت مصلح

امروز خراسان جنوبی – زنگویی zangoei@birjandtoday.ir / ادعا زیاد داریم. همین است که دعاهامان هم از سقف خانه به بام هم نمی رسد چه رسد به بام اجابت. دعا که لاف زدن نیست که اگر بود با ادعا تفاوتی نداشت. دعا، خواندنِ خواسته هایی است که برای تحقق آن، ما خود بیش از همه باید تلاش کنیم. اصلا فقط ما باید بکوشیم و برکتش را از خدا بخواهیم.
مرز دعا و ادعا هم همین کنشگری تمام ساحتی است که اهل دعا، اهلِ عمل اند اما اصحاب ادعا، در همان حرفِ خویش، به خواب می رسند و چون بیدار می شوند میان خویش و همراهان دوش، فاصله ها می بینند. قصه ادعا و دعا، شرح حال ماست با اهل معرفت. ما ادعای انتظار ظهور را داریم اما کاری که می کنیم نه تنها در راستای انتظار نیست که مانع ساز هم هست اما اهل معرفت هم دعای ظهور می خوانند و هم تمام قد برای تحقق آرمان های دولت ظهور تلاش می کنند.
ادعا، یک حرف از دعا بیشتر اما هزار چیز کمتر دارد لذا اصحاب دعا، صاحب حرمتند و قبیله ادعا را با حقیقت قبله، خویشاوندی که باید نیست.
به دعا باید برخاست و خواسته ها عملی باید کرد چه حقیقت این است که ؛ “امام زمان آمدنی نیست، آوَردَنیست…” اصلا مأموریت امام هم با اقبال و همراهی مردم آغاز می شود چنان که از حضرت زهرا(س) روایت شده که پیامبر اکرم(ص) فرمودند: “امام همچون کعبه است که(مردم) باید به سویش روند نه آن که(منتظر باشند تا) او به سوی آنها بیاید.”( بحار الانوار، ج ۳۶، ص ۳۵۳) حالا کدام رفتار ما به سوی امام زمان(عج) تمایل دارد؟ چگونه او را به آمدن می خوانیم؟ امام حاضر و آماده است، شک نکنیم.
این ما هستیم که باید با آماده سازی خود و جهان به حضور همیشه حاضر حضرت برسیم. خدا بیامرزد حاج اسماعیل دولابی را. در صفحه ۳۱۹ کتاب مصباح الهدی، زیبا و دقیق می فرمود که “ظاهرا می گوییم آقا می آید ولی در حقیقت ما به خدمت حضرت می رویم. ما به پشت دیوار دنیا رفتیم و گم شدیم، باید از پشت دیوار بیرون بیاییم تا ببینیم که حضرت از همان ابتدا حاضر بودند. امام زمان گم و غائب نشده است؛ ما گم و غائب شده ایم…” به قاعده منطقی هم آن که گم شده است باید به دنبال راه و مقصد بگردد و اول خود را پیدا کند و بعد مقصد را. نسبت ما به امام زمان(عج) هم نسبت همه امت هاست به امام شان.
تا حاضر نشوند و پای کار نیایند، امام را در میان خویش نخواهند داشت. تا به مکه نرویم، فیض زیارت کعبه محقق نخواهد شد. کعبه به دنبال ما نخواهد آمد. برای حاجی شدن باید خود را به مکه رساند و برای مأموم شدن باید خود را به امام خویش رساند. رمضان هم فرصت مناسبی است تا با خودسازی، به آستان ظهور نزدیک تر شویم. خود را اصلاح کنیم تا اولین قدم در راستای طرح مصلح کل را برداشته باشیم. اگر این نگاه همگانی شود، جهان تحت زعامت مصلح به اصلاح خواهد رسید.