یادداشت: حال خوش خلق خدا

امروز خراسان جنوبی – زنگویی zangoei@birjandtoday.ir / بی نسخه، نسخه روزه را می پیچند برخی ها. دکتر نرفته، حکمِ افطار می دهند گروهی از مردمان که تابِ همراهی با خیلِ روزه داران را در خویش نمی بینند و ضعف دوگانه “معرفتی- جسمانی” گرفتارشان می کند. حال آن که در همین شرایط بسیاری از مردمان که سن از ۸۰ هم افزون کرده اند و در دشت و صحرای همین استان خودمان به کار زرع مشغولند، هم لب از نوشیدنی و خوردنی بسته اند و هم برای خود، نسخه بهتر روزه داری را می پیچند. آنان سحری را به اذان و اذان را با نماز و قرآن خوانی و مناجات به طلوع خورشید و آفتاب را به ظهر پیوند می دهند و اگر شد، بعد از نماز ظهر، ساعتی می آرامند. نه به دنبال نسخه افطارند و نه مسائل دیگر. بندگی می کنند و دل به کرم دوست دارند و مراقبت افزون می کنند در این ماه که زخم برندارد خلوص نیت هاشان و مواظبند تا زبان شان بیشتر عطر و طعم قرآن بگیرد. حال خوشی دارند این مردم و باید حالی خوش ساخت برای آنانی که نمی توانند روزه بگیرند و حتی همان برخی که بی نسخه طبیب، نسخه روزه را می پیچند. همه ما باید برای رسیدن به حال خوش تلاش کنیم. هم برای خود و هم برای دیگران. من در جست و جوی این حال، به نامه ای رسیدم از مرحوم آیت ا… سید اسماعیل اصفیائی (قدس سره) که پدر ارجمند استاد متاله، سید بزرگوار حضرت فاطمی نیا بودند و اهل دل و چراغ کوی معرفت. حضرت ایشان در ماه مبارک رمضان طی نامه ای برای خانواده، به ظرافت هایی اشاره کرده اند که برای همه ما می تواند افق گشا باشد به ویژه برای کسانی که ضعف جسمانی به گروشان برداشته است تا از فیض روزه و حلاوت امساک، محروم باشند. نامه این است؛
“بسم ا… الرحمن الرحیم. عمده مطلب که از زمین و آسمان بزرگتر است، ماه مبارک رمضان است. فرزندانم که شنیده ام مریض هستید ، هر سه از روزه اجتناب کنید. بیائید یک روزه ای بگیرید که بر همه واجب است، حتی بر مریض بستری و آن هم روزه گرفتن از حرام و گناه است که در تمام عمر افطار ندارد ، ولو یک بار هم که باشد ممنوع است. و{حتی} عوض دعاهای جوشن کبیر و امثالش، سکوت از یاوه و بیهوده گفتن، بسیار عمل خوب و نتیجه عالی دارد و بدون آن ، نماز و دعاها خیلی فایده ندارد. سید اسماعیل”
بله، روزه ای هست که بیماران را هم واجب می آید و همه خلق جهان را نیز. هم واجب است و هم سلامت ساز و سعادت آفرین. اگر بتوانیم ترازوی حرام و حلال را برای خویش تنظیم کنیم، به این قوت خواهیم رسید که اگر جسم، برای روزه همراهی نکرد، جان ما را به روضه جانان برساند. بزرگی می گفت شما به حرام و حلال مقید باشید حتی اگر رکعتی نماز مستحبی هم نخوانده باشید، بهشت برای تان تضمین شده است. اعمال مستحبی هم حال را خوش تر می کند و از همه حال خوش کن تر این است که در این ماه روزه، گرهی بگشائیم و دستی بگیریم. این هم عبادتی است که از کسانی که توان روزه داری ندارند هم ساخته است.به این ظریف، بیشتر فکر کنیم.