سرمقاله: مردان مریخی…!!!

امروز خراسان جنوبی – محمد راعی فرد mohammadraeifard@yahoo.com / واقعیت تلخ این که وقتی کلاً در شرایطی زندگی و فکر کنی که انگار در این کشور زندگی نمی‌کنی و از واقعیات جامعه‌ات چندین سال نوری فاصله داری نتیجه‌اش این می‌شود که نمی‌دانی در زیر پوست شهر چه می‌گذرد و اولویت های مردم ات چه چیزهایی هستند…! وقتی ندانی که چرا کودکان نونهالت در مدرسه یا مدارسی باکوچکترین بارقه شادی چگونه می‌شکفند و رها می‌شوند از هزاران سیم خارداری که بر روحشان کشیدی، نتیجه‌اش می‌شود تولد ساسی مانکن در مدارس و عکس العمل منفعلانه وزارت آموزش و پرورش صدور بخشنامه و دستور که چه نوع آهنگهایی و با چه تمی باید پخش شود!!! اگر قرار بود با صدور بخشنامه و دستوالعمل شرایط کشورمان تغییر کند تا شاهد اوضاع مغشوش فرهنگی، اقتصادی و سیاسی کنونی نباشیم که اینک جزو پیشرفته‌ترین و بهترین شرایط زندگی در منطقه و کل آسیا بودیم و همه چیز گل و بلبل بود! بگذارید شفاف حرف بزنیم، بگذارید برای یکبار هم که شده کسی بیاید و وضعیتمان را برایمان از دود و مه شعار زدگی پاک کند و ما را در اتاقکی شیشه‌ای قرار دهد…!
درد ما این است که مدیران و مسئولین ریز و درشت ما با مردم شان خیلی فرق دارند و کلا در بحبوحه‌های معیشتی و فرهنگی مردم حضور ندارند، نمی‌دانند زندگی آنان بر چه محوری می‌چرخد و کلا از دغدغه های آنان فواصل غیرقابل باوری دارند…!
بسیاری و نه همه مدیران به دلیل نوع پوشش با عوام توفیر دارند، پیراهن‌هایی با نوع یقه دیپلمات، چهره‌هایی بظاهر جدی و محاسنی که تمام صورت را در خود غرق کرده و تسبیحی به دست و ذکرهایی تمام ناشدنی زیر لب، عدم حضور در جمع‌های خانوادگی و مجالس به دلیل الزامات و اقتضائات شغلی، حضور در جلساتی که ملحم از گزارشات روتوش شده و بولتن گونه است، عدم حضور در جمع مردم، در صف های خرید گوشت و مرغ و تحقیر عزت نفس آنان، حلقه‌های محافظانی که چون دیوارهای بتونی غیرقابل نفوذند، غیر قابل قبول دانستن شرایط جامعه و بسیاری از مختصات دیگر که عملاً رابطه عاطفی و همذات پنداری آنان را با مردم قطع کرده است… آنقدر که غم و اندوه در جامعه ما سایه سنگین و غیر معقول دارد، نشاط و شادی تقریباً نه جایگاهی دارد و نه تعریفی، نتیجه‌اش چه می‌شود؟! تبدیل می‌شویم به عصبانی‌ترین و عصبی ترین های مردم دنیا..! نتیجه جنگ و هدم موسیقی اصیل و مقامی و فولکلور کشور می‌شود خوانندگان و نوازندگان زیرزمینی و جنتلمنیسم ساسی مانکن …! مرکز پژوهش های مجلس و مجمع تشخیص مصلحت نظام و ریاست جمهوری با آن همه بودجه‌های کلان و غیر شفاف حتماً گزارشاتی تکان دهنده و بسیار حیاتی و مهم را به بزرگان قوم گزارش می‌دهند، اما چرا و چگونه است که هیچ باز خوردی در تغییر نگاه و منش و تفکر آقایان به وجود نمی‌آورد؟! چگونه است که متعصبانه و متحیرانه باز گام ها بر زمینی باتلاقی نهاده می‌شود و تکیه برباد..! تا نتوانیم با نقدی واقعی و متفکرانه و چالش های جدی درونی، مسایلی کوچک را که اینک چون کوهی بزرگ و سنگین شده اند را حل وفصل کنیم و به دنیای پرپیچ وخم و دردناک مردم ورود نکنیم با شعار و سخنرانی و برخورد داری و تولید انبوه بخشنامه و دستورالعمل هیچ اتفاقی نخواهد افتاد همانگونه که تاکنون نیفتاده، تا عینک های دودی و تفکرات منجمد و فریزشده را از خویش دور نکنیم باید همچنان شاهد جنتلمن های دیگر باشیم، باید قبول کنیم که درک مناسب و درستی از خواسته‌ها و واقعیات نسل جدیدمان را نداریم و هنوز در وجودمان دایی جان ناپلئون زنده و پویاست…!!!