یادداشت: نگاهی درس آموز به فراز و فرودهای زندگی

امروز خراسان جنوبی – زنگویی zangoei@birjandtoday.ir / زندگی مثل یک خط ممتد نیست. فراز دارد و فرود و این دو را فراوان هم دارد در کنار هموار راه هایی که انسان گاه فکر می کند همه زندگی یعنی همین “هموار راه ها” وقتی هم که به فراز و فرود می افتد می پندارد که قاعده به هم ریخته است و فرمان زندگی به همین پندار از دست شان خارج می شود و زمانی که در برابر پرسش قرار گیرند، برای در بردن یقه خود از دست علامت های سئوال، از آدم بده هایی سخن می گویند که آنان را با مشکل مواجه کرده است و همه گناهان را به اسم او سیاهه می کنند تا روی خویش را سفید بنمایند حال آن که هر کس مسئول اعمال خویش است، باید پاسخگو هم باشد.
این البته به معنای نادیده گرفتن نقش “رفیق بد” نیست اما انتخاب آن آدم بده به عنوان رفیق را خود ما انجام داده ایم پس قرار نیست او بار مسئولیت ما را بردارد بلکه بار رفاقت با او هم بر شانه خود ماست. پس توجه داشته باشیم به زندگی مان و به جای اره برداشتن و بهانه تراشیدن، توجه کنیم که زندگی، مثل یک خط ممتد نیست بلکه پر است از فرازها و فرودهایی که اگر مراقب نباشیم، به پرتگاه مان می اندازد. این می طلبد که بدانیم و باور کنیم که؛ زندگی تولد دارد .این زادن هم عنایت خداست تا طعم زندگی را بچشیم و البته زندگی مرگ دارد مرگی که می تواند و باید به زندگی ما جهت بدهد یعنی مرگ، قطع کننده زندگی نیست بلکه جهت دهنده آن است و چگونه زیستن راه را به سوی چگونه مردن و بعد از آن در حیات ابدی باز می کند .من وقتی قرار شد در دقایقی کوتاه به تعریف مرگ بپردازم، آن را به سفره ای تشبیه کردم که خود ما می افکنیم و غذایی که خود ما تدارک می بینیم و می پزیم. آن جا گفتم که هرکس می خواهد سفره ای رنگین و غذایی شوق انگیز داشته باشد باید خود هنر آشپزی بیاموزد و مهارت سفره آرایی را به دان بیفزاید.
باید کوشش خود را به سمتی و سویی جهت دهد که با اشتیاق بر سر سفره بنشیند.
روشن است که اگر مراقبت نکنیم و مهارت را با هنر در نیامیزیم، آن غذا و سفره، شوقی برنخواهد انگیخت که کراهت و ناخوشی به همراه خواهد آورد.
پس باید کاری کرد که هر فراز به فرصتی برای بهتر شدن و هر فرودی به فصلی برای نوسازی تبدیل شود. حتی بر خط ممتد هم باید به نوآوری ها اندیشید که زیستن به مدار بندگی را شکوهی نو ببخشد و به هر تکرار، راه را بر رفیق های بد ببندد و به هر نوسازی، دریچه ها را به سوی فهم تازه بگشاید.
ما اگر به تولد و مرگ فکر کنیم، در ایمان به مبدا و معاد، به کلاسی بالاتر خواهیم رسید و رابطه خود را با مبدا چنان تنظیم خواهیم کرد که در معاد در شمار سرفرازان باشیم، پس حواس مان به زندگی باشد. به همه فرازها و فرودهایش و بدانیم که زندگی، مثل یک خط ممتد نیست که بی نوسان به آخر خط برسد…..